«Η πολιτική ευτελίζεται, όταν παύει να είναι πολιτική ουσίας και διαλόγου και μετατρέπεται σε πολιτική της κλειδαρότρυπας, όπως στο χθεσινό κοινοβουλευτικό  bras de fer, μεταξύ κ. Μητσοτάκη και κ. Τσίπρα» , τόνισε στην Ολομέλεια της Βουλής η βουλευτής του ΚΙΝΑΛ Λάρισας Ευαγγελία Λιακούλη, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών , στο οποίο ήταν η  εισηγήτρια του Κινήματος Αλλαγής.

Ειδικότερα, ανέφερε πως η κυβερνητική πρόταση για την αλλαγή του Κλεισθένη στην Τ.Α. αποτελεί ένα νομοθετικό προϊόν που τόσο έγκριτοι νομικοί κύκλοι, όσο και μπαρουτοκαπνισμένοι αυτοδιοικητικοί θεωρούν ότι δεν έχει καμιά πολιτική υπόσταση, αλλά αντίθετα καταλήγει να είναι ένας νομοθετικός βερμπαλισμός άνευ προηγουμένου.

Σύμφωνα με την Ευαγγελία Λιακούλη «η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να ‘’παντρέψει’’ τις δημοτικές και περιφερειακές παρατάξεις με το ζόρι, μέσω ενός ‘’λευκού γάμου’’», στην προσπάθειά της να αποτρέψει την, διαλυτική για την Τ.Α., λογική του νόμου «Κλεισθένης Ι» της προηγούμενης κυβέρνησης.   

«Έτσι, την αυτονόητη και θετική για εμάς, κυρίως στην αυτοδιοίκηση, επιδίωξη προγραμματικών συναινέσεων και συμπράξεων των παρατάξεων, δυστυχώς, η ΝΔ τη μετατρέπει, με τη μεθόδευσή της, σε εργαλείο πολιτικής επικυριαρχίας, αδιαφάνειας και συναλλαγής, καθώς δεν έχει καμιά απολύτως προγραμματική πρόβλεψη για την ουσιαστική σύγκλιση μεταξύ των παρατάξεων. Έτσι αυτές μπορούν να σκορπίσουν μέσα σε μια εβδομάδα από εδώ και από εκεί, καθιστώντας την κυβερνητική πρωτοβουλία ‘’πουκάμισο αδειανό’’», τόνισε η βουλευτής Λάρισας.

«Η βαθιά συντηρητική και οριστικά ανίκανη να αντιληφθεί τι συνιστά πραγματική μεταρρύθμιση στην Αυτοδιοίκηση, Νέα Δημοκρατία, είναι μια παράταξη που πάντα αποχωρούσε και καταψήφιζε τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που το ΠΑΣΟΚ τόλμησε, όπως ο «Καποδίστριας» και ο «Καλλικράτης», γιατί μόνο αυτό έδειξε ειλικρινή εμπιστοσύνη στις τοπικές κοινωνίες», συμπλήρωσε χαρακτηριστικά.

Σε σχέση με το άλλο μεγάλο ζήτημα του πολυνομοσχεδίου, το Πανεπιστημιακό Άσυλο, η Ευαγγελία Λιακούλη υπενθύμισε πως «το ΠΑΣΟΚ ανέκαθεν και αδιαπραγμάτευτα πίστευε στην αδήριτη ανάγκη κατοχύρωσης της ακαδημαϊκής ελευθερίας στην έρευνα και τη διδασκαλία, με τον όρο της εξάλειψης κάθε είδους βίας και ανομίας εντός των χώρων», ωστόσο, η διατύπωση που προτείνει η Υπουργός Παιδείας μπορεί να επιτρέψει την διολίσθηση στην άκρατη αστυνομοκρατία μέσα στον χώρο του Πανεπιστημίου, στο όνομα της προληπτικής αστυνομικής δράσης, που ελλοχεύει τεράστιους κινδύνους.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης:

Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα είναι η μέρα που ήρθε μετά το χθες, στον ίδιο χώρο, με εμάς πρωταγωνιστές.
Και το θέμα που πραγματεύεται η σημερινή μας μέρα είναι σε χρονική συνέχεια, σε κοινή πολιτική επιδίωξη και κοινή πολιτική αντίληψη με το χθεσινό θέμα συζήτησης, το επιτελικό κράτος.
Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με μία ευχή.

