Γράφει ο Μιχάλης Κατρίνης, Βουλευτής Ηλείας, υποψήφιος Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ

Βρίσκομαι στους δρόμους και έχω γυρίσει όλη την Ελλάδα τους τελευταίους τρεις μήνες. Έχω συναντήσει χιλιάδες ανθρώπους, ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, προοδευτικούς πολίτες με πραγματική αγωνία για το μέλλον της παράταξης που στο παρελθόν ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, κεντροαριστερούς που απογοητευμένοι στράφηκαν στη Νέα Δημοκρατία και στήριξαν με βαριά καρδιά τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η συζήτηση πάντα ξεκινάει με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Ακρίβεια, ανασφάλεια, αίσθηση ότι ζουν σε ένα «αφιλόξενο» κράτος, ανημποριά όταν έχουν την εμπειρία του συστήματος υγείας. Η αίσθηση μου - που στην πορεία έγινε βεβαιότητα - είναι πως η περίοδος της παντοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας ανήκει πλέον στο παρελθόν. Η κοινωνική συμμαχία που εξασφάλισε το 41% στον Κυριάκο Μητσοτάκη και περιελάβανε εκτός από τα ανώτερα οικονομικά στρώματα, σημαντικά τμήματα των λαϊκών στρωμάτων έχει ξεπεραστεί το σημείο καμπής.

Έτσι πολύ γρήγορα η κουβέντα με τους πολίτες περνάει στο ζήτημα της διακυβέρνησης. Γίνεται πλέον σαφές ότι δεν αρκεί να νικήσουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη -και άρα να αναζητούμε σταρ και πρωθυπουργήσιμους-, αλλά να πείσουμε ότι διαθέτουμε ένα ριζοσπαστικό και ρεαλιστικό σχέδιο προοδευτικής διακυβέρνησης. Ένα σχέδιο που θα θυμίζει στις βασικές του αρχές, τις κοσμογονικές αλλαγές που έφερε η εκλογική νίκη του 1981 και εγκαθίδρυσε το νέο κοινωνικό συμβόλαιο της σύγχρονης ελληνικής δημοκρατίας.

Βασικό θέμα και αίτημα δεν είναι άλλο, από την ανάγκη συνεργασίας όλων προοδευτικών δυνάμεων, προκειμένου να πέσει η κυβέρνηση της δεξιάς. Από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης της υποψηφιότητας μου για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ δήλωσα ότι εκπροσωπώ όσους απαιτούν μία  Μεγάλη Παράταξη, ένα κόμμα εξουσίας και όχι ένα κόμμα του 13 και του 15%, που θα υπάρχει για να νέμονται κάποιοι μια στενή κομματική εξουσία ή για να μετατραπεί το ΠΑΣΟΚ σε κυβερνητικό δεκανίκι της Νέας Δημοκρατίας. Με πυρήνα το ΠΑΣΟΚ να φτιάξουμε τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη, που θα απαλλάξει την χώρα από την σημερινή κυβέρνηση.

Αυτή η διαδικασία απαιτεί την ίδια στιγμή συγκλίσεις και συγκρούσεις.

Συγκλίσεις στη βάση ενός προοδευτικού προγράμματος διακυβέρνησης που θα χαρακτηρίζεται από έναν ριζοσπαστικό ρεαλισμό. Επομένως απαιτούνται  πρωτοβουλίες του ΠΑΣΟΚ, με άνοιγμα σε όλους τους δημοκρατικούς πολίτες, σε όλες τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας.  Αυτή είναι η στιγμή να μιλήσουμε για πολιτικές και να εμπλέξουμε ξανά τον λαϊκό παράγοντα στην παραγωγή Πολιτικής. Με σαφές χρονοδιάγραμμα δράσης και εκκίνηση την επόμενη των εσωκομματικών μας εκλογών.

Το ΠΑΣΟΚ έγινε όμως μεγάλο και μέσα από τις συγκρούσεις. Έγινε μεγάλο, έχοντας αποφασίσει με ποιους είναι και κυρίως με ποιους δεν είναι. Γιατί το ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του, από τον τίτλο του ακόμη, έχει τη κινηματική διάσταση, που είχε ως στρατηγική επιδίωξη την σύγκρουση με τα κατεστημένα – οικονομικά, πολιτικά, ιδεολογικά, κομματικά. Όπως δεν συμβιβάζομαι με την ιδέα ότι η προοπτική μας είναι να αποτελέσουμε τον μικρό κυβερνητικό εταίρο του κ.Μητσοτάκη, έτσι πιστεύω ότι τα κόμματα δεν υπάρχουν για να υπηρετούν τις επιδιώξεις μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.

Σε αυτή τη χώρα πρέπει να επιστρέψει η πραγματική πολιτική και μαζί της να επιστρέψει και η σοβαρότητα. Η Νέα Δημοκρατία και ο κ.Μητσοτάκης θα φύγουν από την εξουσία όταν απέναντι τους βρεθεί μια Μεγάλη Παράταξη ένα μεγάλο κόμμα εξουσίας με πρόγραμμα, και αξιόπιστα και άφθαρτα πρόσωπα.

Με προγραμματικές προτάσεις που βάζουν ένα πλαίσιο συνολικής ανασύνταξης της χώρας. Σε διαφορετική περίπτωση σε μικρό χρονικό διάστημα θα βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα. Να συζητάμε δηλαδή τι φταίει και τι πρέπει να γίνει για να ξεκολλήσουμε από τα ποσοστά ενός μικρομεσαίου κόμματος.

Μπαίνοντας στην τελική ευθεία των εσωκομματικών μας εκλογών, με απόλυτη ειλικρίνεια στις συναντήσεις μου με τους πολίτες, ζητώ να είμαι η επιλογή αυτών που θέλουν ένα ισχυρό ΠΑΣΟΚ που θα αναλάβει την πρωτοβουλία για τη δημιουργία της Μεγάλης Παράταξης.

Γιατί αυτό ήταν πάντα το ΠΑΣΟΚ και πρέπει να  θυμόμαστε όλοι πώς  έγινε μεγάλο. Πώς έγινε ο εκφραστής των ελπίδων τους και κυρίως πως έγινε το κόμμα των μεγάλων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.

Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου έγινε μεγάλο, όταν κινητοποίησε και εξέφρασε τις πιο δημιουργικές και πραγματικά επαναστατικές δυνάμεις της Ελλάδας, τους νέους, τους αγωνιστές της δημοκρατίας που γύριζαν από τα ξερονήσια και το εξωτερικό, τους εργάτες, τους αγρότες, τους επιστήμονες, τους μη προνομιούχους Έλληνες  που είχαν ξεχαστεί για πολλά χρόνια.

Γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου και τα ιστορικά στελέχη της παράταξης πίστευαν στη ρήξη με το παρελθόν, και ήθελαν ένα κίνημα δικαιοσύνης, ισότητας, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας που θα γεννήθηκε από τα σπλάχνα του λαού και όχι ένα κόμμα που θα υπάρχει για να υπηρετεί προσωπικές στρατηγικές.

Τώρα είναι η ώρα το ΠΑΣΟΚ να μετασχηματιστεί σε ένα λαϊκό κίνημα ρήξης και ελπίδας. Για να μην αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Γιατί το χρωστάμε στην ιστορία μας και στο μέλλον των παιδιών μας. 

(*) Το άρθρο φιλοξενήθηκε στην "Καθημερινή"