Με τη συμμετοχή περισσοτέρων από 350 αθλητών πραγματοποιήθηκε σήμερα στην Λάρισα, ο αγώνας μνήμης για τα θύματα του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών.
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε από το Σύλλογο Δρομέων Φαλάνης, η οποία, αγκαλιάστηκε από δρομείς απ’ όλη την Ελλάδα και την Κύπρο.
Οι δρομείς που τερμάτισαν στον χώρο του τραγικού δυστυχήματος, διένυσαν απόσταση 30 χλμ. με την εκκίνηση να δίδεται στον προαύλιο χώρο του εργοστασίου Ζαχάρεως, στο 2ο χλμ. Λάρισας – Συκουρίου και με τερματισμό στο «σημείο μηδέν» του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη, όπου τελέστηκε τρισάγιο στην μνήμη των 57 ψυχών.
Στο σημείο μηδέν δόθηκαν σε όλους λουλούδια και κεριά στην μνήμη των θυμάτων του δυστυχήματος.
Στόχος του Δρόμου Μνήμης, που θα διοργανώνεται εφεξής κάθε πρώτη Κυριακή του Μαρτίου, είναι να μην ξεχαστούν τα θύματα των Τεμπών και να αποδοθούν οι ευθύνες.
Στον Δρόμο Μνήμης συμμετείχαν εκτός από τους δρομείς, απλοί πολίτες και παιδιά καθώς και φίλοι και συμμαθητές των θυμάτων, ενώ στο σημείο του τραγικού δυστυχήματος βρέθηκαν και οι συγγενείς.
Η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη και μεταξύ των συγγενών, οι οποίοι λύγισαν στα σφυρίγματα των τρένων που περνούσαν από το σημείο, ενώ χαϊδεύαν και τις 57 ελιές που έχουν φυτευτεί στο σημείο.
Όπως, τόνισαν οι διοργανωτές: Ο “1ος Δρόμος Μνήμης» δεν είναι αγώνας. Δεν υπάρχουν επομένως πρωτιές, δεν υπάρχουν κατηγορίες βραβεύσεων, δεν υπάρχουν μετάλλια, δεν υπάρχει χρονομέτρηση, δεν υπάρχει όριο τερματισμού, δεν υπάρχουν όρια αποκλεισμού, δεν υπάρχουν αψίδες εκκίνησης και τερματισμού, δεν υπάρχει μουσική.
Υπάρχει ένας μέσος ρυθμός, ο οποίος ορίζεται από την διοργάνωση στα 7’/χλμ (+ -) προκειμένου το σύνολο των δρομέων να βρεθεί στον τερματισμό με μικρή χρονική απόσταση, σε περίπου 4 ώρες, πράγμα που είναι και το ζητούμενο της προσπάθειας αυτής, να βρεθούμε όλοι μαζί στο χώρο της τραγωδίας.
Αντιλαμβανόμαστε, επειδή και εμείς είμαστε δρομείς, ότι «επιβάλλουμε» στο κάθε συμμετέχοντα τον τρόπο με τον οποίο θα τρέξει. Να κρατήσουμε όλοι μας ζωντανή την μνήμη των «ανθρώπων μας» που χάθηκαν, με αυτόν τον τρόπο“.
Στο τελευταίο χιλιόμετρο της διαδρομής προς το «σημείο μηδέν» συμμετείχαν και όσοι δεν είχαν τη δυνατότητα να τρέξουν (παιδιά, άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με το τρέξιμο αλλά ήθελαν να συμμετέχουν με αυτόν τον συμβολικό τρόπο) και να βαδίσουν την απόσταση.