Εύχομαι σήμερα να μην ζήσουμε ξανά αυτό που ζήσαμε εχθές, αυτό το ιδιότυπο stand up comedy σόου επί ένα δίωρο, κατά το οποίο όχι μόνον δεν συζητούσαμε για το επιτελικό κράτος, αλλά αναγκαστήκαμε να υποστούμε και μία απολύτως μη θεσμική συζήτηση, εκτός θέματος, σκόπιμα και παρελκυστικά.

Όχι μόνον θυσιάζοντας το θέμα και την ουσία στον βωμό του λαϊκισμού, αλλά φτάσαμε μέχρι του σημείου να βάλουμε μάτι στην κλειδαρότρυπα, να ψηλαφίσουμε τις άγνωστες πτυχές της προσωπικής και επαγγελματικής ζωής ανθρώπων, που είτε ήταν παρόντες είτε ακόμη ήταν και απόντες.
Όλα αυτά στον βωμό των εντυπώσεων και στον ανταγωνισμό των δύο μονομάχων της κυβέρνησης.
Ας μην επιτρέψουμε, λοιπόν, σήμερα τον ίδιο ευτελισμό, να μην γίνουμε στο ίδιο έργο θεατές, να μην φύγουμε πάλι φτωχότεροι κοινοβουλευτικά, ελεγχόμενοι ηθικά και απογυμνωμένοι πολιτικά.

Μετά από τόσα που πέρασε αυτός ο λαός και αυτή η χώρα πρέπει επιτέλους να νοιαστούμε και για τέτοια θέματα.
Έχουμε ευθύνη, λοιπόν, για την ουσία της πολιτικής, αλλά και για την εικόνα των πολιτικών.
Έρχομαι, λοιπόν, στο θέμα της σημερινής συζήτησης.
Είναι μία διαδικασία με την ψήφιση του νομοσχεδίου που και εμείς δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε, μία διαδικασία που ήρθε με εισαγωγή δεκάδων άρθρων τα μεσάνυχτα της Παρασκευής.
Είναι ένα νομοσχέδιο που διατρέχει το σύνολο των Υπουργείων.
Τέθηκε σε διαβούλευση μόνο κατά ένα μέρος.

Τριάντα τέσσερα άρθρα δεν ανέβηκαν ποτέ στην πλατφόρμα της διαβούλευσης, γεγονός βέβαια που είδατε εκ των υστέρων ότι σήκωσε θύελλα διαμαρτυριών στους πολίτες και τους φορείς.
Είναι ένα νομοσχέδιο χωρίς αρχή, μέση και τέλος, χωρίς συνεκτική και συγκεκριμένη δομή, με πληθώρα άρθρων που διατρέχουν όλα τα Υπουργεία.
Ένα νομοσχέδιο τακτοποιήσεων έμοιαζε περισσότερο, παρά ένα νομοσχέδιο από μία φρέσκια Κυβέρνηση που έρχεται τώρα, που έχει μπροστά της όλον τον χρόνο να δημιουργήσει.

Μας θύμισε λοιπόν, τις μέρες των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όταν ήταν σε αποδρομή.
Προς τι τόση βιασύνη αναρωτιόμαστε;
Είναι μάλλον σφιχτή η θηλιά των υπεσχημένων και βεβαίως αυτό συνέβαλε και στο να μην κάνετε καμία διαβούλευση κατά τη διάρκεια της συζήτησης στις Επιτροπές.
Άκουσα τον κ. Υπουργό να λέει ότι πρώτη φορά άκουσε σήμερα από τον Κοινοβουλευτικό μας Εκπρόσωπο για την αντισυνταγματικότητα.
Μάλλον απουσίαζε συχνά από την Αίθουσα ο κ. Υπουργός.
Και βεβαίως δεν υιοθέτησε απολύτως τίποτα.

