Τη θέση ότι «η εκτροπή του Αχελώου ήταν εξαρχής μια λάθος επιλογή» εκφράζουν τέσσερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία Λάρισας.

Στο κείμενο που υπογράφουν οι: Δέσποινα Αράπκουλε  – Περιφερειακή Σύμβουλος Θεσσαλίας, μέλος της Γραμματείας της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ΛΑΡΙΣΑΣ, Γιώργος Κωσταρόπουλος – Γεωπόνος, μέλος της Γραμματείας της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ΛΑΡΙΣΑΣ, Νίκος Παπαδόπουλος – Πρώην βουλευτής, μέλος Αγροτικού Τμήματος ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ΛΑΡΙΣΑΣ, Στέλιος Σαΐτης – Στέλεχος ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ ΛΑΡΙΣΑΣ επισημαίνονται τα εξής:

«1. Παλιοί και νέοι θιασώτες της συνέχισης των έργων «εκτροπής» υδάτων του Αχελώου στον θεσσαλικό κάμπο, ξεχνούν, συνειδητά ή όχι, την ανάγκη που γέννησε την πρόταση Μαγειρία για έργα στον Αχελώο. Ξεχνούν ότι την δεκαετία του 1960 -1970 επεκτάθηκαν οι υδροβόρες εαρινές καλλιέργειες (βαμβακιού, καλαμποκιού, τεύτλων) στον θεσσαλικό κάμπο. Έργα ταμίευσης χειμέριων υδάτων δεν είχαν κατασκευασθεί, για την κάλυψη των αναγκών σε αρδευτικό νερό.

Η εταιρεία που μελέτησε το πρόβλημα απεφάνθη ότι μπορεί να γίνει λελογισμένη χρήση των υπόγειων υδάτων. Η πρόταση Μαγειρία υποσχόταν ταμίευση χειμέριων υδάτων από τον Αχελώο με τα έργα κεφαλής. Τα ταμιευμένα ύδατα θα χρησιμοποιούνταν για άρδευση κυρίως. Δημιουργήθηκε εύλογα η προσδοκία ότι θα λύνονταν ριζικά το πρόβλημα του ελλείμματος σε αρδευτικό νερό.

Η διαχείριση όμως των έργων Αχελώου τα τελευταία 45 χρόνια δεν πρόσφερε ούτε μία στάλα αρδευτικό νερό. Έδωσε, ωστόσο, άλλοθι στην αλόγιστη χρήση των υπόγειων υδάτων. Μια χρήση που συνιστά περιβαλλοντικό έγκλημα. Ένα έγκλημα που αφαίρεσε εισοδήματα από τους αγρότες χωρίς να πληρώσουν όσοι ευθύνονται γι ‘ αυτό.

2. Εξ’ αποτελέσματος κρίνοντας, η Ελληνική Πολιτεία λαθεμένα προχώρησε στο έργο, που δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει. Στα έργα κορυφής κατασκευάσθηκε το 60 %. Για τα συνοδά έργα που θα μετέφεραν το νερό σε όλες τις γωνιές του θεσσαλικού κάμπου δεν υπήρξε σχεδιασμός και δεν κατασκευάστηκε ούτε ένα μέτρο αυλάκι. Ενώ έτσι έχουν τα πράγματα, κάποιοι απαιτούν την ολοκλήρωση του έργου. Όσοι επιμένουν, ζουν τον μύθο τους, αρνούμενοι να δουν τις ανυπέρβλητες δυσκολίες:

α) Τα 500 εκατ. ευρώ για την ολοκλήρωση των έργων κορυφής, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται το κόστος των έργων μεταφοράς του νερού από εθνικούς πόρους δεν μπορούν να διατεθούν.

β) Το Συμβούλιο της Επικρατείας στην τελευταία του απόφαση για την ολοκλήρωση του έργου, απεφάνθη με αρνητικό τρόπο για την οικονομικήσκοπιμότητα του έργου.

γ) Οι θιασώτες του έργου δεν δίνουν στοιχεία για την προστιθέμενη αξία στην αγροτική παραγωγή που θα προκύψει αν συνεχισθεί η κατασκευή των έργων κορυφής.

3. Δεν λαμβάνεται υπόψιν από τους ίδιους ότι τα αναθεωρημένα σχέδια διαχείρισης λεκανών απορροής ποταμών περιλαμβάνουν μικρότερα φράγματα, λιμνοδεξαμενές ήδη σε όλη τη Θεσσαλία, τα οποία μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες άρδευσης, αποτελούν νόμο του κράτους και χρηματοδοτούνται κατά 80% από το ταμείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εμείς ρωτάμε: Η Περιφέρεια Θεσσαλίας επί τρία χρόνια αρνήθηκε πλήρως να υλοποιήσει το νόμο, μη χρηματοδοτώντας την ωρίμανση των έργων που διαλαμβάνονται στη λίστα των αναθεωρημένων σχεδίων διαχείρισης λεκανών απορροής ποταμών. Γιατί; Σε ό, τι αφορά την άρνηση στα έργα του Αχελώου, αιτιολογείται από την αδυναμία χρηματοδότησης τους.

Αν κάποιοι νομίζουν ότι χρειάζεται το έργο, άρα, είναι λογικό να χρηματοδοτούμε ένα έργο που δεν μπορεί να ολοκληρωθεί, εμείς τοποθετούμαστε με βάση την πολιτική λογική η οποία δεν επιτρέπει να κατασκευασθούν ακριβά, αναποτελεσματικά έργα στη θέση φθηνών και αποτελεσματικών. Με οποιαδήποτε άλλη απάντηση διακινδυνεύουμε την σοβαρότητά μας…».