Πραγματοποιήθηκε σήμερα η ετήσια απολογιστική συνέλευση των Αντιπροσώπων των Σωματείων του Εργατικού Κέντρου Ν. Λάρισας στην αίθουσα Γ.Σ του ΕΚΝΛ, κατά την οποία συζητήθηκαν και εγκρίθηκαν ο απολογισμός και προγραμματισμός δράσης της διοίκησης του ΕΚΝΛ, ο οικονομικός απολογισμός για το 2014 και ο προϋπολογισμός για το 2015.

Ο πρόεδρος του Ε.Κ.Λ Τάσος Τσιαπλές στην ομιλία του σημείωσε μεταξύ άλλων:

 «Τα στοιχεία που δίνουν οι ίδιοι οι αστοί, δείχνουν ότι ακόμα και μέσα στην καπιταλιστική κρίση, οι πλούσιοι γίνονται ακόμα πλουσιότεροι, με την ένταση της εκμετάλλευσης των εργατών, των φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολούμενων. Το 1% του πληθυσμού στη χώρα μας, κατέχει σήμερα το 56,1% του πλούτου, έναντι 48% που είχε το 2007 και από την άλλη εκατοντάδες χιλιάδες εργατικά-λαικά νοικοκυριά δεν μπορούν να καλύψουν βασικές ανάγκες τους.

Η καπιταλιστική κρίση και η ολομέτωπη επίθεση, προκάλεσαν και νέες δυσκολίες στο εργατικό σ.κ, πάνω στις πολλές που είχε και πριν, λόγω της κυριαρχίας της γραμμής του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Τον τελευταίο χρόνο είχαμε μια υποχώρηση των αγώνων, μειωμένη συμμετοχή στη λειτουργία και δράση των σωματείων, σε σχέση με προηγούμενες χρονιές, αλλά και την οξύτητα της επίθεσης.

Σ’ αυτό επέδρασαν, η αύξηση της ανεργίας και των απολύσεων, του φόβου λόγω της παρατεταμένης κρίσης και της εργοδοτικής τρομοκρατίας, οι συγχύσεις που υπάρχουν στην συνείδηση μεγάλων τμημάτων της εργατικής σε σχέση με τον χαρακτήρα της κρίσης, τις αιτίες των προβλημάτων και τον τρόπο που θα λυθούν αυτά, που καλλιεργούνται όχι μόνο από τον ταξικό αντίπαλο μας και τα κόμματά του, αλλά και από τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές.

Επιδρούν, η μείωση των απαιτήσεων πολλών εργαζομένων, η λογική της αναποτελεσματικότητας των αγώνων, η οποία καλλιεργείται και από την αστική τάξη, τα κόμματά της, τα ΜΜΕ, τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΜΕΤΑ), σε συνδυασμό με την ύπαρξη αυταπατών ότι η λύση των προβλημάτων θα έρθει με αλλαγή κυβέρνησης, χωρίς οργάνωση και αγώνα των εργατών).

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν πρόκειται να αποκαταστήσει τις μεγάλες απώλειες που έχουμε υποστεί οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, στη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης, όπως προβλέπεται στο προεκλογικό της πρόγραμμα. Δεν θα επαναφέρει τους κλαδικούς μισθούς στα επίπεδα προ του 2009, δεν θα καταργήσει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τα προγράμματα απασχόλησης, τους πάνω από 400 εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων.  Η επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 ευρώ που λέει ότι θα κάνει, πέρα από το ότι αφορά περίπου το 15% των εργαζομένων, προϋποθέτει υπογραφή νέας ΕΓΣΣΕ με αυξήσεις 22% και 32%, ενώ χωρίς την κατάργηση όλου του αντεργατικού πλαισίου, είναι πολύ πιθανό να συμπαρασύρει τους μισθούς που είναι πάνω από 751 προς τα κάτω. Δεν θα επαναφέρει τις κύριες και επικουρικές συντάξεις στα προ του 2009 επίπεδα, τη 13η στους περισσότερους και τη 14η σύνταξη και το ΕΚΑΣ σε κανέναν. Δεν θα καταργήσει τους αντιασφαλιστικούς νόμους Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ, ούτε θα αποκαταστήσει τη ληστεία των αποθεματικών, δεν θα σταματήσει την εμπορευματοποίηση της υγείας και παιδείας. Μιλάνε μόνο για αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας. Δηλαδή ψίχουλα στους πολλούς και νέα κέρδη στους λίγους.

Φιλολαϊκή διέξοδος από την καπιταλιστική κρίση δεν μπορεί να υπάρχει με όποια πολιτική διαχείρισης του συστήματος και αν εφαρμόζεται, από όποια κυβέρνηση, όπως αποδείχτηκε και διεθνώς. 

Οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα, δεν πρέπει να αποδεχθούμε ότι αυτά που χάσαμε τα χάσαμε και να μάθουμε ζούμε με τα ψίχουλα των εκμεταλλευτών μας, με την ανεργία και την φτώχεια και μάλιστα να μας διαχωρίζουν ανάμεσα σε πολύ φτωχούς και σε λιγότερο φτωχούς. Ο πλούτος που υπάρχει, τα μέσα παραγωγής, η τεχνολογία, επιτρέπουν να ζήσουμε πολύ καλύτερα, αλλά αυτό το εμποδίζει το γεγονός ότι τα κατέχουν μια χούφτα πλουτοκράτες.

Ως ΕΚΝΛ και τα σωματεία, δεν έχουμε άλλη επιλογή από τον καθημερινό ταξικό σκληρό αγώνα για την απόκρουση των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης και της ολομέτωπης επίθεσης κυβέρνησης, Ε.Ε, κεφαλαίου, για την άμεση αποκατάσταση όλων των απωλειών στα προ του 2009 επίπεδα, για την διεύρυνση των εργασιακών, μισθολογικών, ασφαλιστικών και συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων, συνδυασμένο όμως με τα αιτήματα για διαγραφή του χρέους που δημιούργησε η πλουτοκρατία, αποδέσμευση από την Ε.Ε και το ΝΑΤΟ, αγώνα για να κάνει κουμάντο στον τόπο η εργατική τάξη, για μια ανάπτυξη προς όφελος του λαού".