Σε ανακοίνωση του Αυτοοργανωμένου Αθλητικού Σωματείου Μαρίνος Αντύπας, αναφέρονται τα εξής:

“Πριν από λίγο καιρό, τα ερασιτεχνικά σωματεία της πόλης δεχτήκαμε την πρόσκληση του Αντιδημάρχου Παιδείας και Άθλησης του Δήμου Λαρισαίων να βρεθούμε και να παραθέσουμε τα βασικά προβλήματά μας καθώς και προτάσεις προς επίλυση αυτών. Θυμηθήκαμε πολλές ανάλογες τέτοιες “προσκλήσεις” στα εννέα χρόνια ύπαρξής μας, καθώς και τον υπερβάλλοντα ζήλο που έδειξαν οι υπεύθυνοι στο να πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων τις όποιες φυσιολογικές απαιτήσεις ή προτάσεις μας. Φυσικά, κάθε νέα δημοτική αρχή θα διορθώσει τα κακώς κείμενα της προηγούμενης, έτσι κι η τωρινή “θέλησε να σκύψει πάνω από τα προβλήματά μας”, αλλά είναι προφανές πως δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της προχειρότητας και της αδιαφορίας με την οποία αντιμετωπίζεται το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στην πόλη είναι ότι η προηγούμενη τέτοια πρόσκληση ήταν μόλις τον προηγούμενο Σεπτέμβρη, όπου η απελθούσα δημοτική αρχή είχε τάξει, κατά το σύνηθες, “λαγούς με πετραχήλια” προεκλογικά, ενώ τήρησε σιγή ιχθύος στις κρούσεις των σωματείων περί καταλληλότητας των γηπέδων που είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές από τα πλημμυρικά φαινόμενα που έπληξαν την Θεσσαλία. Ατομική ευθύνη στην υγεία, ατομική ευθύνη στις συγκοινωνίες, ατομική ευθύνη και στην άθληση βεβαίως βεβαίως.

Παρόλα αυτά, επειδή θεωρούμε χρέος μας τη δημόσια ανάδειξη των όποιων παθογενειών αντιμετωπίζει το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, παρακάτω συνοψίζουμε κάποια βασικά σημεία:

* Έλλειψη υγειονομικού προσωπικού στα μεγάλα δημοτικά αθλητικά κέντρα της Λάρισας. Θεωρούμε αδιανόητο εν έτει 2024 και όταν έχουν πραγματοποιηθεί δηλώσεις για κονδύλια χιλιάδων ευρώ, να μην υπάρχει καν στην ατζέντα η πρόσληψη υγειονομικού προσωπικού στα μεγάλα δημοτικά αθλητικά κέντρα. Ενώ οι σχολικές δομές έχουν στελεχωθεί με σχολικούς νοσηλευτές δε γίνεται οι χώροι άθλησης εκατοντάδων παιδιών σε καθημερινή βάση, που είναι εστίες τραυματισμών να μένουν χωρίς νοσηλευτική κάλυψη και την παροχή πρώτων βοηθειών. Το σωματείο μας έχει θρηνήσει την απώλεια ποδοσφαιριστή εν ώρα προπόνησης λόγω ανακοπής, γεγονός που ίσως να μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν υπήρχε το κατάλληλο προσωπικό στον χώρο κι οι αντίστοιχες υποδομές, όπως ένας απινιδωτής, που τόσο συχνά έχουμε δει να λείπει από τα γήπεδα ή να υπάρχει και να μην έχει συντηρηθεί, να μην έχει φορτιστεί, να μην έχει γίνει εκπαίδευση στη χρήση του κλπ.

* Συντήρηση στις υπάρχουσες αθλητικές εγκαταστάσεις. Οι εγκαταστάσεις του Μητσιμπόνας Β’ στις οποίες και στεγαζόμαστε και  για τις οποίες μπορούμε να εκφέρουμε άποψη είναι εδώ και τόσα χρόνια παρατημένες. Χωρίς φωτισμό, χωρίς αποδυτήρια χωρίς κάδους σκουπιδιών, χωρίς προσωπικό δημιουργείται μια κατάσταση αποσύνθεσης και διάλυσης. Το μόνο που τις κρατάει ζωντανές είναι οι ομάδες που προπονούνται και το φιλότιμο του ελάχιστου προσωπικού που τις φροντίζει όσο μπορεί.

* Υπερχρήση των υπαρχόντων γηπέδων. Το μεγαλύτερο πρόβλημα των γηπέδων είναι ο τεράστιος αριθμός των ατόμων που  παίζουν σ’ αυτό. Δυστυχώς δε μπορεί να βρεθεί λύση με τη δημιουργία λιγοστών πλαστικών και υπερχρηση αυτών γιατί για παράδειγμα αν όλες οι ομάδες των γηπέδων Μητσιμπόνας αρχίσουν να προπονούνται σε ένα πλαστικό, ούτε χρόνος προπόνησης για όλους θα υπάρχει αλλά και το γήπεδο θα καταστραφεί πολύ γρήγορα. Επίσης ούτε λύση μπορεί να αποτελεί το συμβολικό ενοίκιο των σωματείων για την κάλυψη κάποιων εξόδων, και αυτό γιατί όσες συνδρομές και αν μαζευτούν για το Μητσιμπόνας Β’, αφού παίζεται κάθε μέρα, Δευτέρα έως Κυριακή, δεν υπάρχει περίπτωση να μην καταστραφεί. Το μόνο ρεαλιστικό που μπορεί να γίνει, είναι να δοθούν κονδύλια για συγκεκριμένη μελέτη των φυσικών αλλά και των πλαστικών γηπέδων σε σχέση με τις ώρες χρήσης τους ούτως ώστε η τήρηση αυτών των ωρών να κάνει τη συντήρηση τους εφικτή. Οι ώρες χρήσης θα πρέπει να τηρηθούν από κάθε σωματείο μικρό ή μεγάλο το ίδιο.

* Χώρος – χρόνος – προσβασιμότητα στο ευρύ κοινό και στα άτομα με αναπηρία στα μεγάλα δημοτικά γήπεδα. Ο αθλητισμός είναι για όλους και όλοι πρέπει να έχουν πρόσβαση στα γήπεδα. Ως εκ τούτου θα πρέπει να δοθούν στα μεγάλα δημοτικά γήπεδα ώρες κοινού αλλά και ώρες που μπορούν να αθληθούν άτομα με αναπηρία. Δεν μπορούν τα ερασιτεχνικά σωματεία να μονοπωλούν τη χρήση τους και πρέπει να δωθεί χώρος στο ευρύ κοινό.

Γενικώς, πρέπει να δοθούν ριζοσπαστικές λύσεις στα προβλήματα του ερασιτεχνικού αθλητισμού και όχι λύσεις του «ποδαριού» που έχουν κοστίσει ακριβά τα προηγούμενα χρόνια και έχουν εξυπηρετήσει μόνο παραγοντίσκους και μικροπολιτικές”.

(*)Στη φωτογραφία η κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει το γήπεδο Μητσιμπόνας Β', έδρα της ομάδας μας καθώς και των μισών ομάδων της πόλης, τον περασμένο Σεπτέμβρη