Ασφάλεια και Αυτοκίνητο σε Έναν Ιδανικό Κόσμο
Κάποτε, όμως, θα πρέπει να βγούμε από την μαύρη λίστα ως μία από τις χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά οδικών ατυχημάτων και δυστυχημάτων στην Ευρώπη. Σε έναν κόσμο ιδανικό, όπου όλα θα λειτουργούσαν ρολόι, πολλά πράγματα θα ήταν περιττά σχετικά με την οδήγηση… Η υποχρεωτική ασφαλεια αυτοκινητου για αστική ευθύνη, η αφόρητη κίνηση στους δρόμους λόγω συχνών ατυχημάτων, οι έλεγχοι της τροχαίας και οι κλήσεις, οι δίκες για αξιόποινες παραβάσεις, τα νεύρα και οι λεκτικές διαμάχες στο οδόστρωμα κ.α., ακόμα και αν είχαν λόγο ύπαρξης, τα μεγέθη θα ήταν σαφώς μικρότερα. Και το πλέον σημαντικό, καμιά ανθρώπινη ζωή δε θα χάνονταν, αν συνειδητοποιούσαμε όλοι πως δεν είναι ανέφικτο. Ένας συνδυασμός σωστής υποδομής και σωστού mindset είναι.
Όταν ο Αριθμός των Αυτοκινήτων Διαρκώς Αυξάνεται
Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, μήπως το πρόβλημα εντείνεται και από τη διαρκή αύξηση των πωλήσεων των αυτοκινήτων στη χώρα μας (8,3% άνοδο σημείωσαν οι πωλήσεις τον φετινό Αύγουστο), όπου η πλειοψηφία εξ αυτών συνοστίζεται στους ήδη επιβαρυμένους δρόμους της πρωτεύουσας και των άλλων μεγάλων πόλεων; Όπως και να έχει το μίγμα που δημιουργείται είναι εκρηκτικό. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, της τροχαίας αλλά και όσα αντλούνται από τις ίδιες τις ασφαλιστικές εταιρείες περί οδικών ατυχημάτων είναι απογοητευτικά. Μελετώντας τα κάποιος, θα διαπιστώσει ότι υπάρχει μια μικρή μεν άνοδος από έτος σε έτος, δεν θα έπρεπε δε να μιλάμε για πτώση εν έτει 2023;
Ασφάλεια & Αυτοκίνητο - Η Ατομική Ευθύνη
Ας σταθούμε, όμως, σε κάτι που μπορούμε εύκολα οι ίδιοι να αλλάξουμε προς το καλύτερο. Τον ατομικό τρόπο σκέψης, τη νοοτροπία. Όσα οφείλουμε να κάνουμε δεν είναι πολλά, αλλά είναι απαραίτητο να γίνονται όλα μαζί, άρρηκτα, καθώς αποτελούν μέρος ενός συνόλου: της ορθής οδηγικής παιδείας. Μικρά ή μεγαλύτερα, δωρεάν ή με κάποιο κόστος, όλα οφείλουμε να τα λαμβάνουμε υπόψιν, καθώς όλα μας καθορίζουν την ποιότητά μας ως οδηγούς και κατ’επέκταση ως υπεύθυνους πολίτες. Τη φαιά ουσία και ενέργεια που καταναλώνουμε προκειμένου να αποκτήσουμε το αυτοκίνητο “των ονείρων” μας, την ίδια θα πρέπει να διοχετεύουμε π.χ. και όταν αναζητούμε την κατάλληλη ασφάλεια αυτοκινήτου, όταν προγραμματίζουμε το χρόνο μας προκειμένου να φτάσουμε στον προορισμό μας, όταν διασκεδάζουμε και θέλουμε να καταναλώσουμε αλκοόλ, όταν δεν είμαστε σε καλή ψυχολογική κατάσταση.
Δεν είναι δύσκολο να συνδυαστούν όλα αυτά, αλλαγή συνηθειών θέλει. Όταν όλα γίνονται σωστά, χωρίς βιασύνη, χωρίς εκπτώσεις και κυρίως με σεβασμό στον συνάνθρωπο, τότε ίσως φτάσουμε πιο κοντά στο ιδανικό. Οι μεγάλες ταχύτητες δε θα μας φτάσουν πιο γρήγορα στον προορισμό μας, τουλάχιστον όχι πιο γρήγορα από πέντε με δέκα λεπτά. Αξίζει άραγε τον κόπο να βάλουμε σε κίνδυνο τη δική μας και των γύρω μας σωματική ακεραιότητα για λίγα λεπτά; Αλήθεια, πόσο χρόνο κερδίζει κάποιος που παραβιάζει ένα κόκκινο σηματοδότη; Και πόση μοναξιά μπορεί να νιώθει εκείνος που οδηγεί και μιλάει διαρκώς στο κινητό του; Ο οδηγός που επιμένει να μην έχει μια έστω βασική ασφάλεια αυτοκινήτου, πόσα χρήματα τελικά εξοικονομεί; Η μήπως τελικά σε βάθος χρόνου χάνει αντί να κερδίζει, βάζοντας, επιπλέον, σε οικονομικές περιπέτειες και τον συνάνθρωπό του;
Τίποτα στην Τύχη...
Συμφωνούμε όλοι ότι οι ελληνικοί δρόμοι δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση. Θα συμφωνήσουμε ότι οι έλεγχοι και οι ποινές δεν είναι αυστηροί. Ότι η κίνηση έχει φτάσει σε άλλα επίπεδα. Οι ίδιοι, όμως, φαίνεται να παρασυρόμαστε από αυτά τα δεδομένα και να προσαρμοζόμαστε με έναν - στην καλύτερη περίπτωση- άτσαλο τρόπο και στη χειρότερη, επικίνδυνο και εγκληματικό. Μήπως θα έπρεπε να δούμε τα πράγματα αλλιώς και να μην αφήνουμε τίποτα στην τύχη...;