Ήρθαν οι άνθρωποι εκεί, το αναπηρικό κίνημα, οι εκπρόσωποι -θα το πω από το Βήμα της Ολομέλειας, κύριε Πρόεδρε, γιατί θα πρέπει να αναπτύξουμε ευαισθησίες και αντανακλαστικά- και έθεσαν έξι σημεία.
Από όλο το υπόμνημα δεν έγινε δεκτό ούτε ένα.
Από ποιο;
Από το αναπηρικό κίνημα για το οποίο είμαστε υποχρεωμένοι -τη σύμβαση και όλη τη μεθόδευση που πρέπει να κάνουμε νομοτεχνικά πλέον- να υιοθετήσουμε τις οικείες διατάξεις μέχρι το τέλος του χρόνου.
Επί της ουσίας, λοιπόν, τώρα.

Πάμε στα στοχευμένα σας επικοινωνιακά, τα οποία θα σχολιάσω πρώτα και καλύτερα.
Βλέπουμε στα δελτία ειδήσεων, τις εφημερίδες, τα σάιτς ότι η Κυβέρνηση έκανε μια πολύ μεγάλη προσπάθεια να αναδείξει ως πρώτο θέμα συζήτησης τα θετικά μέτρα, αναφερόμενη στο φάρμακο, την ψηφιακή διακυβέρνηση και προσπαθώντας έτσι να εξωραΐσει την εικόνα της, βάζοντας στην άκρη τα πολύ μεγάλα ζητήματα, τα καυτά ζητήματα, όπως τον «Κλεισθένη», τις αλλαγές που επιφέρει και βεβαίως, το άσυλο.
Τι προσπαθεί να κάνει με αυτό;

Προσπαθεί να πετάξει τη μπάλα στην κερκίδα, να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη για το πραγματικά βαρύ νομοθετικό φορτίο του νομοσχεδίου.
Και γιατί είναι βαρύ;
Γιατί όλες αυτές οι πρωτοβουλίες και οι πρωτοφανείς ιδιορρυθμίες τις οποίες έρχεται να νομοθετήσει είναι μια ωμή επέμβαση της Κυβέρνησης μετά τις εκλογές.
Αυτό είναι το πρόσημο που πρέπει, κύριε Υπουργέ, να έχετε μπροστά σας.
Είναι μετά τις εκλογές.

Εφαρμόστηκε και ίσχυσε αυτός ο νόμος «Κλεισθένη» -που εμείς ήμασταν οι πρώτοι που τα λέγαμε, αλλά δεν τα ακούγατε- ήδη, όμως, έχουμε ένα εκλογικό αποτέλεσμα, ήδη έχουμε πρόσωπα, έχουμε εκλεγμένους ανθρώπους, έχετε εκλεγμένους προέδρους κοινοτήτων, έχετε εκλεγμένους δημάρχους με μειοψηφίες και βεβαίως η αγωνία σας ξεκινάει, από ό,τι καταλαβαίνω, από τη Βόρειο Ελλάδα.
Και είστε όχι σε ουδέτερο χρόνο, αλλά είστε η Κυβέρνηση που θα πάτε σε λίγες μέρες στις ορκωμοσίας των νέων περιφερειακών και δημοτικών συμβουλίων.

Εκεί τι θα πείτε σε αυτούς που δεν συμφωνούν με τη δική σας λογική;
Μάλλον, απλώς  δεν θα πάτε.
Και βεβαίως, αυτό που θέλω να πω είναι ότι η κυβερνησιμότητα για την οποία ακούσαμε πάρα πολλά -το είχατε αναγάγει σε ένα εξόχως σημαντικό και ιδιαιτέρως ελκυστικό ακαδημαϊκό ζήτημα, στο οποίο μπορεί κανείς να πει ό,τι θέλει- τώρα πια δεν είναι θεωρητικό πολιτικό ζήτημα, αλλά είναι ένα ζήτημα απτό, είναι ένα ζήτημα μπροστά μας που έχουμε να το αντιμετωπίσουμε, αλλά με έναν τρόπο που εσείς ανακαλύπτετε τώρα.
Τι κάνατε, λοιπόν;

