Με τη συμμετοχή πολλών φίλων και οπαδών του Κόμματος πραγματοποιήθηκε το τριήμερο εκδηλώσεων που διοργάνωσε  η ΚΟΒ Τυρνάβου του ΚΚΕ προς τιμήν των  100 χρόνων για  την  Οκτωβριανή – Σοσιαλιστική Επανάσταση. Στο σχετικό δελτίο Τύπου αναφέρονται τα εξής:
Τη πρώτη μέρα, Παρασκευή 3 Νοέμβρη, δεκάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες επισκέφτηκαν την  έκθεση  βιβλίων εκδόσεων της Σύγχρονης Εποχής, στο φουαγιέ του Δημαρχείου Τυρνάβου η οποία λειτούργησε από τις 10:30-13:00 το πρωί και 18:00-21:00 το απόγευμα.
Τη δεύτερη μέρα, Σάββατο 4 Νοέμβρη, παρουσιάστηκε το 4ο μέρος της μπροσούρας του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ με θέμα "Αλήθειες και ψέματα για την σοσιαλιστική επανάσταση".
Την εκδήλωση άνοιξε ο Παναγιώτης Φουσέκης, μέλος της ΤΕ Υπαίθρου Λάρισας ενώ την παρουσίαση έκανε η Μαρία Γαβαλά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ο Π. Φουσέκης αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα της γνώσης σήμερα, ως προϋπόθεση να μάθουν πλατιές λαϊκές μάζες την ιστορική αλήθεια, έτσι ώστε να διδαχτούν τα συμπεράσματα από την πρώτη απόπειρα οικοδόμησης της κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση.
Η Μ. Γαβαλά αναφέρθηκε στη αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητα του σοσιαλισμού, στις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής επανάσττασης, στην εξέλιξη των κοινωνιών με τις κοινωνικές επαναστάσεις. Στην πολύτιμη πείρα που εξάγεται από την πορεία του Κόμματος των Μπολσεβίκων από την στιγμή της ίδρυσής του, μέχρι και την εργατική εξέγερση τον Οκτώβρη του 17. Επίσης στα κοινά χαρακτηριστικά της ιστορικής εποχής που διανύουμε, που είναι ίδια, ως εποχή περάσματος στον σοσιαλισμό. Ότι ο σοσιαλισμός γεννιέται από τις βαθύτατες αντιφάσεις του γερασμένου και υπερώριμου πια καπιταλισμού.
Ιδιαίτερα στάθηκε στην πορεία από το Φλεβάρη του 17 ως τον Οκτώβρη, στην πείρα που μπορούμε να αποκομίσουμε σήμερα για την στάση των Μπολσεβίκων απέναντι στην προσωρινή αστική κυβέρνηση που δημιουργείται το Φλεβάρη του 17.
Περιέγραψε τις συνθήκες επαναστατικής κατάστασης που είχανε δημιουργηθεί, τότε στη Ρωσία, προς το τέλος του πολέμου. Αντίστοιχα αναφέρθηκε σε τέτοιες συνθήκες, επαναστατικής κατάστασης, που είχαν δημιουργηθεί στην Ελλάδα του 1944, ειδικά επίσης προς το τέλος του πολέμου, τον Οκτώβρη του 44.
Κοινό στοιχείο στις δυο περιπτώσεις είναι ο πόλεμος και η οικονομική καπιταλιστική κρίση που έχει προηγηθεί αυτού, ενώ έγινε αναφορά στο χαρακτήρα του πολέμου της ιστορικής εποχής που διανύουμε, ως πόλεμος ιμπεριαλιστικός ανεξάρτητα από την έκφραση του ως "επιθετικός"
 ή "αμυντικός" σε μια χώρα. Γίνανε παραλληλισμοί ανάμεσα στους 2 παγκόσμιους πολέμους και το "μοίρασμα του κόσμου", στην εποχή μας, εποχή του ιμπεριαλισμού, ανώτατου σταδίου δηλαδή του καπιταλισμού, που σαπίζει και πεθαίνει.
Επίσης αναφέρθηκε στα χρόνια 1919-1922, οπότε και μετά την εξέγερση και στα πρώτα βήματα, τα πολύ δύσκολα βήματα οικοδόμησης της νέας εξουσίας, πραγματοποιείται επίθεση στη νεαρή σοβιετική Ρωσία, από 14 ιμπεριαλιστικές χώρες, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα.
Ωστόσο το νεαρό εργατικό κράτος τα καταφέρνει, αντέχει, τελικά μπαίνει στην πορεία οικοδόμησης συγκροτώντας το πρώτο πεντάχρονο πλάνο του στα 1929. Αυτό το συμπέρασμα είναι διαχρονικής σημασίας για το σήμερα, καθώς πολλή κουβέντα γίνεται για το ότι ακόμη κι αν η Ελλάδα έκανε την σοσιαλιστική επανάσταση, δε θα μπορούσε να τα καταφέρει, γιατί όπως λέγεται "¨δε θα την αφήνανε".
Επίσης αναφέρθηκε στην ανωτερότητα των νέων σχέσεων παραγωγής, την εσωτερική τους δύναμη, που οφείλεται στο ότι καταργείται η μίσθωση της εργατικής δύναμης, δηλαδή η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. ότι αυτό είναι που θέλει να αποφύγει να συζητά η αστική τάξη, το οπορτουνίστικο ρεύμα, που προσπαθεί να μετατοπίσει την συζήτηση γενικά "¨στην ελευθερία", γενικά στη δημοκρατία, χωρίς να βάζει το ερώτημα "για ποια τάξη"¨; Στην στρατηγική του αντικομμουνισμού σ' αυτή την κατεύθυνση, που εκφράζεται με πάρα πολλά πρόσωπα, με πακτωλό χρημάτων, με ωμότητα, με επιστημονικοφανή επεξεργασία και άλλες μορφές.