Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση που διοργάνωσε Τ.Ο. Λάρισας του ΚΚΕ, χθες το απόγευμα, στο Εμπορικό Επιμελητήριο, όπου έγινε η παρουσίαση της πρότασης του ΚΚΕ για το Ενιαίο 12χρονο Σχολείο Σύγχρονης Γενικής Παιδείας.

Την εκδήλωση άνοιξε ο Χρήστος Μπίκας, μέλος της Τ.Ε. Λάρισας του ΚΚΕ. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Δημήτρης Κοιλάκος, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος ανέφερε:  

«Η πρόταση του ΚΚΕ για το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο, Σύγχρονης Γενικής Παιδείας, το σχολείο των σύγχρονων δυνατοτήτων και αναγκών της εποχής μας, είναι πραγματικά πρωτοπόρα γιατί απαντά θετικά στο ερώτημα αν όλοι μπορούν να μάθουν. Γιατί δεν διαχωρίζει τους μαθητές. Γιατί βασίζεται στα πορίσματα των επιστημών, αξιοποιεί τη σοσιαλιστική εκπαιδευτική πείρα και τις κατακτήσεις της.

Αφετηρία της επεξεργασίας και της πρότασής μας για το περιεχόμενο του σχολείου, είναι ο προσδιορισμός του σκοπού της μόρφωσης και τη αγωγής. Με λίγα λόγια, η απάντηση στο ερώτημα τι άνθρωπο θέλει να διαμορφώσει η κοινωνία. 

Η σημερινή κοινωνία που αποθεώνει τον ατομισμό, στηρίζει και στηρίζεται στο κέρδος δεν έχει συμφέρον να ανεβάσει το μορφωτικό επίπεδο όλων των μαθητών, γι’ αυτό και έχει διαφοροποιημένες εκπαιδευτικές διαδρομές, κατηγοριοποιεί τα σχολεία και τους μαθητές. 

Στον αντίποδα αυτής της λογικής, το σχολείο για το οποίο μιλάμε σήμερα, αυτό το οποίο όχι μόνο οραματιζόμαστε, αλλά παλεύουμε για τη διαμόρφωση των όρων δημιουργίας του, είναι ένα σχολείο που θα δουλεύει για την όσο το δυνατόν αρμονική ανάπτυξη των ικανοτήτων όλων των μαθητών. 

Έτσι λοιπόν, στη δική μας αντίληψη, σκοπός της εκπαίδευσης είναι η συνολική διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου. Η όσο το δυνατόν πιο ισόρροπη και ολόπλευρη ανάπτυξη της νόησης, του συναισθήματος, της βούλησης.

Το ζητούμενο στο σχολείο για το οποίο μιλάμε είναι από τις πιο μικρές κιόλας ηλικίες, να χτίζονται οι προϋποθέσεις ώστε απ’ όλα τα μαθήματα να ξεπροβάλλει η πίστη στη δυνατότητα του ανθρώπου να γνωρίσει και να αλλάξει τον κόσμο. Προοδευτικά, όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, πιο συστηματικά και ολοκληρωμένα να κατανοούν την κίνηση ως τρόπο ύπαρξης της ύλης. Να προκαλούμε τη σκέψη των μαθητών, να οδηγούμε σε καταστάσεις προβληματισμού, να ταρακουνάμε συνειδήσεις και έτοιμες «αλήθειες». Να μπορούν οι μαθητές να ξεχωρίζουν μέσα από τον καταιγισμό των ορισμών, των τύπων και των κανόνων, ότι όλα αυτά είναι οι απαντήσεις που έδωσε η επιστήμη σε πρακτικά προβλήματα που είχαν να κάνουν με την εξέλιξη των κοινωνιών, τις ανάγκες της παραγωγής. 

Γι΄αυτό και αναζητάμε και προτείνουμε εκείνες τις παιδαγωγικές πρακτικές που δεν παραιτούνται από την ανάγκη όλα τα παιδιά να μορφώνονται ολόπλευρα. Που δουλεύουν με τα παιδιά των «τελευταίων θρανίων». Που δεν θεωρούν περιττό κανέναν άνθρωπο. Που δεν θεωρούν κανένα παιδί ανήμπορο μπροστά στην επιστημονική γνώση. Που δε συμβιβάζονται με τη λογική «δεν παίρνουν όλοι τα γράμματα».

Από την άποψη αυτή, η κριτική μας στο σημερινό σχολείο δείχνει μπροστά. Προς το σοσιαλιστικό μέλλον. Και γι’ αυτό μπορούμε να απαντάμε και στο σήμερα, με αιτήματα και στόχους πάλης, ακόμα και συνθήματα. Για να μπαίνουν εμπόδια στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής, να κατανοείται ότι και στην εκπαίδευση, η ουσία του προβλήματος δεν είναι άλλη από τον αστικό-ταξικό χαρακτήρα της. Να ανοίγει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και στην κοινωνία.

Το ΚΚΕ έχει θέση ξεκάθαρη, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, για κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης σε όλους τους τομείς της εκπαίδευσης.

Το σχολείο για το οποίο μιλάμε είναι Ενιαίο. Εμείς θέλουμε ένα σχολείο που θα δουλεύει για την όσο το δυνατόν αρμονική ανάπτυξη των ικανοτήτων. Ένα σχολείο που θα οργανώνει την επαφή του νέου με όλες τις πτυχές του ανθρώπινου πολιτισμού. Να μπορεί το παιδί, ο νέος να διευρύνει τις παραστάσεις του, τα ερεθίσματά του, γιατί το πιστεύουμε ακράδαντα ότι κάθε άνθρωπος δεν έχει μόνο μια ικανότητα, αλλά πολλές. Η προσωπικότητα του ανθρώπου αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο που δεν κατακερματίζεται για να αντιμετωπιστεί ξεχωριστά. 

Η Ελλάδα της σοσιαλιστικής οικονομίας και εργατικής εξουσίας μπορεί να ανοίξει το δρόμο ώστε να μην αναγκάζεται να δουλεύει κανένας νέος άνθρωπος πριν ολοκληρώσει την υποχρεωτική 12χρονη εκπαίδευση. 

Η διασφάλιση της εργασίας ως δικαίωμα και όχι σαν ευκαιρία, όπως γίνεται σήμερα, σημαίνει ότι ο νέος τελειώνει προγραμματισμένα την διαδρομή του στην εκπαίδευση και βρίσκει δουλειά. Και το σχολείο έχει σημαντικό ρόλο σε αυτή την υπόθεση γιατί μορφώνει και καλλιεργεί πολύπλευρα την προσωπικότητα, την εργασιακή ετοιμότητα κάθε μαθητή ως την ενηλικίωσή του, ώστε να μπορεί να επιλέξει αν θα συνεχίσει στην ανώτατη, στην επαγγελματική ή στην καλλιτεχνική εκπαίδευση ή αν άμεσα θα εργαστεί. Σε κάθε περίπτωση, μέσω του μηχανισμού κατανομής εργατικού δυναμικού, που λειτουργεί στο έδαφος της σχεδιασμένης οικονομίας και της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, θα μπορεί να βρει άμεσα δουλειά.