Μήνυμα στους Λαρισαίους για τη γιορτή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς έστειλε ο Μητροπολίτης Λάρισας και Τυρνάβου Ιγνάτιος.
Συγκεκριμένα αναφέρει τα εξής:
Ἦλθε ἀδελφοί μου ἡ μεγάλη ἡ πρώτη Δεσποτική ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Ὁ νοῦς μας ταξιδεύει στά ἅγια χώματα τῆς Ἐφραθᾶ, στά βουνά τῆς Βηθλεέμ τά ἱερά, ἐκεῖ ὅπου οἱ ποιμένες φυλάγουν φυλακάς τῆς νυκτός, στήν παγωμένη νύχτα, καί ἀγραυλοῦντες δοξάζουν τόν σαρκωθέντα Λόγο. Γινόμαστε κοινωνοί τοῦ θαύματος. Πηγαίνουμε μέ ὁδηγό τόν ἀστέρα στό φτωχό σπήλαιο, καί βλέπουμε ὑπέρξενο θαῦμα. «Παρθένος καθέζεται τά Χερουβείμ μιμουμένη βαστάζουσα ἐν κόλποις Θεόν Λόγον σαρκωθέντα». Ζοῦμε τήν ἔκστασι, λυγίζουμε τά γόνατά μας καί κλίνουμε γόνυ στόν γεννηθέντα Σωτῆρα μας. Ἠχοῦν καμπάνες ἐπουράνιες στ’ αὐτιά μας καί ἀκούγεται σαφής ὀ Ἀρχαγγελικός λόγος: «ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ». «Τά σύμπαντα σήμερον Χαρᾶς πληροῦνται». Κι αὐτή τήν μοναδική τήν ἀνεκλάλητο χαρά τή ζοῦμε ἐδῶ μέσα σήμερα, στό Ναό τοῦ Θεοῦ. Ἄς μαίνεται ἔξω ἡ θύελλα τῆς εἰδωλομανίας. Ἄς κερδοσκοποῦν οἱ ἄδικοι, εἰς βάρος τῶν ἐκλεκτῶν. Ἄς ὑπομειδιοῦν χλευάζοντάς μας οἱ ἄπιστοι τεχνοκράτες, θεωροῦντες μας ὀνειροπόλους καί χειμαιρρικούς. Ἄς μᾶς ἀμφισβητοῦν οἱ δοκησίσοφοι. Ἄς αἰσθάνονται αὐτάρκεις οἱ τάχα προσγειωμένοι καί πρακτικοί. Ἄς μᾶς περιγελοῦν οἱ κατασπαταλοῦντες τόν βίο στά μάταια καί τά ἀνώφελα, θεωροῦντες τα ὡς τά κύρια καί τά πρῶτα. Ἄς μᾶς οἰκτείρουν κι ἄς μᾶς ἐξουθενώνουν ὥς κι αὐτοί οἱ ταλαίπωροι καί φτωχοί θεωροῦντες μας ὑποκριτές καί ψευδοαυτάρκεις. Ἐμεῖς ἐδῶ. Ἐδῶ στήν ἱερά ὑποδοχή τοῦ νέου παιδίου, τοῦ πρό αἰώνων Θεοῦ. Ἐδῶ στήν ἀστείρευτη πηγή τῶν θείων Χαρίτων. Ἐδῶ στήν μένουσα καί ἀκατάλυτη χαρά. Ἐκστατικοί μπρός στό θαῦμα πού τελεσιουργήθηκε γιά μᾶς, ζοῦμε τήν ἄπειρη θεία μεγαλωσύνη. Τήν χαρά αὐτῆς τῆς μοναδικῆς γιορτῆς, καί μεταγγίζουμε αὐτή τή χαρά, σ’ ὅλο τό εἶναι μας, στή ζωή μας, στά λόγια μας, στά ἔργα μας, στούς λογισμούς μας. Ἐτέχθη σήμερον Σωτήρ. Ἄς τ’ ἀκούσουν τά ἔθνη. Ἄς τό καταλάβουν οἱ δικασταί περάτων τῆς γῆς, οἱ ἰσχυροί τοῦ κόσμου πού ἐπαίρονται γιά τά χρήματά τους, τή ρῶσι καί εὐρωστία τους, τίς ἐπιτυχίες καί τά μεγαλεῖα τους, τά ἐπιτηδεύματα καί ἐπιτεύγματά τους, τήν ἐπιρροή τους στούς πολλούς. Κι αὐτοί ἀπ’ αὐτόν τόν σαρκί Νηπιάσαντα κατέχουν τά ἐχέγγυα τῆς χαρᾶς τους, καί δυστυχῶς δέν μποροῦν νά καταλάβουν σέ ποιόν τά ὀφείλουν καί σέ ποιόν τά χρωστοῦν. Ἐμεῖς ἐπαιρόμενοι μόνο γιά τήν οὐτιδανότητα καί τήν ἀδυναμία μας, καυχώμενοι γιά τίς ἀσθένειές μας καί ταπεινωμένοι ἀπό τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἐδῶ. Ἐδῶ στή χαρά τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Λόγου, γιά νά Τόν ὑποδεχθοῦμε, νά Τόν εὐχαριστήσουμε, νά Τόν προσκυνήσουμε καί νά πάρουμε τά δῶρα τῆς ἀγάπης Του, ὑποψάλλοντες τόν δοξολογικό Χριστουγεννιάτικο παιᾶνα, «Δόξα ἐν Ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», καλοῦντες μ’ αὐτόν σ’ αὐτή τή μοναδική χαρά πού δέν εἶναι τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλά ὑπερκόσμια, ἅγια, μοναδική καί τήν ὁποία πατρικῶς εὔχομαι νά γευθῆτε ὅλοι Σεῖς τό πολυαγαπημένο μου ποίμνιο.