Αφού δεν μπορούσατε να κάνετε τίποτε άλλο από αυτά που είπατε, ότι θα καταργήσετε δηλαδή με μία διάταξη και έναν νόμο τον «Κλεισθένη», αμέσως αφού ο λαός σας δώσει την εξουσία, όπως ο κ. Τσίπρας θα καταργούσε τα δύο μνημόνια με ένα άρθρο στη Βουλή -και αυτός δεν μπόρεσε κι εσείς δεν μπορέσατε, λοιπόν- φτιάξατε μια διάταξη με την οποία δημιουργήσατε συμπράξεις.
Και τι κάνετε εκεί;
Δημιουργήσατε συμπράξεις οι οποίες ήδη υπήρχαν με σχετικό άρθρο της νομοθεσίας και είπατε, λοιπόν, ότι εμείς κάνουμε μια ευχή -αυτό είπατε στην πραγματικότητα, αν δεν το γράψατε- η οποία έμοιαζε, όμως, κύριε Υπουργέ, σαν την ευχή της Αναστάσεως, όμως όταν το μοιραίο έχει επισυμβεί.
Ποια είναι η διαφορά;
Ότι η δική σας ευχή εδώ είναι ευχή απίστου, διότι εύχεται Ανάσταση αλλά δεν πιστεύει σε αυτή.
Κι εξηγούμαι.

Μετά τις εκλογές, με δεδομένα τα αποτελέσματα και τα πρόσωπα, η Κυβέρνηση βάζει κάτω τα πράγματα, τα χαρτιά και τα μολύβια, και επιχειρεί να βρει μια λύση, ξεκινώντας από τη Βόρειο Ελλάδα.
Βγάζει τις προεκλογικές δηλώσεις, λοιπόν, από το συρτάρι και αντιλαμβάνεται τι;
Αυτά που είπε.
Και μόλις αντιλαμβάνεται τι είπε, τα ξαναβάζει αμέσως μέσα, γιατί συνειδητοποιεί ότι να καταργήσεις με έναν νόμο τον «Κλεισθένη», αλλάζοντας ταυτόχρονα και το εκλογικό αποτέλεσμα και τους συσχετισμούς των πρόσφατων εκλογών, δεν μπορείς.
Είναι σαν τα μνημόνια, λοιπόν, που δεν μπόρεσαν και στο γράψε-σβήσε εσείς προέκυψε το πρώτο μέρος του νομοσχεδίου που κουβεντιάζουμε σήμερα και η ευχή περί συμπράξεων.

Η ευχή του απίστου είναι επειδή γνωρίζετε οι ίδιοι πολύ καλά ότι αυτό δεν μπορεί να υπάρξει.
Νομοθετικά οι συμπράξεις σας είναι ένα αδειανό πουκάμισο, είναι ένας αέρας κοπανιστός θα έλεγα στο λαϊκόν και το είπαν κάποιοι συνάδελφοι στη διάρκεια της Επιτροπής.
Εμείς λέμε ότι είναι ένα νομοθετικό προϊόν που οι έγκριτοι νομικοί κύκλοι, αλλά και οι μπαρουτοκαπνισμένοι αυτοδιοικητικοί θεωρούν ότι είναι νομοθετικό προϊόν της χώρας της φαιδράς πορτοκαλέας κι έτσι το αντιμετωπίζουν.
Καμία υπόσταση πολιτική, καμία ισχύ νομική και δυστυχώς, ένας νομοθετικός βερμπαλισμός άνευ πολιτικού προηγουμένου.
Η Νέα Δημοκρατία τι κάνει;

Παντρεύει τις παρατάξεις με το ζόρι, κάνει έναν «λευκό γάμο» με απλά λόγια.
Η βαθιά συντηρητική και οριστικά ανίκανη να αντιληφθεί την πραγματική μεταρρύθμιση στην αυτοδιοίκηση Νέα Δημοκρατία, η παράταξη που πάντα αποχωρούσε και καταψήφιζε τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που το ΠΑΣΟΚ τόλμησε -το μόνο που εμπιστεύτηκε και άλλαξε τις τοπικές κοινωνίες-, απλά δεν μπορεί να αντιληφθεί το πολιτικό διακύβευμα του προοδευτισμού.

