«Το δημοτικό τραγούδι ήταν η συμπύκνωση όλων των πλευρών του βίου του ανθρώπου εκείνης της εποχής. Ήταν ο ύμνος στον έρωτα για τη γυναίκα, ο θαυμασμός προς την φύση και τα πλάσματά της, η καταξίωση της αληθινής φιλίας, η αγάπη για την ελευθερία και το Γένος, ακόμη και ο σεβασμός στο Θεό και τη δημιουργία Του.

Ήταν, όμως, και η απορία και ο θρήνος για τον θάνατο, τον πόλεμο, την καταστροφή και την απόγνωση, την προδοσία και την στενοχώρια, τη μετανάστευση και τα γηρατειά. Μέσα από την μουσική ο άνθρωπος μπορούσε να τα φέρνει στα μέτρα του, να τα νικά μέσα του, να μην τον καταβάλουν».

Τα παραπάνω τόνισε ο αναπληρωτής τομεάρχης Εσωτερικών της Νέας Δημοκρατίας, αρμόδιος για θέματα Προστασίας του Πολίτη, βουλευτής Λαρίσης, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος στην παρουσίαση του βιβλίου της Άννας Στεργίου, “Τάσος Χαλκιάς – Το φύσημα του Θεού”, που πραγματοποιήθηκε στο Ψηφιακό Μουσείο της Νέας Σμύρνης. 
Ο Θεσσαλός πολιτικός επισήμανε ότι «όταν καλούμαστε να μιλήσουμε για μουσική και μουσικούς είναι αδύνατο τα λόγια να αντικαταστήσουν τα αισθήματα που γεννά άμεσα η ίδια η μουσική. Δεν έχω αμφιβολία ότι ένα και μόνο μοιρολόι αν ακούγαμε από το θεϊκό κλαρίνο του Τάσου Χαλκιά, θα γεννιούνταν μέσα μας αισθήματα και σκέψεις τόσες, όσες δεν μπορούν να προκαλέσουν και οι πλέον εμπνευσμένες ομιλίες.
Κι αυτό γιατί η μουσική είναι από μόνη της μια πανανθρώπινη γλώσσα, που ωστόσο έχει πάντοτε ρίζες εντοπιότητας, χωρίς τις οποίες δεν θα άνθιζε, και η οποία μπορεί να μιλά κατευθείαν στη ψυχή μας. Μακάριοι, λοιπόν, όσοι “ομιλούν” αυτή τη γλώσσα, διότι χαρίζουν στους ανθρώπους την αύρα ενός αιθέριου κόσμου».

Σπαρταριστές περιπέτειες…
Ο Μάξιμος Χαρακοπουλος αναφέρθηκε στις «επανειλημμένες εικόνες από τα πανηγύρια και τους γάμους σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, σκηνές ιδιαίτερα οικείες για τους μεγαλύτερους, που είχαμε την τύχη να βιώσουμε αυτόν τον κόσμο από τον οποίον πλέον έχουν διασωθεί μόνον ψήγματά του, ως μακρινός απόηχος.
Το πανηγύρι ήταν το κύριο γεγονός του χωριού και της ευρύτερης περιοχής. Εκεί τα παλληκάρια βλέπανε τις κοπέλες, εκεί καταξιωνότανε ο νοικοκύρης, εκεί ξέσκαγε ο κουρασμένος χωρικός, όπως και στους γάμους, τη σημαντικότερη στιγμή στη ζωή των ανθρώπων. Και γι’ αυτό ο μουσικός ήταν κάτι σαν θεός. Ένας θεός βέβαια, ταλαιπωρημένος, από την πεζοπορία, την κούραση, την αυπνία. Συχνά κακοπληρωμένος, ακόμη και κυνηγημένος. Όλα αυτά περιγράφονται με γλαφυρότητα στο βιβλίο της Άννας Στεργίου, με τις πολλές σπαρταριστές περιπέτειες, άλλες κωμικές και άλλες θλιβερές».

Τα ψευδοπρότυπα…
Ο Λαρισαίος βουλευτής και συγγραφέας υπογράμμισε ότι «δυστυχώς, στις τελευταίες δεκαετίες η ελληνική παράδοση υπέστη συντριπτικά πλήγματα, όχι μόνον από τις τεράστιες κοινωνικές αλλαγές, αλλά και από την επιπόλαιη πρόσληψη κάθε εισαγόμενου πολιτιστικού προτύπου, λόγω μάλλον μιας συμπλεγματικής νοοτροπίας. Έτσι, ο νεοπλουτισμός, ο ατομικισμός, η επιδειξιομανία, ο καταναλωτισμός, ο μιμητισμός υπονόμευσαν έναν άλλοτε ισχυρό πολιτισμό. Η εποχή της ευμάρειας δεν επέτρεψε να εκτιμήσουμε το μέγεθος της καταστροφής.
Σήμερα, όμως, που καταρρέουν τα ψευδοπρότυπα που οικοδομήσαμε, η ανάγκη της επανεκτίμησης των παραδοσιακών πολιτισμικών αξιών είναι επιτακτική. Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως μια στείρα επανάληψη των παραδοσιακών μοντέλων, που έτσι κι αλλιώς είναι αδύνατη. Αλλά είναι δυνατή μια σύνθεση δημιουργική, που άλλωστε είχε ξεκινήσει πριν από πολλές δεκαετίες. Όπως για παράδειγμα η συμμετοχή του Τάσου Χαλκιά σε δουλειές του Θεοδωράκη, του Μαρκόπουλου και τόσων άλλων σπουδαίων καλλιτεχνών.
Αν λοιπόν θέλουμε να ξεφύγουμε από την μιζέρια που μας καταπνίγει είναι ανάγκη να πιάσουμε και πάλι το νήμα της ιστορίας μας, να αφουγκραστούμε και πάλι το φύσημα του Θεού, για να ατενίσουμε με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση το μέλλον».
Για το βιβλίο μίλησαν, επίσης, οι βουλευτές κ.κ. Γιάννης Καραγιάννης του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Σκανδαλίδης του Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Καραθανασόπουλος του ΚΚΕ και Σπύρος Δανέλλης του ΠΟΤΑΜΙΟΥ.