To τσίπουρο θέλει καλή παρέα, τα καζαναριά επίσης. Από τον Οκτώβριο έως τον Δεκέμβριο τα καζάνια σε όλη την Ελλάδα –αλλά κυρίως σε Μακεδονία, Θεσσαλία, Ήπειρο και Κρήτη– βράζουν ασταμάτητα μέρα νύχτα για την απόσταξη της χρονιάς. Αυτοσχέδια γλέντια στήνονται γύρω από τους άμβυκες, οι φίλοι δοκιμάζουν τη νέα παραγωγή.
Τον Τύρναβο, τη μοναδική ελληνική πόλη που έχει καταχωριστεί ως ΠΓΕ και θεωρείται πρωταθλήτρια στο εμφιαλωμένο τσίπουρο, επέλεξε η φωτορεπόρτερ Μάρω Κουρή ως τόπο διεξαγωγής, την ερχόμενη εβδομάδα, ενός πρωτότυπου βιωματικού σεμιναρίου φωτογραφίας, με πρωταγωνιστές τους ανθρώπους, τις παραδόσεις τους και, βέβαια, την ιδιαίτερη αυτή παραγωγική διαδικασία.

Αρχάριοι αλλά και πιο έμπειροι φωτογράφοι θα εμπνευστούν από τη συγκεκριμένη θεματική, θα παρακολουθήσουν από κοντά την ιδιότυπη ιεροτελεστία της απόσταξης, θα αναπτύξουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες ώστε να προσεγγίσουν τους καζανάδες, θα επεξεργαστούν τις εικόνες που θα προκύψουν και θα δημιουργήσουν ένα ομαδικό portfolio. 
Την ίδια την Κουρή, εισηγήτρια του σεμιναρίου, συνδέει μάλιστα μια ιδιαίτερη σχέση με τη θεσσαλική πόλη. Το τσίπουρο Τυρνάβου ήταν το θέμα της πτυχιακής της εργασίας, όταν σπούδαζε στο Τμήμα Επιστημών Οίνου, Αμπέλου και Ποτών του ΤΕΙ Αθήνας, παράλληλα με τη φωτογραφία. «Ακολούθησε έκθεσή μου στο Οινόραμα, με την υποστήριξη του Αγροτικού Οινοποιητικού Συνεταιρισμού Τυρνάβου, και ένα θέμα στο National Geographic, αφιερωμένο στη ζωή των Τυρναβιτών. Όλα αυτά, στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Τα χρόνια πέρασαν και θέλησα να επιστρέψω, αυτή τη φορά με συνοδοιπόρους».
Βασικό στοιχείο επιτυχίας για workshops αυτού του είδους είναι, σύμφωνα με την Ελληνίδα φωτογράφο, πέρα από τη σύνθεση της ομάδας, ο τόπος. «Ο Τύρναβος έχει χρώματα, φύση, αταξία, γνησιότητα, εκφραστικούς και φιλόξενους ανθρώπους. Δημιουργεί, με λίγα λόγια, τις κατάλληλες προϋποθέσεις. Γιατί το να βρεθούν άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι σε ένα μέρος για τρεις ημέρες και να δουλέψουν μαζί είναι μια πρόκληση. Έχει σημασία λοιπόν πού θα το κάνουν».

Γεμάτη ενθουσιασμό, μιλάει για μια «ομάδα φωτογραφικής χαράς», όπως την ονομάζει. Οι εικόνες που θα παραχθούν έχουν σαφώς τη σημασία τους, αλλά η Μάρω Κουρή διακρίνει μία ακόμα διάσταση στο όλο εγχείρημα. «Οι άνθρωποι γνωρίζονται, δραπετεύουν από την πραγματικότητά τους, έρχονται πιο κοντά στον εαυτό τους για να μπορέσουν να δημιουργήσουν». Και –γιατί όχι;– βάζουν με μια πρόποση την τέχνη στο πλευρό της ζωής.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΑΝΔΡΑΚΟΥ (Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)