Eπίκαιρη ερώτηση προς την Υπουργό παιδείας και Θρησκευμάτων για την άμεση κάλυψη των αναγκών σε σχολικούς νοσηλευτές κατέθεσε ο Λαρισαίος βουλευτής του ΚΚΕ, Γιώργος Λαμπρούλης.
Στην ερώτηση αναφέρει τα εξής:
Ένα μήνα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς έπειτα και από τη Β΄ φάση προσλήψεων, συνεχίζουν να παραμένουν ακάλυπτα τα κενά σε σχολικούς νοσηλευτές ΠΕ25. Ταυτόχρονα, μεγα-λώνει η δικαιολογημένη ανησυχία των γονέων και κηδεμόνων που τα παιδιά τους πάσχουν από διαβήτη Τύπου 1, από επιληψίες, από αλλεργίες (νοσήματα που χρήζουν άμεσα εξειδικευμένης παρέμβασης) αφού το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των παιδιών παραμένουν στα σχολεία μόνα τους, χωρίς παρακολούθηση, με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται για την ίδια τη ζωή τους.
Για παράδειγμα ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια χρόνια νόσος της οποίας η διαχείριση είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Ένα παιδί που πάσχει από διαβήτη τύπου 1 είτε έχει συνεχή παροχή ινσουλίνης είτε όχι, λόγω των υπογλυκαιμιών και των υπεργλυκαιμιών που συχνά παθαίνουν οι ινσουλινοεξαρτώμενοι και μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές, ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία τους, διατρέχει κίνδυνο. Χρειάζεται στενή παρακολούθηση, ακόμα και η διατροφή που ακολουθεί κάποιος που πάσχει από ΔΤ1, είναι συγκεκριμένη, με την αντίστοιχη κάθε φορά χορήγηση δόσης ινσουλίνης. Αντίστοιχα έντονες δραστηριότητες όπως η γυμναστική, μπορούν να επηρεάσουν τις τιμές της γλυκόζης στο αίμα.
Την κατάσταση αυτή είναι δύσκολο να τη διαχειριστούν παιδιά του νηπιαγωγείου ή του δημοτικού. Οι διακυμάνσεις των τιμών της γλυκόζης στο αίμα (υπογλυκαιμίες, υπεργλυκαιμίες) μπορεί να μην γίνουν αντιληπτές από τα παιδιά, με αποτέλεσμα να τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλειά τους. Η παρουσία του σχολικού νοσηλευτή είναι αναγκαία και επιτακτική, καθώς είναι εκείνος που μπορεί να κάνει ένεση γλυκαγόνης σε περίπτωση κωματώδους κατάστασης και εκείνος που μπορεί να επιβλέπει το σύστημα συνεχούς έκχυσης ινσουλίνης.
Όσον αφορά το κλειστό κύκλωμα παροχής ινσουλίνης (αντλία), δεν αποτελεί «άλλοθι» ώστε ένα παιδί να βρίσκεται μόνο του στο χώρο του σχολείου, καθώς συνεχίζει να υπάρχει η ανάγκη εξειδικευμένης παρακολούθησης. Για παράδειγμα οποιαδήποτε δυσλειτουργία της αντλίας, μπορεί να προκαλέσει ανισορροπίες στα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα του μαθητή με τις αντίστοιχες συνέπειες στην υγεία του.
Η έλλειψη σχολικών νοσηλευτών θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των παιδιών, προσθέτοντας επιπλέον δυσκολίες στις οικογένειές που επωμίζονται το βάρος της στήριξης, της ιατρικής φροντίδας, εξουθενωμένοι, χάνοντας ακόμα και τις δουλείες τους.
Ταυτόχρονα, η διαδικασία έγκρισης των αιτήσεων είναι χρονοβόρα και αντεπιστημονική αφού πέρα από την ιατρική γνωμάτευση, χρειάζεται, επιπλέον, έγκριση από τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης -αλήθεια με ποιό επιστημονικό κριτήριο;- Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να καθυστερούν δραματικά οι εγκρίσεις που προσδιορίζονται από τον αριθμό των προσλήψεων και όχι τον πραγματικό αριθμό των παιδιών που χρήζουν τέτοιου είδους στήριξη. Ενώ ζητούνται γνωματεύσεις και εγκρίσεις σε μια ασθένεια που δεν ιάσιμη αλλά εφ’ όρου ζωής.
Αντίστοιχα αντιεπιστημονική και επικίνδυνη για τη ζωή των παιδιών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες είναι και η πρακτική που ακολουθείται να τοποθετούνται σχολικοί νοσηλευτές σε σχολεία μόνο για κάποιες μέρες την εβδομάδα, ενώ τις υπόλοιπες βρίσκονται σε άλλες σχολικές μονάδες.
Ερωτάται η κ. Υπουργός, τι μέτρα θα λάβει ώστε άμεσα:
· Να εγκριθούν, τώρα, τα αιτήματα για την τοποθέτηση σχολικών νοσηλευτών, χωρίς καθυστερήσεις και να γίνουν οι αναγκαίες προσλήψεις.
· Να προσληφθεί μόνιμο προσωπικό σχολικών νοσηλευτών σε κάθε σχολική μονάδα που θα συνδέεται με ένα αναβαθμισμένο Πρωτοβάθμιο Σύστημα Υγείας, πλήρως στελεχωμένο.