Για την Πρωτοχρονια:
Ἀνέτειλεν ἀδελφοί μου τό 2017.
Ἕνα νέο ἔτος. Ἕνα δῶρο χαρᾶς καί εὐφροσύνης. Ἀνταλλάσσουμε εὐχές καί ἔχουμε μιά αἴσθησι ἀνανεώσεως. Λέμε ὅτι εἶναι «ματαιότης ματαιοτήτων» ὁ χρόνος, ἀφοῦ ἀνήκει στά πράγματα τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλά ξέρουμε πολύ καλά ὅτι, ὡς πεπερασμένοι ἄνθρωποι πού εἴμαστε, ζοῦμε ἐν χρόνῳ καί ὁ Κύριος ὁ Θεός μας κατεργάζεται τή σωτηρία μας καί τόν ἁγιασμό μας, ὥστε ἐν χρόνῳ εὑρισκόμενοι καί ζῶντες νά προετοιμάσουμε τό αἰώνιο μέλλον μας, νά εἰσέλθουμε στήν προοπτική τῆς θεώσεως πού θά μᾶς εἰσαγάγει θριαμβευτικά στό ὑπέρχρονο καί στό αἰώνιο, στό ὁποῖο καλούμαστε νά ζήσουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι καί οἱ Ἄγγελοι μόνον, ἐνῶ ὅλος ὁ ἄλλος κτιστός κόσμος θά δοκιμασθῇ ἀπ’ τό πῦρ καί δέν θά ὑπάρχῃ. Θά ὑπάρχῃ μόνο ὅσο ὑπηρετεῖ τό ὑψηλότερο ἀγαθό γιά μᾶς, τήν σωτηρία μας. Ἑπομένως, αὐτό πού πρέπει νά εὐχηθοῦμε σήμερα εἰς ἀλλήλους καί νά ἀποφασίσουμε ὡς ὅρο ζωῆς γιά τήν περαιτέρω πορεία μας σ’ αὐτό τόν κόσμο, εἶναι νά εἰσέλθουμε στόν ἱερό χῶρο τῆς θείας εὐδοκίας, ὑποτάσσοντας τό θέλημά μας στό Θεῖο Θέλημα πού μόνο στή σωτηρία μας στοχεύει. Ἡ εὐδοκία τοῦ Θεοῦ εἶναι τό ζητούμενο. Εἶναι ἡ θωράκισίς μας, ἡ ἰσχύς μας καί ἡ ἀσφάλειά μας. Διότι ἡ θεία εὐδοκία ξεπερνᾶ τίς ἐπιδιώξεις μας γιά τά παρόντα καί στοχεύει στήν αἰώνια χαρά μας, στή σωτηρία καί στή θέωσί μας. Εἶναι καλή εὐχή νά λέμε, «εὐτυχισμένος ὁ καινούργιος χρόνος», μέ «ὑγεία καί εὐτυχία τό νέο ἔτος», ἀλλά εἶναι ἐλλειπής εὐχή, διότι περιλαμβάνει μόνο τίς ἐπίγειες χαρές. Ἡ ὑγεία εἶναι ὄντως τό μεγαλύτερο ἀγαθό γιά τόν παρόντα βίο, ἀλλά στήν κορυφή τῆς πυραμίδας τῶν ἀξιῶν εὑρίσκεται ἡ σωτηρία μας, ὁ ἁγιασμός μας, κι αὐτό ἐπιτυγχάνεται μέ τήν ἐν πνεύματι ζωή. Νά εὐλογοῦμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ ὅλο τόν χρόνο τῆς ἐπιγείου ζωῆς μας μέ τούς λόγους μας καί τά ἔργα μας, αὐτό ἁγιάζει τόν χρόνο καί τόν μεταποιεῖ σέ ὑπέρτατη ἀξία. Εἶναι σαφεῖς οἱ Εὐχές τῆς Θείας Λατρείας μας καί μᾶς καλοῦν νά δεηθοῦμε ὥστε νά ζήσουμε τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μας ἐν μετανοίᾳ καί νά ἐπιτύχουμε τήν συγγνώμη καί τήν ἄφεσι τῶν ἁμαρτιῶν μας καί νά εἶναι τά χρόνια πού μᾶς μένουν ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα καί εἰρηνικά καί νά ἐμπεριέχονται σ’ αὐτά ἡ καλή ἀπολογία ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τοῦ Κυρίου τήν ἡμέρα τῆς ἐξόδου μας ἀπ’ αὐτό τόν κόσμο. Ἐλᾶτε, ἀδελφοί μου ἠγαπημένοι, νά καλοδεχθοῦμε ἐν χαρᾷ τόν νέο χρόνο καί νά δεηθοῦμε τοῦ Κυρίου, νά τόν ἀναδείξῃ ὡς χρόνο ἅγιο, στόν ὁποῖο θά ἐμπεριέχωνται ὅλα τά ἀγαθά τοῦ Θεοῦ τά ἐπίγεια καί τά ἐπουράνια τά ὁποῖα εὔχομαι ἐν ἀγάπῃ πολλῇ πλούσια ὁ Κύριος νά χαρίσῃ στόν καθένα σας.
Μέ ἄπειρες πατρικές ἐν Κυρίῳ ἑόρτιες Εὐχές
