Το Δ.Σ. του Συλλόγου Φαρμακοϋπαλλήλων Ν. Λάρισας ,με απόφασή του, καλεί όλα τα μέλη του, όλους/ες τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους να συμμετέχουν μαζικά, μαχητικά, όπως αρμόζει σε κάθε τίμιο άνθρωπο που δε σκύβει το κεφάλι, που θέλει να φωνάξει, να διεκδικήσει, να απαιτήσει μια ζωή όπως αξίζει σε αυτόν και την οικογένειά του, στο Πανθεσσαλικό Συλλαλητήριο ενάντια στην ανεργία και για την προστασία του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος, την Τετάρτη 2 Νοέμβρη, στις 7 μ.μ, στην Κ. Πλατεία της Λάρισας.
Η πρωτοβουλία του Εργατικού Κέντρου Λάρισας που αγκαλιάστηκε από δεκάδες σωματεία και φορείς του εργατικού και λαϊκού κινήματος της Θεσσαλίας είναι μια καλή αρχή. Αρχή για να δείξουμε όλοι εμείς που στις οικογένειές μας έχουμε και από έναν τουλάχιστον άνεργο, που ακόμα και όσοι δουλεύουμε ζούμε καθημερινά με το φόβο της απόλυσης, της λήξης της εργασίας μας, το φόβο της ανεργίας. Είναι μια καλή αρχή για όσους δουλεύουν με συμβάσεις ενός ή μερικών μηνών, για όσους δουλεύουν για μερικές μόνο ώρες τη μέρα, τη βδομάδα, το μήνα, ανάλογα πως βολεύει την εργοδοσία και τα κέρδη της. Για όποιον καθημερινά βλέπει το οικογενειακό του εισόδημα να τσακίζεται από τη φοροληστεία, τις κατασχέσεις, τους πανάκριβους λογαριασμούς για ρεύμα, νερό, θέρμανση, τηλεπικοινωνίες.
Το συλλαλητήριο της Τετάρτης για μας είναι στην ίδια κατεύθυνση με την πρωτοβουλία που πάνω από 500 Εργατικές Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Συνδικάτα πήραν, καταθέτοντας Σχέδιο Νόμου στη Βουλή και οργανώνοντας τον αγώνα εκτός αυτής, στους χώρους δουλειάς και στο δρόμο. Ο αγώνας ενάντια στην ανεργία συνδυάζεται με αυτόν για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων, συνδυάζεται με τον αγώνα των αγροτών ενάντια στο ξεκλήρισμά τους, συνδυάζεται με τους αγώνες της νεολαίας για Παιδεία και πτυχία που να μορφώνουν αλλά και να αξιοποιούν τις γνώσεις τους και όχι να ψιλοειδικεύονται με βάση τις απαιτήσεις των μονοπωλίων-χορηγών της Εκπαίδευσης. Πρέπει να μπουν στον αγώνα αυτό, που δεν είναι τουφεκιά αλλά θα τραβήξει σε διάρκεια και δυναμική, οι χιλιάδες των ανέργων, οι εργαζόμενοι, οι οικογένειές μας, οι συνταξιούχοι κι εκεί θα φανεί το ποιος φοβάται ποιόν.
Το συλλαλητήριο της Τετάρτης δεν είναι η τελική μάχη αλλά ευκαιρία να δείξουμε κι εμείς τα δόντια μας στους βιομήχανους, τους τραπεζίτες και την κυβέρνησή τους. Εμείς οι εργάτες, εργαζόμενοι ή άνεργοι, οι οικογένειές μας, δεν έχουμε δείξει ακόμα τη δύναμή μας. Ήρθε η ώρα, στους αγώνες που ξεδιπλώνονται να στοχεύσουμε όχι το τι δεν θα χάσουμε, αλλά το τι θα κερδίσουμε, τι δικαιούμαστε, τι χρειαζόμαστε για ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα.
