Μήνες μετά την εκκωφαντική σιωπή που τύλιξε το βουνό των Θεών, λόγω του χειμώνα και αργότερα των περιορισμών εξαιτίας του κορονοϊού, ο Όλυμπος δέχτηκε τους πρώτους επισκέπτες του.
Αθλητές ορεινού τρεξίματος συμμετείχαν στην πρώτη διοργάνωση της χρονιάς, το Gulag-100, μια αθλητική δοκιμασία, η οποία εμπνέεται από την ιστορία των Ζεκ, των κρατούμενων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και καταναγκαστικής εργασίας για πολιτικούς κρατούμενους στην πρώην Σοβιετική Ένωση.
«Περάσαμε κι εμείς από έναν υποχρεωτικό καταναγκασμό, λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Και τώρα που επιστρέφουμε στην κανονικότητα, βγαίνουμε πάλι στη φύση και την απολαμβάνουμε», λέει στο ethnos.gr, ο Λάζαρος Ρήγος που ήταν εκ των διοργανωτών και μάλιστα τερμάτισε πρώτος με χρόνο 19 ώρες και 25 λεπτά.
Ο Λάζαρος Ρήγος που τερμάτισε πρώτος (δεξιά) και ο Γιώργος Κουγιουμτζής, δεύτερος
Το Gulag-100 έγινε το Σάββατο 30 Μαΐου, σε μια κυκλική διαδρομή στις ανατολικές πλαγιές του Ολύμπου, πάνω από το Λιτόχωρο. Οι αθλητές έπρεπε να καλύψουν τέσσερις κύκλους 25 χιλιομέτρων ο καθένας, σε μέγιστο υψόμετρο 1.330 μέτρων, με 8.000 μέτρα ανηφορική πορεία, μέσα σε 24 ώρες.
Η διαδρομή περνούσε μέσα από το φαράγγι του Ενιππέα και αποτελούσε μια συρραφή μονοπατιών με αρχή και τέλος το περιαστικό δάσος του Αϊ Γιάννη.
Λόγω των περιορισμών που έχουν θεσπίσει οι αρχές, οι θέσεις ήταν περιορισμένες και είχαν δηλώσει συμμετοχή 10 αθλητές ορεινού τρεξίματος. Στην εκκίνηση το πρωί του Σαββάτου εμφανίστηκαν 9, ανάμεσά τους και η Ασημίνα Ιγγλέζου, η αθλήτρια που έχει εντυπωσιάσει με τις επιδόσεις της σε δύσκολους αγώνες και απαιτητικές δοκιμασίες.
Πρώτος τερμάτισε ο Λάζαρος Ρήγος, δεύτερος ο Γιώργος Κουγιουμτζής με 23 ώρες και 28 λεπτά και τρίτη η Ασημίνα Ιγγλέζου με 24 ώρες και 27 λεπτά.
Αυτοί ήταν και οι μοναδικοί που έκοψαν την κορδέλα του τερματισμού. Ο αθλητής από τον Βόλο, Κώστα Τσαντός, που έχει πάρει μέρος σε μεγάλες και δύσκολες διοργανώσεις -οι περισσότερες υπερμαραθώνιοι- σε Ελλάδα, Ευρώπη, Αφρική και Αμερική, προηγούνταν σταθερά στους τρεις κύκλους, στα μισά του τελευταίου όμως χτύπησε το γόνατό του και σταμάτησε.
Για διαφορετικούς λόγους αποχώρησαν και οι άλλοι 5 αθλητές, ενώ μια περιπέτεια που την άγχωσε και την έφτασε στα όριά της έζησε και η Ασημίνα Ιγγλέζου.
«Περίπου 15 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό, θόλωσε το μυαλό μου. Ο αγώνας δεν είχε σηματοδότηση και διαπίστωσα ότι έκανα γύρους στην ίδια διαδρομή. Επέστρεφα πάντα στο ίδιο σημείο.
Ήταν σχεδόν ξημερώματα της Κυριακής, το κινητό δεν είχε σήμα και το GPS έμεινε από μπαταρία. Κάθισα στο χώμα, έβαλα τα κλάματα και άρχισα να ουρλιάζω», αναφέρει η αθλήτρια στο ethnos.gr και συνεχίζει: «το αίσθημα της επιβίωση επικράτησε. Σκέφτηκα πως δεν με άκουγε κανείς και έπρεπε να σηκωθώ. Έβρεχε συνεχώς και με είχε κυριεύσει ο πανικός, αλλά έβαλε τον εαυτό μου σε διαδικασία να ανακτήσει την ψυχραιμία του. Έτσι βρήκα τον δρόμο της επιστροφής».
Ο Λάζαρος Ρήγος τερμάτισε λίγο μετά τις 3.30 το πρωί της Κυριακής 31 Μαΐου. Κατάκοπος μπήκε στο πλακόστρωτο της εκκλησίας και κάθισε να ξεκουραστεί, περιμένοντας και τους υπόλοιπους αθλητές.
«Ήδη πήραμε πίσω τις ζωές μας σε μεγάλο βαθμό εδώ και αρκετές ημέρες. Αφού ήρθε η ώρα της κανονικότητας, ας βγούμε μπροστά να διεκδικήσουμε κι εκείνα που κανείς δεν θα ενδιαφερθεί να μας επιστρέψει! Οι δικές μας ζωές είχαν και την περιπέτεια στα βουνά και αυτή είναι που ζητάμε πίσω. Αν δεν το κάνουμε εμείς, δεν θα το κάνει κανένας για μας», επισημαίνει ο Λ. Ρήγος, ενώ η Ασ. Ιγγλέζου που θα συνεχίσει τις προπονήσεις και θα δίνει το παρών σε μεγάλες διοργανώσεις στα ελληνικά βουνά, με το βλέμμα όμως στραμμένο στα Ιμαλάια και σε έναν εξαιρετικά απαιτητικό αγώνα σε περίπου έναν χρόνο.
«Ακολουθώντας τις συστάσεις των ειδικών και τηρώντας τα πρωτόκολλα ασφάλειας, είναι η ώρα να επαναπροσδιορίσουμε τα μονοπάτια της ψυχής μας. Τα δύσκολα πέρασαν και τώρα πιο δυνατοί πρέπει να βγούμε έξω, να χαρούμε τη φύση και να κάνουμε αυτά που μας αρέσουν», αναφέρει η αθλήτρια.
Μαρία Ριτζαλέου (ethnos.gr)