Έτσι, την αυτονόητη και θετική για εμάς, κυρίως στην αυτοδιοίκηση, επιδίωξη προγραμματικών συναινέσεων και συμπράξεων των παρατάξεων, δυστυχώς, τη μετατρέψατε και αυτή με τη μεθόδευσή σας σε εργαλείο πολιτικής επικυριαρχίας, αδιαφάνειας και συναλλαγής, καθώς δεν έχετε καμιά απολύτως προγραμματική πρόβλεψη για σύγκλιση μεταξύ των παρατάξεων και έτσι μπορούν να σας σκορπίσουν μέσα σε μια εβδομάδα από εδώ και από εκεί. Διότι οι δημοτικοί σύμβουλοι,-  βεβαίως δεν μπορούσατε αυτό να το καταργήσετε, γι’ αυτό το κρατήσατε- διατηρούν αναφαίρετο το δικαίωμά τους να διαφοροποιούνται, να διαμαρτύρονται, να πηγαίνουν σε άλλες παρατάξεις, να ψηφίζουν ό,τι επιθυμούν. Άρα, από τη μια Κυριακή στην άλλη μπορεί να πάθετε τέτοια ζημιά που δεν μπορείτε να φανταστείτε.

Εμείς, λοιπόν, επαναφέρουμε τη δική μας πρόταση. Αυτή την πρόταση έχει ουσιαστικά και το «Σχέδιο Ελλάδα»,  η πρότασή μας για μια εμπνευσμένη και δημιουργική αυτοδιοίκηση, με προγραμματικό λόγο και αυτοδιοικητικές προϋποθέσεις.
Είναι αδιαμφισβήτητη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η ιστορική ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και η διαλυτική λογική με τον ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ.
Τον χρησιμοποιήσατε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ και εσείς ως εργαλείο μικροπολιτικής. Δημιουργήσατε πληθώρα προβλημάτων, που ξέρατε ότι θα έρθουν.

Τα βλέπατε.
Δεν μας ακούσατε.
Δεν σεβαστήκατε την εμπειρία των ανθρώπων της αυτοδιοίκησης, των κοινοβουλευτικών μας, ούτε την πρωτοπορία μας στις θέσεις μας, ούτε την εμπειρία μας στα νομοθετήματα.
Τίποτε δεν σεβαστήκατε τότε, γι’ αυτό πάθατε αυτά που πάθατε μετά.
Σήμερα, όμως, τη διαλυτική λογική των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ακολουθείται από τον αυταρχικό και συγκεντρωτικό τρόπο που βλέπει τα πράγματα η Νέα Δημοκρατία.
Τι έχετε πάθει;

Στην πραγματικότητα, δεν μπορείτε να παραδώσετε εξουσία.
Δεν μπορείτε να δείτε τους θεσμούς σαν μετά και κάτω από εσάς. Δεν μπορείτε να μεταρρυθμίσετε κάτι σε κάτι άλλο.
Δεν μπορείτε να αποκεντρώσετε.
Δεν μπορείτε να καταλάβετε, δεν μπορείτε να αισθανθείτε πολιτικά, δεν μπορείτε να εμπνευστείτε από την πρόκληση της ίδιας της εποχής, χωρίς κανένα διάλογο, επαφιόμενοι στην κομματική πειθαρχία των εκπροσώπων σας.
Τους είδα χθες.
Τι να πω γι’ αυτό;
Ότι ήρθαν οι κομματικοί εκπρόσωποι από τα θεσμικά όργανα και είπαν ότι «συμφωνούμε και βρίσκεται στη θετική κατεύθυνση το νομοσχέδιο» και αποχώρησαν στο πεντάλεπτο.
Δεν μπορέσαμε να τους κάνουμε ούτε ερωτήσεις.

