Την Κυριακή 29 Ιανουαρίου, στις 19:00, στη Λογοτεχνική Γωνία (Γαληνού & Φαρμακίδου) θα παρουσιαστεί η τελευταία ποιητική συλλογή της διακεκριμένης Ελληνίδας ποιήτριας Δήμητρας Χριστοδούλου, “Ευγενής Ναυσιπλοΐα”.

Η πολυβραβευμένη ποιήτρια παρουσιάζεται πρώτη φορά στο λαρισαϊκό κοινό, ενώ έχει έρθει στην πόλη μας, καλεσμένη του Πανθεσσαλικού Φεστιβάλ Ποίησης.

Η Δήμητρα Χριστοδούλου θα παρουσιάσει την τελευταία της συλλογή μόνο σε μία εκδήλωση πανελλαδικά και επέλεξε αυτή, να γίνει στη Λάρισα, καθώς αγαπά την πόλη μας και συνδέεται φιλικά με αρκετούς Λαρισαίους δημιουργούς.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν ο ποιητής Κώστας Λάνταβος, ως κεντρικός ομιλητής, και ο ποιητής, θεατρολόγος και κριτικός Κωνσταντίνος Μπούρας.

Θα προλογίσoυν οι: Πάνος Σάπκας, Αντιδήμαρχος Πολιτισμού & Επιστημών Δήμου Λαρισαίων και Θάνος Γώγος ποιητής, εκδότης και διευθυντής του Πανθεσσαλικού Φεστιβάλ Ποίησης.

Η ποιήτρια θα διαβάσει ποιήματά της.

Συνδιοργάνωση: Θράκα, Αντιδημαρχία Πολιτισμού και Επιστημών Δήμου Λαρισαίων.

* Η Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου είναι Ελληνίδα ποιήτρια. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953 και σπούδασε Νομικά και Φιλολογία. Εργάστηκε μέχρι τη συνταξιοδότησή της ως καθηγήτρια στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση.

Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1974 και έκτοτε έχει εκδώσει δεκαπέντε βιβλία ποίησης, ένα πεζογραφίας και ένα ανθολόγιο μεταφρασμένης αρχαίας ελληνικής λυρικής ποίησης.

Γραμματολογικά έχει τοποθετηθεί στη λεγόμενη «Γενιά του '70».

Το βιβλίο της «Ελάχιστα πριν» (Νεφέλη 2005), ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης του 2006, το βιβλίο της «Λιμός» (Νεφέλη 2007), απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 2008, το βιβλίο της «Το ελάχιστο Ψωμί της Συνείδησης» (Μελάνι 2014), απέσπασε το Βραβείο Ποίησης 2015 του ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού Ο Αναγνώστης, το βιβλίο της «Παράκτιος Οικισμός» (Μελάνι 2017), απέσπασε το Βραβείο Ζαν Μορεάς του «Γραφείου Ποιήσεως» και το βιβλίο της «Είκοσι τέσσερις Χτύποι και Σιωπή» (Μελάνι 2019), ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Ποίησης 2020 του ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού Ο Αναγνώστης.

Η ποίησή της, θεωρείται συγκερασμός της υπαρξιακής αγωνίας και της πολιτικής – κοινωνικής παρατήρησης, με συνεχή την αναζήτηση της πυκνότητας και της συντομίας στην έκφραση. Αυτή η αναζήτηση εκφράστηκε με αυστηρότητα στα δύο τελευταία βιβλία της, όπου όλα τα ποιήματα (50+50) είναι γραμμένα σε ακριβώς 24 στίχους.

Ο αριθμός αποκαλύπτει, κατά την ποιήτρια, την ποίηση ως τελετουργία χρόνου και ρυθμού, που δεν μπορεί να ξεπερνά το αποτύπωμα ενός εικοσιτετραώρου, χρονικού συμβόλου του κύκλου «γέννηση – ακμή – θάνατος». 

Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες αλλά και στα τουρκικά και στα περσικά.