«Στα 27 χρόνια της δικηγορικής σταδιοδρομίας μου, έχω συναντήσει πολλές περιπτώσεις όπου είτε διαζευγμένες μητέρες, είτε πατέρες παρουσίαζαν άκρως προβληματικές συμπεριφορές, παραμελώντας ή κακοποιώντας τα παιδιά τους, συνεπώς ήταν άκρως ακατάλληλοι  για οποιαδήποτε μορφή επιμέλειας ή ακόμη και επικοινωνίας», υπογράμμισε η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής ν. Λάρισας Ευαγγελία Λιακούλη από το βήμα της Βουλής, στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την συνεπιμέλεια, συμπληρώνοντας πως «σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ωστόσο, αυτό που πραγματικά ‘’έλειπε’’ ήταν ο αυτοματισμός η ειδική μέριμνα και η εξιδεικευμένη προσέγγιση της Πολιτείας, παρότι κάθε ημέρα παραμέλησης ή κακοποίησης για ένα παιδί είναι ένας ‘’μικρός’’ θάνατος…». 

«Συζητάμε λοιπόν για το θέμα της συνεπιμέλειας του παιδιού, σε οικογένειες που διασπάσθηκε η έγγαμη ή η συντροφική σχέση, προσθέτοντας επιπλέον νομικές διατάξεις στο ίδιο σύστημα, όπως η διάταξη π.χ. για το 1/3 της ‘’επικοινωνίας του γονέα με το παιδί’’ – ένα σύστημα όμως που δεν μπορεί να ανταποκριθεί, ούτε στα στοιχειώδη» είπε χαρακτηριστικά η Λαρισαία βουλευτής, ενώ εμφατικά συμπλήρωσε πως: «Δεν υπάρχουν καταρχήν και πρώτιστα οι κρατικές δομές και τα εργαλεία που απαιτούνται για την διασφάλιση της ψυχικής και σωματικής υγείας του παιδιού, του περιβόητου ‘’συμφέροντος του παιδιού’’, κατά την ανάθεση της επιμέλειας, συνεπώς, κ. Υπουργέ σήμερα νιώθω ότι συζητάμε για το μέρος, χωρίς να έχουμε μιλήσει για το όλο, σήμερα, προσπαθούμε να χτίσουμε  τον 1ο όροφο, χωρίς να έχουμε θεμέλια και ισόγειο!».

Βέβαια, συμπλήρωσε η κ Λιακούλη, προτού γίνει η οποιαδήποτε σχετική συζήτηση περί συνεπιμέλειας, θα πρέπει να υπάρξουν κοινές παραδοχές για όλα τα μέρη, πολιτικό σύστημα, δικηγόρους και δικαστές, μητέρες και πατέρες, όπως ότι: «Αυτός που έχει την επιμέλεια, τα έχει όλα, ενώ ο άλλος γονιός, έχει λίγα, έχει τίποτα ή έχει ψίχουλα, και το χειρότερο είναι ότι υποτιμητικά πολλές φορές του δίδεται σαν παραχώρηση η επικοινωνία, ενώ  το παιδί αποτελεί λάφυρο για πολλούς γονιούς».

Όπως τόνισε η βουλευτής ωστόσο, η μεγαλύτερη παραδοχή που πρέπει να γίνει, αφορά τον ελλιπή και προβληματικό τρόπο που λειτουργούν τα ελληνικά δικαστήρια, εξαιτίας της έλλειψης εξιδεικευμένου προσωπικού και κοινωνικών υποδομών, με αποτέλεσμα τα  προβλήματα που δημιουργούνται να είναι μείζονα και να πρέπει να αντιμετωπιστούν, επαναλαμβάνοντας πως το Κίνημα Αλλαγής εμμένει στην πρότασή του για τη δημιουργία Οικογενειακών Δικαστηρίων, δεδομένου ότι μόνο αυτή η μεταρρύθμιση δίνει  ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της συνεπιμέλειας, που εδράζεται σε πολλά περισσότερα πράγματα, από ό,τι ένα νόμο» .