Αμείλικτα ερωτήματα, λοιπόν, ζητούν απαντήσεις από εσάς.
Απάντηση δεν πήραν όλα αυτά τα οποία θέτουμε εμείς, ακόμη και την ένσταση της αντισυνταγματικότητας.
Δεν μπορείτε ούτε συνταγματικά να το αιτιολογήσετε , ούτε με τη λογική να το απαντήσετε .
Και πολιτικά σας είπε ο κ. Λοβέρδος πριν και συμπληρώνω μόνο, ότι σε πολιτικό επίπεδο δεν μπορέσατε ούτε εσείς να μας εξηγήσετε ποια σχέση έχει η πλειοψηφία του δημάρχου σε ό,τι αφορά στον προϋπολογισμό και το τεχνικό πρόγραμμα αναφορικά με αυτά που δίνει στις επιτροπές, στην οικονομική επιτροπή και στην ποιότητα ζωής.
Ούτε αυτό καταφέρατε να μας το εξηγήσετε.

Άρα, η πλειοψηφία της παράταξης με την οποία εξελέγη ο δήμαρχος, όπως λέτε στο νομοσχέδιο στη συνέχεια, δεν οδηγεί σε διασφάλιση της περιβόητης κυβερνησιμότητας.
Το πραγματικό πολιτικό περιεχόμενο των συμπράξεων, λοιπόν, η προγραμματική συμφωνία κατατέθηκε από εμάς, από το Κίνημα Αλλαγής, που σας είπαμε «τολμήστε και φέρτε τώρα πρόταση που να λέει ότι έχουμε προγραμματική συμφωνία των παρατάξεων, την καταθέτουμε στο διαβουλευόμενο όργανο που είναι το δημοτικό συμβούλιο και αυτό αποφασίζει».
Τότε θα έχετε ένα πολιτικό επιχείρημα.
Τώρα δεν έχετε απολύτως τίποτα.

Σε ό,τι αφορά στο θέμα του ασύλου, θέλω να πω δύο κουβέντες.
Εμείς έχουμε πει την άποψή μας, την έχουμε δηλώσει ξανά και ξανά και στις Επιτροπές και στα όργανα και στο Κοινοβούλιο, με μια ιστορία η οποία μας ακολουθεί.
Διότι εμείς πιστεύαμε ανέκαθεν και αδιαπραγμάτευτα στην αδήριτη ανάγκη κατοχύρωσης της ακαδημαϊκής ελευθερίας στην έρευνα και τη διδασκαλία, όπως είπατε, κυρία Υπουργέ -τα διαβάσατε από δικό μας νόμο αυτά- καθώς και στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με τον όρο της εξάλειψης κάθε είδους βίας και ανομίας εντός των χώρων.
Όπου υπάρχει τέτοιο πρόβλημα δεν κλείνουμε τα μάτια.
Πρέπει να το αντιμετωπίσουμε.

Σας θυμίζω ότι εμείς σε αυτό το πλαίσιο νομοθετήσαμε πριν από τέσσερις δεκαετίες σχεδόν, τον νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ, τον ν. 1268/1982 και κατοχυρώσαμε την έννοια και το πραγματικό περιεχόμενο του πανεπιστημιακού ασύλου.
Σε αυτό το πλαίσιο νομοθετήσαμε τον ν. 4009/2011, τον Νόμο Διαμαντοπούλου, με ευρύτατη πλειοψηφία, πάνω από τα 5/6 της Βουλής.
Ψηφίσατε και εσείς τότε.
Βεβαίως, κοινή συνισταμένη όλων των σχετικών νόμων, συμπεριλαμβανομένων αυτών που είπα και αυτών που ψήφισε η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ, τον ν. 4485/2017, ήταν η συμπερίληψη διατάξεων που προέβλεπαν διαδικασίες για την παρέμβαση της δημόσιας δύναμης, της αστυνομίας, σε περίπτωση παράνομων ενεργειών.
Όμως εσείς πήγατε και κάνατε τι;

Στο άρθρο, εκεί που κρύβεται η λεπτομέρεια, στις λεξούλες, στα εδάφια, στις παραγράφους και στα κόμματα, στη διατύπωση, λοιπόν, του άρθρου 64 και ιδίως στην παράγραφο 3 που εμείς συνεχίζουμε να επιφυλασσόμαστε επ’ αυτού για να ακούσουμε την απάντηση σας την τελική για τη διαμόρφωση, κύριε Υπουργέ, εκφράζοντας και ελπίδα αυτή τη στιγμή από το Βήμα της Ολομέλειας.
Ειλικρινά σας το λέω και με πίστη στο ότι τελικά θα το δείτε.

