Η Πρωτοψάλτη αφαίρεσε τη λέξη "χοντρή" από το τραγούδι του Άδωνι

Το νέο διαδόθηκε με τη συνήθη φούρια των social media. Όπως σημειώνει το ρεπορτάζ του Νικόλα Ζώη στην Καθημερινή, σε πρόσφατη συναυλία της, η Aλκηστις Πρωτοψάλτη ερμήνευσε τον περίφημο «Aδωνι» του Σταμάτη Κραουνάκη παραλείποντας τη λέξη «χοντρή» από το ρεφρέν, που πάει ως εξής: «Πάμε στον Aδωνι για καφέ/ που πηγαίνουν τεκνά και φρικιά/ και αράζουνε και αθλητές/ και που πηγαίνει και μια χοντρή νευρικιά/ Κυριακή να της φύγει το στρες».

Aραγε η λέξη παραλείφθηκε ώστε να αποφευχθεί το bodyshaming που ενίοτε τη συνοδεύει; Η ερμηνεύτρια, πάντως, μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν είχε τοποθετηθεί για το ζήτημα – όχι ότι είχε λόγο να το κάνει. Ο δε Σταμάτης Κραουνάκης στήριξε την επιλογή της.

Oπως και η ραδιοφωνική παραγωγός Μαργαρίτα Μυτιληναίου, που «ενηλικιώθηκε» με το συγκεκριμένο τραγούδι. «Το τραγούδησα έξω καρδιά και έξω φωνή σε συναυλίες, σε πάρτι, στο ραδιόφωνο την ώρα που έκανα εκπομπές. Είναι ένα κομμάτι της ανέμελης ζωής μου», λέει στην «Κ» και διευκρινίζει: «Oπως μεγάλωσα εγώ, έτσι μεγάλωσε και ο “Aδωνις”. Και τώρα ζει σε μια περίοδο μεγάλης αλλαγής στις αντιλήψεις μας, στις προσλαμβάνουσες, στις ανοχές και τις αντοχές μας απέναντι σε οτιδήποτε νιώθουμε ότι μας προσβάλλει ή μας υποτιμά. Eστω και αν είναι –ή ακούγεται σαν να είναι– αστείο. Η Aλκηστις αποφάσισε συνειδητά να βγάλει τη λέξη “χοντρή” από το τραγούδι. Ο Σταμάτης δήλωσε πως ο κάθε καλλιτέχνης, μπροστά στο κοινό, μπορεί να κάνει ό,τι νιώθει με τα δικά του τραγούδια. Τα υπόλοιπα τα προσπερνάω. Δεν είμαι τροχονόμος ηθικής, αλλά η αθωότητα των εφηβικών μου χρόνων έχει παρέλθει προ πολλού. Την καταλαβαίνω την Aλκηστη και δεν μπορώ πια να γελάσω ή να τραγουδήσω τη λέξη “χοντρή” πουθενά».

Ο στιχουργός, ποιητής και σκηνοθέτης Θοδωρής Γκόνης πιστεύει ότι τα τραγούδια είναι ζωντανοί οργανισμοί που στην πορεία αλλάζουν συνεχώς. «Και εγώ, αν πήγαινα τώρα στο Ναύπλιο με τα πόδια», λέει χαριτολογώντας, «θα άλλαζα πολλούς στίχους σιγοτραγουδώντας στον δρόμο. Ανέκαθεν άλλαζαν τους στίχους οι ερμηνευτές. Τώρα βέβαια υπάρχει το θέμα του bullying. Νομίζω πάντως ότι είναι υπέροχο να αλλάζουμε τα λόγια των τραγουδιών, αρκεί να “στέκονται”. Παρατηρώ τα μικρά παιδιά, πώς αλλάζουν τα τραγούδια που μαθαίνουν, κάνοντάς τα ενίοτε και ωραιότερα. Πάνω στη σκηνή, ένας σπουδαίος ερμηνευτής είναι πάντα ένα μικρό παιδί. Ειδικά τα τραγούδια που έρχονται από πολύ βαθιά και έχουν μια ιστορία, επιτρέπουν αλλαγές».

Ο συνθέτης και στιχουργός

«Την καταλαβαίνω την Aλκηστη και δεν μπορώ πια να γελάσω ή να τραγουδήσω τη λέξη “χοντρή” πουθενά», λέει η παραγωγός Μ. Μυτιληναίου.

Κώστας Λειβαδάς υπενθυμίζει πως αρκετοί καλλιτέχνες δοκιμάζουν στη σκηνή διαφορετικές εκδοχές των στιχουργημάτων τους. Για την Aλκηστη Πρωτοψάλτη θεωρεί ότι είναι απολύτως σεβαστό και θεμιτό να κάνει αλλαγές σε ένα κομμάτι που τραγουδάει εδώ και σαράντα χρόνια, επειδή πλέον υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθησία για ορισμένα ζητήματα. «Eχω όμως μεγάλους ενδοιασμούς», καταλήγει, «όταν κάποια πράγματα που αποτύπωσαν μια εποχή, το λεξιλόγιό της και την «καρτ ποστάλ” της και τα οποία λειτουργούν ως πυξίδες, τα βάζουμε σε ένα τσουβάλι και αφού τα αγαπήσαμε για δεκαετίες, ξαφνικά τα περνάμε από μια νέα Ιερά Εξέταση. Εκεί αλλάζει το πράγμα. Με αυτή τη λογική, γιατί άνθρωποι που πέρασαν μια ζωή στον νευρολόγο να μην πουν “το “χοντρή” πειράζει, αλλά το “νευρικιά” όχι”; Eνας αναιμικός μπορεί να ακούει τον στίχο “σκληρό μου αγόρι, χλωμό παλικάρι” και να τρελαίνεται. Ανοίγει ο ασκός του Αιόλου».