Θα πρέπει να επισημανθεί το εξής γεγονός. Το γεγονός ότι το παιδί μιας οικογένειας κόλλησε ψείρες, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να κάνει τους γονείς του να ντρέπονται. Μια τέτοια κατάσταση δε σημαίνει ότι το παιδί ήταν βρόμικο, ούτε ότι οι γονείς του δεν είναι σωστοί απέναντι του. Οι ψείρες δεν κάνουν διακρίσεις. Όπως το παιδί μπορεί να κολλήσει μια ίωση, έτσι μπορεί να κολλήσει ψείρες.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι τρόποι πρόληψης, οι οποίοι δεν αποκλείουν την εμφάνιση των ψειρών, αλλά περιορίζουν σε σημαντικό βαθμό τις πιθανότητες που υπάρχουν για να συμβεί κάτι τέτοιο. Μπορεί δηλαδή οι γονείς να πάρουν όλα τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα και παρ’ όλα αυτά, τα παιδιά τους να καταλήξουν με ψείρες στα κεφάλια τους.
Οι ψείρες μεταδίδονται συνήθως μέσω της άμεσης επαφής από κεφάλι σε κεφάλι. Αυτό συμβαίνει όταν τα παιδιά ακουμπήσουν τα κεφάλια τους μεταξύ τους, αγκαλιαστούν, μοιραστούν το ίδιο κρεβάτι, τα ίδια καπέλα, σκουφιά, κασκόλ, κ.ά.. Οι ψείρες δεν πετάνε και δεν πηδάνε. Επομένως μαθαίνουμε στα παιδιά να προφυλάσσονται από την άμεση επαφή.