Το Μικρό Θέατρο Λάρισας συνεχίζοντας την παράδοση που δημιούργησε από το 2009, παρουσιάζει στην πόλη μας, μια παιδική παράσταση που μιλάει στην καρδιά των μικρών μας φίλων και στις μνήμες των μεγαλύτερων. Έτσι ταξιδεύουν στο σήμερα οι ιστορίες του Ήλιου και του Βοριά, του Λαγού και της Χελώνας, της Αλεπούς και του Κόρακα, του Τζίτζικα και του Μέρμηγκα, της Αλεπούς με τα σταφύλια, της Αλεπούς και του Τράγου καθώς και η ιστορία του ψεύτη βοσκού. Με τη μοναδική ικανότητα του Αισώπου να δίνει στα ζώα των μύθων του ανθρώπινη ιδιότητα, ψυχή και λαλιά, αλλά και το επιμύθιο που ήταν πάντοτε απλοϊκό κι εύληπτο για τα παιδιά. Έτσι και στην παράστασή οι εξανθρωπισμένοι ήρωες διδάσκουν αλλά πρώτα μαθαίνουν και οι ίδιοι από τα παθήματά τους. Και όλα αυτά σε μια παράσταση για παιδιά κάθε ηλικίας. Μάλιστα λόγω αυξημένης ζήτησης η παράσταση''ο Λαγός και η Χελώνα...μύθοι του Αισώπου'' θα συνεχίσει τις παραστάσεις για όλο το Μάρτιο. Ο σκηνοθέτης της παράστασης Γιώργος Πούλης και οι ηθοποιοί Βασίλης Γκουντής και Ευγενία Μαντζιαφού μίλησαν στην εφημερίδα Κόσμος και την Χριστίνα Ανδρέου για την παράσταση.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΥΛΗΣ (ΚΕΙΜΕΝΟ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ)
Μιλήστε μας για την παράσταση και το μήνυμα που θέλετε να περάσετε, μέσα από αυτήν, στα παιδιά.
Οι μύθοι του Αισώπου περιέχουν πάντα τόσο διαχρονικά και επίκαιρα μηνύματα που θεωρώ πως αν δοθούν με σωστό τρόπο στα παιδιά, μικρότερης και μεγαλύτερης ηλικίας, μπορούν να καταφέρουν να τους ανοίξουν διάφορους ορίζοντες σε θέατρο, ανάγνωσή, μουσική κτλ… Αυτό που ουσιαστικά ήθελα μέσα από αυτή την παράσταση να περάσω είναι αλήθειές στους μικρούς μας θεατές (αλλά και μεγάλους που τις έχουν ξεχάσει) μέσα από χιούμορ και αστεία γεγονότα.
Μέσα σε μια εποχή που υπάρχουνε πάρα πολλά ερεθίσματα, που τα παιδιά έχουνε πολλά πράγματα που μπορούνε να κάνουνε πόσο εύκολο είναι να τα κερδίσει το θέατρο;
Το θέατρο κρύβει μαγεία. Τη μαγεία της δημιουργίας και πριν και μετά και κατά τη διάρκεια της παράστασης και αυτό προσωπικά για μένα είναι ανίκητο και διαφορετικό. Είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία. Συνδυάζει κείμενα, υποκριτική, μουσική, χορό/κίνηση κάτι που γεννά διαφορετικά συναισθήματα ανάλογα με τη σκηνή.