Το αξίωμα, λοιπόν, αυτό της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του ειδικού χώρου του πανεπιστημίου δεν έγινε σεβαστό από αυτήν τη διάταξη.
Και σας είπα και χθες, κύριε Υπουργέ, επίσης με σεβασμό, «Προσέξτε, γιατί εσείς τη διάταξη θα την αφήσετε από τα χέρια σας, αλλά προσέξτε πού θα τη δώσετε. Προσέξτε γιατί υπάρχει και υπερβάλλων ζήλος πολλές φορές και ίσως εκεί αντιμετωπίσετε πολύ μεγάλα προβλήματα».
Κανείς δεν διασφαλίζει πως με τη δική σας νομοτεχνική διατύπωση δεν θα φτάσουμε στην εντελώς αντίθετη πλευρά της άκρατης αστυνομοκρατίας μέσα στον χώρο του πανεπιστημίου στο όνομα της προληπτικής αστυνομικής δράσης.
Είστε έγκριτος νομικός, είμαι σίγουρη ότι δεν το θέλετε αυτό, κυρία Υπουργέ

Σε ό,τι αφορά τις υπόλοιπες διατάξεις, εμείς έχουμε καταθέσει τις προτάσεις μας και για την ψηφιακή πολιτική και για τα υπόλοιπα ζητήματα περιμένοντας τους κυρίους Υπουργούς να αποφανθούν επ’ αυτών και για ζητήματα στα οποία εκφράσαμε φόβους, αμφιβολίες αν αυτή η ψηφιακή διακυβέρνηση γίνει ένα ψηφιακό συγκεντρωτικό κράτος, το οποίο δεν θα μπορούμε να το ελέγξουμε και τελικά από την απλή γραφειοκρατία πάμε στη γραφειοκρατία την ψηφιακή.

Και επίσης για το περιβόητο 101, όπως είπε ο κύριος Πρόεδρος -καλά τα είπατε, κύριε Πρόεδρε- να μην κάνουμε ένα καινούργιο show σήμερα.
Eμείς, λοιπόν, καταθέτουμε τροπολογία για το 101 και όχι μόνο λέμε πως πρέπει να θεσπιστούν κριτήρια και ασυμβίβαστα, αλλά να είμαστε όλοι στην ίδια ευθεία.
Καθαρές κουβέντες. Καθαρό το μέτωπο και το βλέμμα. Να ενταχθούν τα πάντα.
Να συμπεριληφθεί στα ασυμβίβαστα η κατοχή και θέσης Προέδρου, Γραμματέα κοινοβουλευτικού κόμματος και όλο τι άλλο ασυμβίβαστο θεωρούμε ότι πολιτικά δεν μπορεί να συντρέχει με αυτές τις ιδιότητες.
Τελειώνω με την προσφιλή μου συνήθεια την οποία θα μάθετε και εσείς.

Πάντα βάζω όταν σκέφτομαι ή επεξεργάζομαι κάτι έναν τίτλο.
Προσπάθησα, λοιπόν, να βάλω και έναν τίτλο σε αυτή την μελέτη αυτού του νομοσχεδίου.
Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ότι  τους Βλαχοδημάρχους , όπως τους αποκαλούσε ο κ. Τσίπρας , τους παρέδωσε αφού τους διέλυσε στον κ  Μητσοτάκη , ο οποίος με τη σειρά τους τους ανάγκασε σε έναν «λευκό γάμο».
Και όσο και αν οι…. μελλόνυμφοι αντιδρούσαν, δυστυχώς το αξίωμα «νόμος και τάξη» ήταν εκείνο που επιβίωσε.
Όμως, τελικά αυτός θα ήταν ένας «μικρός» τίτλος που θα υποβίβαζε πάρα πολύ και τον ρόλο του Κοινοβουλίου και τη συνεισφορά στον δημόσιο βίο .
Γι’ αυτό επέλεξα,  τελικώς, Εμπεδοκλή:  «ο καθένας πιστεύει ό,τι καταλαβαίνει».
Ευχαριστώ.