Η εξέλιξη μέσα από την πάλη των πιθανοτήτων εμπεριέχει τη νίκη και την ήττα. Νομοτελειακά η αποδοχή των νικητών, συνιστά την προσαρμογή που οδηγεί στην επιβίωση, στον επόμενο αγώνα. Γιατί τίποτα δεν είναι αιώνιο και τίποτα δεν χαρίζεται σε κανέναν. Αυτό που αναδεικνύεται είναι η βαθιά γνώση της ζωής που μοιάζει με παιγνίδι… Παιγνίδι σε μια θάλασσα που ενώνει τις ακτές του νου και της ψυχής και διαρκώς επιφυλάσσει συγκινήσεις,. Μέσα στα κύματά της μας μεθά και στο τέλος γίνεται γλυκιά ανάμνηση, παλιά ιστορία που χάνεται στην απεραντοσύνη και την ασημαντότητα της ύπαρξης. Γιατί ανήκουμε σε μια ολότητα που περικλείει τον εαυτό της μέσα στην αστρική σκόνη. Κι εκείνο που πραγματικά επιβιώνει, είναι ο προορισμός: η τυρβώδης ροή που οδηγεί στην τελείωση, την αβιογενετική γένεση, την αφθαρσία...

Αισθάνομαι πραγματικά τυχερός που μπόρεσα για στιγμές να βιώσω εκείνη την κοσμική αρμονία που ερωτεύτηκα από παιδί, εκείνη που πάντοτε έψαχνα μέσα στη φυσική, την αστρονομία και τη μουσική. Τη συνάντησα ξανά σ’ αυτό το σύντομο ταξίδι μου στην "πολιτική", ανιχνεύοντας το συλλογικό γίγνεσθαι.