Γίνατε κι εσείς… παιδί στη διάρκεια δημιουργίας της;
Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορούσα να προχωρήσω στην υλοποίηση της. Ξέρετε τα παιδιά είναι το πιο δύσκολο κοινό μόνο αν πραγματικά τους αρέσει θα σε χειροκροτήσουν, θα σε αγκαλιάσουν και θα σε συγχαρούν στο τέλος της παράστασης. Τα παιδιά δεν μπορούν να κρυφτούν ούτε να πούνε ψέματα. Εξάλλου όταν δημιουργείς παιδικές παραστάσεις η ευθύνη που έχεις απέναντι στο κοινό σου είναι διπλή διότι απευθύνεσαι σε καθαρές ψυχές που τώρα έχουν ξεκινήσει να χαράζουν μέσα τους σκέψεις και προβληματισμούς. Αυτή είναι η μαγεία του παιδικού θεάτρου.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚΟΥΝΤΗΣ (ΗΘΟΠΟΙΟΣ)
Με ποιο κριτήριο πιστεύεις ότι οφείλουν οι γονείς και τα σχολεία να επιλέγουν τις παραστάσεις που θα παρακολουθήσουν τα παιδιά;
Μία καλή παράσταση πρέπει να καταφέρνει να περνάει τα μηνύματα της στα παιδιά. Αυτός είναι και ο στόχος του θεάτρου, να δίνει γνώση και να βάζει σε σκέψεις τους θεατές του, μικρούς και μεγάλους. Κάτι το οποίο πιστεύω το πετυχαίνει η δική μας παράσταση, όπως μας λένε όσοι μας έχουν δει ως τώρα. Πολλές φορές ακόμα και η αφίσα του έργου, αν είναι καλόγουστη ή όχι, δείχνει με πόσο σεβασμό και υπευθυνότητα «ανέβηκε» αυτή η παράσταση. Τέλος, όσοι έχουν ξαναδεί παραστάσεις του Μικρού Θεάτρου, ξέρουν πλέον πως είναι σωστή η επιλογή τους να ξαναέρθουν.
Αγαπημένη ατάκα του έργου
Μπορεί να έχασα εκείνον τον αγώνα, αλλά κέρδισα πολλά περισσότερα.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΜΑΝΤΖΙΑΦΟΥ (ΗΘΟΠΟΙΟΣ)
Προφανώς, ο λαγός είναι πιο γρήγορος σε σχέση με τη χελώνα, ωστόσο το αγαπημένο «πράσινο» ζωάκι βρίσκει τον τρόπο να νικήσει τον λαγό. Πόσο εύκολο είναι αυτό στην αληθινή ζωή?
Δεν θα έλεγα πως η χελώνα βρίσκει τρόπο. Σε αυτήν την περίπτωση πιστεύω στο κάρμα. Η καλοσύνη της χελώνας την δικαιώνει στην ουσία και τερματίζει πρώτη. Άλλωστε η χελώνα αυτό που θέλει είναι να τρέξει, δεν την ενδιαφέρει αν θα κερδίσει. Για την χαρά της συμμετοχής. Για το ταξίδι. Οπότε κάπως έτσι αποδίδω τον μύθο στην αληθινή ζωή. Το να είσαι καλός και ευγενικός πλέον μας εκπλήσσει, ενώ πιστεύω πως αυτός πρέπει να είναι ο κανόνας. Είναι αναγκαίο να ονειρεύεσαι, κάπως έτσι κερδίζει μία χελώνα έναν λαγό.
Πόσο σημαντική είναι η θεατρική παιδεία για ένα παιδί;
Το θέατρο συμβάλλει στη γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών και σε εκείνη της ψυχής και του πνεύματος τους. Μπορεί να κινητοποιήσει δημιουργικά το νου, το σώμα, το συναίσθημα και τη φαντασία τους. Ανακαλύπτουν τη γλώσσα του σώματος, που τα βοηθά να εκφράσουν με τον καλύτερο για αυτά τρόπο, όλα όσα αισθάνονται και θέλουν να εξωτερικεύσουν. Είναι μόρφωση, είναι ο δρόμος να έρθουν τα παιδιά σε επαφή από τη μικρή τους ηλικία με αξίες και ιδανικά, με προβληματισμούς, με αλήθειες, με την πραγματικότητα και την εικόνα του κόσμου μας. Να αναπτύξουν σχέσεις με τον κόσμο των παραστατικών τεχνών, προετοιμάζοντας με αυτόν τον τρόπο, τους ενεργούς θεατές του αύριο.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΝΔΡΕΟΥ
