Την πεποίθηση πως το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης για την επικουρική ασφάλιση που καταργεί το αναδιανεμητικό σύστημα και εισάγει το κεφαλαιοποιητικό, είναι αντισυνταγματικό, εξέφρασε ο βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Βασίλης Κόκκαλης.
Μάλιστα, από το βήμα της βουλής, ο Λαρισαίος πολιτικός τόνισε πως οι κυβερνητικοί χειρισμοί έρχονται να δημιουργήσουν νέους κοινωνικούς αυτοματισμούς μεταξύ νέων και μεγαλύτερων σε ηλικία πολιτών.
Αναλυτικότερα ο κ. Κόκκαλης ανέφερε:
«Συζητάμε το νομοσχέδιο σε μια περίοδο κατά την οποία έρχεται η μεγάλη επανεκκίνηση της φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας με τη ραγδαία αύξηση της ακρίβειας. Και ο τωρινός και ο προηγούμενος Υπουργός επιβεβαίωσαν την ιλιγγιώδη αύξηση στο ηλεκτρικό ρεύμα, την ακρίβεια σε βασικά είδη διατροφής. Η Κυβέρνηση, δυστυχώς, θεατής!
Επίσης, συζητάμε το νομοσχέδιο σε μια περίοδο έκρηξης στο αίσθημα της ανασφάλειας. Ξέρετε, με τον όρο «ασφάλεια» δεν νοείται μόνο νόμος και τάξη.
Λησμονείτε το αγαθό που λέγεται «κοινωνική ασφάλεια». Ο πολίτης σήμερα έχει την απαίτηση να νιώθει ασφάλεια για την υγεία του, έχει την απαίτηση να νιώθει ασφάλεια για την περιουσία του, έχει την απαίτηση να νιώθει ασφάλεια για το περιβάλλον και τέλος, έχει την απαίτηση να νιώθει ασφάλεια για τη σύνταξή του.
Αυτό το αίσθημα της ανασφάλειας για τη σύνταξή του εσείς με το νομοσχέδιο το περιορίζετε ή το αυξάνετε; Μόνο και μόνο από τον τίτλο «για τη νέα γενιά» επιβεβαιώνετε ότι είστε μια Κυβέρνηση εκτός από του διχασμού και του κοινωνικού αυτοματισμού. Αμέσως έρχονται σε αντίθεση οι δύο αυτές ομάδες.
Με το παρόν σχέδιο νόμου καταργείται πλέον το αναδιανεμητικό σύστημα και εισάγεται το κεφαλαιοποιητικό. Έχει αναπτυχθεί και από την εισηγήτρια και από τους περισσότερους Βουλευτές το σύστημα του ατομικού κουμπαρά.
Ο γνωστός συνταγματολόγος, ο κ. Μανιτάκης, πολύ εύστοχα είπε ότι με ιδιαίτερη ευκολία, χωρίς να υπάρχουν ιδιαίτερες γνώσεις συνταγματικού δικαίου, μπορεί κάποιος να διακρίνει ποιες αρχές παραβιάζονται με αυτό το σχέδιο νόμου:
Πρώτον, η καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών συνιστά μια αμιγώς δημοσίου δικαίου οικονομική επιβάρυνση. Δεύτερον, οι ασφαλιστικές εισφορές αποτελούν δημόσια βάρη, σύμφωνα με την έννοια του Συντάγματος και τρίτον -το πιο βασικό, το οποίο λησμονείτε- ότι η καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών επιβάλλεται ως εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής αλληλεγγύης, της κοινωνικής αλληλεγγύης που, δυστυχώς, την έχετε διαγράψει από το λεξικό σας.
Θα μου επιτρέψετε, να αναφέρω ότι όλο το –και επιτρέψτε μου τη λέξη- ζουμί είναι το Ταμείο. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι το Σύνταγμα ορίζει ότι η κοινωνική ασφάλιση είναι στην αποκλειστική μέριμνα και γίνεται και παρέχεται με αποκλειστική μέριμνα και φροντίδα του κράτους.
