Κάποτε υπήρχε αποτελεσματική δημόσια εκπαίδευση και η κοινωνική κινητικότητα επέτρεπε στα φτωχά παιδιά να σπουδάσουν και να αλλάξουν τη μοίρα τους.
Ο διαγωνισμός PISA έδειξε ότι το δημόσιο σχολείο φθίνει ολοένα και περισσότερο. Που οδηγεί αυτό; Το περιέγραψε ο Χωμενίδης (Capital.gr) χωρίς φιοριτούρες:
Διαμορφώνεται μια κοινωνία δύο ταχυτήτων. Δύο κόσμων.
Οι "πάνω", οι οικονομικά προνομιούχοι, θα έχουν ουσιαστική πρόσβαση στην παιδεία - εγκύκλια και ευρύτερη. Θα φοιτούν σε καλά πανεπιστήμια, θα ασκούν ακριβοπληρωμένα επαγγέλματα, θα απολαμβάνουν το "ευ ζην" τους διαβάζοντας βιβλία, θεατριζόμενοι, ταξιδεύοντας, παραθερίζοντας σε ειδυλλιακούς προορισμούς.

Οι "κάτω" θα την κουτσοβγάζουν κολλημένοι σε οθόνες, καταναλώνοντας σκυλοκαβγάδες στην τηλεόραση, κουτσομπολιά και μαζικές υστερίες στο διαδίκτυο. Λόγω ανεπαρκούς ειδίκευσης, θα ασκούν διεκπεραιωτικά επαγγέλματα. Οι θέσεις εργασίας θα φθίνουν εξαιτίας της τεχνολογικής επανάστασης, της επέλασης της τεχνητής νοημοσύνης. Το κράτος θα τους ενισχύει με επιδόματα για να μην εξεγερθούν. Για να βρίζουν απλώς από τους καναπέδες τους, για να παπαγαλίζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τις παρόλες του κάθε δημαγωγού, απατεώνα ή διαταραγμένου. Προσχηματικά και μόνο θα εξοργίζονται για το επίπεδο των σχολείων. Τα παιδιά τους θα είναι, έτσι κι αλλιώς, εξ απαλών ονύχων εθισμένα στο ίνσταγκραμ, στο τικ-τοκ και σε όποια άλλη εφαρμογή προκύψει…
Τι να προσθέσουμε εμείς;…

Απο τη στήλη Kampos Land, By Kostas Tolis

Copyright Kosmos newspaper, Larissa