Την Παρασκευή και το Σάββατο 25 και 26 Ιανουαρίου 2019, στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό κέντρο Λάρισας η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λάρισας διοργανώνει ένα κινηματογραφικό διήμερο ταινιών μικρού μήκους ελλήνων σκηνοθετών, για την  ορατότητα των  ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων.
Πρόγραμμα διημέρου
Παρασκευή 25/1  19.30 – 22.00
•    «Τέσσερα» του Χρήστου Δήμα 
Τέσσερις ιστορίες:  «Ένας ουρανός γεμάτος αστέρια» – «Tender» – «Ανάσα» -«Αμερικάνος»
Θα προλογίσει ο σκηνοθέτης Χρήστος Δήμας  .
Σάββατο 26/1 19.30 – 22.00
•    «Poste Restante – Ομόνοια»  του Χάρη Παπαδόπουλου
•    «Το ξύλινο κουτί»  του Παναγιώτη Κουντουρά
•    «Acrobatics» τίτλος που περιλαμβάνει  βραβευμένες ταινίες νέων ελλήνων σκηνοθετών όπως:  «Σπινθηροβόλα Κεράκια» του Θανάση Νεοφώτιστου, «Skin» του Μανώλη Μαυρή , «Γράμμα στη Σοφία» της Νικολέτας Λεούση, «Pengo Decay» του Γιώργου Τελτζίδη,  «Διάρρηξη» του Δημήτρη Νάκου.
Θα προλογίσει ο σκηνοθέτης Παναγιώτης Κουντουράς
Το διήμερο είναι αφιερωμένο στην μνήμη και τους αγώνες του Ζακ Κωστόπουλου

Οπως σημειώνεται από την Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία "ο Ζακ Κωστόπουλος (Zackie) ήταν drag-queen, οροθετικός,  ακτιβιστής  και υπερασπιστής των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ και των οροθετικών ανθρώπων
Στις 21 Σεπτέμβρη  του 2018 ο Ζακ δολοφονήθηκε με τον πιο βάναυσο και αποτρόπαιο τρόπο, στο κέντρο της Αθήνας, από μαγαζάτορες και αστυνομικούς, μπροστά σε δεκάδες βλέμματα κοινωνικής απραξίας.
Την δολοφονία ακολούθησε η προσπάθεια συγκάλυψης και η σκύλευση της ταυτότητας του και της ζωής του ως «ανάξιας ζωής», από τις ύαινες  των ΜΜΕ.
Η δολοφονία παρουσίασε την ακτινογραφία της κοινωνίας
Από την μια ο κοινωνικός εκφασισμός, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί  (αστυνομία και δικαστική εξουσία), οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης και πειθάρχησης (ΜΜΕ) .
Από την άλλη εμείς που αντιδράσαμε γιατί δεν θεωρούμε πως υπάρχει  ζωή «ανάξια να βιωθεί » και πως  ο σεβασμός στον άνθρωπο δεν πρέπει να εξαρτάται από την ταυτότητα, το φύλο, την φυλή και τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Διοργανώνουμε αυτό το διήμερο κινηματογραφικών ταινιών για την ορατότητα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στο δημόσιο χώρο και για να ανοίξουμε έναν διάλογο γύρω από ζητήματα όπως το σώμα, το φύλο και η σεξουαλικότητα.
Αποδομώντας την κυρίαρχη αφήγηση της  πατριαρχικής εξουσίας, που κατασκευάζει νόρμες  κατατάσσοντας εκφάνσεις της σεξουαλικότητας ως «φυσιολογικές» ή ως «αρρωστημένες», επιβάλλοντας έτσι το ετεροκανονικό πρότυπο . Αλλά και της  καπιταλιστικής κυριαρχίας που με τις πρακτικές πειθάρχησης των σωμάτων μας θέλει να  κατασκευάζει  σώματα παραγωγικά, αποδοτικά και πειθήνια.
Μόνο αν σταματήσουμε να σιωπούμε, αν αντισταθούμε στην  πατριαρχία, την ομοφοβία, τον σεξισμό, τον ρατσισμό, τον φασισμό και τον καπιταλισμό τότε μόνο θα καταφέρουμε να χτίσουμε έναν κόσμο για όλες και όλα εμάς".