Το Μικρό Θέατρο Λάρισας παρουσιάζει τη θεατρική παράσταση για τον Νίκο Καζαντζάκη ''Δε φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι...'' για έξι μόνο παραστάσεις την Παρασκευή 5/2, Σάββατο 6/2 ώρα 21.30  και Κυριακή 7/2 ώρα 20.00 - Παρασκευή 12/2, Σάββατο 13/2 ώρα 21.30 και Κυριακή 14/2 20.00. Παίζουν οι : Μάριος Ιορδάνου και Σοφία Καζαντζιάν. Με αφορμή την παράσταση οι δύο ηθοποιοί μίλησαν στην εφημερίδα «Κόσμος» και τη Χριστίνα Ανδρέου.

Μάριος Ιορδάνου

1. Ποια ήταν η αιτία και αφορμή να ασχοληθείτε με τον Καζαντζάκη και τον Νίτσε?

Γνώρισα και μελέτησα το έργο τους σε πολύ νεαρή ηλικία. Η αλήθεια και η επαναστατικότητά τους μίλησε αμέσως στην ψυχή μου. Απ' όταν άρχισα λοιπόν, να ασχολούμαι με το θέατρο, είχα πάντα στο μυαλό μου πως μία μέρα θα φέρω επί σκηνής τη φιλοσοφία τους, το πνεύμα και τον απόηχο των μεγαλύτερων έργων τους.

2. Μετά τη μεγάλη επιτυχία σε Βερολίνο, Ζυρίχη και Αθήνα παρουσιάσατε την παράσταση στο Παρίσι. Πως βιώσατε την εμπειρία αυτή?

Ήτα μία συγκλονιστική εμπειρία όχι μόνο γιατί πρόκειται για την πόλη του Φωτός και του Πολιτισμού, αλλά και γιατί είναι ιδιαίτερα τιμητικό και συγκινητικό μία ελληνική παράσταση με τίτλο “Δε φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι...” να ανεβαίνει στη γαλλική πρωτεύουσα αυτή την εποχή, που είναι πληγωμένη και κοιτάζει το φόβο στα μάτια.

3. Ο Ν. Καζαντζάκης όρθωσε την «Ασκητική» με πανανθρώπινες αξίες και ιδέες που ξεπήδησαν από τα πολιτικά γεγονότα της εποχής του. Πόσο

επίκαιρο είναι σήμερα το έργο του?

Πάντα θα είναι επίκαιρο το έργο του Νίκου Καζαντζάκη γιατί η αλήθεια που “κουβαλά” δεν έχει εποχή. Είναι διαχρονική και δυστυχώς είναι διαχρονική και η κοινωνικοπολιτική κρίση, η κρίση αξιών και ιδεών. Η οικονομική εύχομαι να περάσει. Για την ηθικοπνευματική όμως, δεν ξέρω.

4. Ποιο είναι το επαγγελματικό σας όνειρο που καταφέρατε να αγγίξετε;

Το όνειρο αυτό το ζω τώρα. Δημιουργώ τις δικές μου παραστάσεις, τις ταξιδεύω εντός και εκτός ελληνικών συνόρων και βιώνω μέσω της επαφής μου με τους ανθρώπους τόσο της Ελλάδας όσο και του εξωτερικού την τέχνη εκείνη που ξεπερνά την εθνικότητα και τη διαφορετική κουλτούρα.

5. Τώρα με την κρίση, πολλοί κάνουν υποχωρήσεις στη ζωή τους, για να βγάλουν τα προς το ζην. Με αποτέλεσμα, ανάμεσα σε άλλα, και την κακή ποιότητα πολλές φορές. Θα θυσιάζατε την ποιότητα για την εμπορικότητα?

Ο κάθε άνθρωπος κάνει αυτό που πιστεύει πως είναι καλύτερο για εκείνον. Η δική μου ανάγκη είναι όπως αναφέρει και ο Καζαντζάκης “η λιονταρίσια τροφή για το μυαλό” και την ψυχή.

6. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας?

Η παράσταση “Δε φοβάμαι. Δεν ελπίζω. Είμαι...” θα συνεχιστεί σε Ελλάδα και εξωτερικό, ενώ ετοιμάζω και μία παράσταση για τον εθνικό μας ποιητή, Διονύσιο Σολωμό, η οποία θα κάνει πρεμιέρα στον Καθεδρικό Ναό της Ζυρίχης τον Απρίλιο που μας έρχεται.

Σοφία Καζαντζιάν

1. Πως είναι να συνυπάρχετε θεατρικά και καλλιτεχνικά με τον σύζυγο σας?

Είναι σημαντικό για έναν ηθοποιό να έχει επί σκηνής συμμάχους και εγώ είμαι τυχερή γιατί έχω βρει εκτός και εντός σκηνής το σύμμαχο, το συνοδοιπόρο της ζωής μου.

2. Ποια καλλιτεχνική σας στιγμή έως τώρα έχει μείνει αναλλοίωτη στη μνήμη σας ;

Τα τελευταία χρόνια, από τότε δηλαδή που με τον Μάριο ανεβάζουμε τα δικά μας έργα – κάνουμε μαζί τη διασκευή κειμένων ή γράφουμε τα σενάρια, σκηνοθετεί, συνθέτει, εγώ χορογραφώ και παίζουμε μαζί- νιώθω πως κάθε παράσταση είναι και ένα βίωμα, ένα νέο ταξίδι και όλες έχουν χαρακτεί η μία μετά την άλλη στην καρδιά μου.

3. Πιστεύετε ότι το θέατρο μπορεί να αποτελέσει μία γλώσσα διεθνή, όπως και η μουσική?

Βέβαια! Αυτός είναι και ο δικός μας σκοπός. Να κάνουμε ένα θέατρο που θα μιλάει τη δική του γλώσσα, ανεξάρτητα από τον τόπο στον οποίο θα παρουσιάζεται. Είναι πιο δύσκολο αλλά αυτό κάνει και το “ταξίδι” πιο μαγικό.