Θα σας διαβάσω μια παραδοχή του Ανωτάτου Ακυρωτικού για το πώς παρέχεται όχι τύποις, αλλά ουσία αυτή η φροντίδα του κράτους, επαναλαμβάνω, όχι τύποις, αλλά ουσία: «Η κρατική μέριμνα για την υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση -κύρια ή επικουρική- δεν εξαντλείται μόνο στην ίδρυση από το κράτος των οικείων δημοσίων φορέων, στον ορισμό της διοίκησης, στην άσκηση της εποπτείας, αλλά περιλαμβάνει και τη μέριμνα για την προστασία του ασφαλιστικού τους κεφαλαίου, δηλαδή για τη βιωσιμότητά τους χάριν και των επόμενων γενεών, μέριμνα η οποία εκδηλώνεται μεταξύ άλλων με τη θέσπιση ρυθμίσεων για την προστασία και την αξιοποίηση της περιουσίας τους και την επωφελή διαχείριση των αποθεματικών τους». Αυτό λέει το Ανώτατο Ακυρωτικό για τη φροντίδα του κράτους, για τη μέριμνα για την κύρια και επικουρική ασφάλιση.
Η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής, αντιγράφοντας τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό -Ευρωπαϊκός Κανονισμός 549/2013 της 21ης Μαΐου του 2013- τι λέει γι’ αυτό το θέμα; «Ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα καθορισμένων εισφορών που έχει θεσπιστεί από Μονάδα της Γενικής Κυβέρνησης δεν αντιμετωπίζεται ως σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, εφ’ όσον δεν υπάρχει εγγύηση από τη Γενική Κυβέρνηση ως προς το επίπεδο των οφειλομένων συντάξεων και το επίπεδο των συντάξεων είναι αβέβαιο, δεδομένου ότι εξαρτάται από την απόδοση των περιουσιακών στοιχείων.
Σε αυτή την περίπτωση, η Μονάδα που αναγνωρίζεται ως έχουσα τη διαχείριση του συστήματος, καθώς επίσης και το ίδιο το Ταμείο, αν πρόκειται για χωριστή θεσμική Μονάδα, θεωρείται χρηματοοικονομική εταιρεία και ταξινομείται στον υποτομέα των ασφαλιστικών εταιρειών».
Άκουσα πολλούς από τη Συμπολίτευση να λένε «Μα, εδώ είναι δημοσίου δικαίου». Τι είπαμε πριν; Όχι μόνο τύποις, αλλά και στην ουσία να παρέχεται από το κράτος η μέριμνα και η φροντίδα για την επικουρική ασφάλιση. Γι’ αυτούς τους λόγους, όπως αναπτύχθηκαν και με την ένσταση αντισυνταγματικότητας, είναι προφανής η αντισυνταγματικότητα του σχεδίου νόμου».
«ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΣΤΟΥΣ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ»
Στο τέλος της ομιλίας του, ο κ. Κόκκαλης αναφέρθηκε σε δύο θέματα τα οποία σχετίζονται με το Υπουργείο Εργασίας. Όπως εξήγησε, «χιλιάδες είναι οι εγκλωβισμένοι και σε ομηρία εν δυνάμει συνταξιούχοι οι οποίοι αδυνατούν, κύριε Υπουργέ, να λάβουν σύνταξη διότι οφείλουν πάνω από 6.000 ευρώ ως αγρότες και πάνω από 20.000 ευρώ ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Δώστε λύση!
Επειδή, μάλιστα, άκουσα πολλούς από τους Βουλευτές τους κυβερνητικούς να λένε για τον «νόμο Κατρούγκαλου» -δεν έχω εκφραστεί ποτέ για συνάδελφο- η τελευταία τροποποίηση-παράταση για τους ελεύθερους επαγγελματίες στον «νόμο Κατρούγκαλου» έχει στηριχτεί. Μιλάμε για τη σύνδεση του εισοδήματος με τις εισφορές.
Ρωτήστε πόσοι μηχανικοί, πόσοι δικηγόροι, από το 2017 έχουν γλυτώσει χρήματα και πόσο πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι μηχανικοί, οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Δώστε λύση στους χιλιάδες οι οποίοι είναι εν δυνάμει συνταξιούχοι και αδυνατούν εκ των πραγμάτων να πληρώσουν το υπερβάλλον ποσό, είτε πάνω από 6.000 ευρώ για τους αγρότες, είτε πάνω από 20.000 ευρώ για τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους αυτοαπασχολούμενους.»
