Ο αείμνηστος Κων/νος Καραμανλής διευρύνοντας την παραπάνω ρήση, είχε διατυπώσει με αυτοσαρκασμό ότι «στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται αλλά και πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται». Πράγματι, η πολιτική ως «τέχνη του εφικτού», δεν μπορεί να υποκύψει σε μαθηματικούς κανόνες. Αδιαμφισβήτητα πρέπει να κινείται εντός των πλαισίων ηθικής και νομιμότητας, ωστόσο η αντιστοιχία της νομιμότητας  με την ηθική δεν είναι μονοσήμαντη. 

Το νομότυπο ως νόμιμο, χρησιμοποιείται συχνά εκ του πονηρού καθώς μπορεί να παρέχει κάλυψη σε σκοπιμότητες. Νομότυπες είναι π.χ. οι πρόσφατες αυξήσεις μισθών των υπαλλήλων της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ αλλά και οι μη ορθολογικές παροχές που συνεχίζουν να υφίστανται σε ΔΕΚΟ και δημόσιο. Νόμιμα είναι όλα τα νομοσχέδια που συνεισέφεραν στην παρελθοντική επίπλαστη ευημερία και οδήγησαν στη σημερινή (ελεγχόμενη) χρεοκοπία. Ανάλογη νομιμοποίηση έχουν και τα υπογραφέντα μνημόνια δανεισμού της χώρας. Πάνω όμως από το νόμιμο και το νομότυπο, βρίσκεται η πολιτική ηθική η οποία δεν λειτουργεί a la carte γι αυτό και εγγυάται τη συνέχεια του κράτους. 

Ο οικονομικός μαρασμός και η ευρύτερη απαξίωση, αποδίδει πλέον πλούσια συγκομιδή σε νεόπτωχους. Σε μια κοινωνία χαμηλών προσδοκιών, εν μέσω μιας πολιτικής λόγων, αντιλόγων και ομολόγων, συντίθεται η πυραμίδα του νεοελληνικού παραλόγου, της ανασφάλειας και της μηδενικής αν(τ)οχής. Στην εποχή του homo economicus, του ανθρώπου που ενδιαφέρεται αποκλειστικά για το συμφέρον του, η πολιτική φτάνει να ενοχλεί το κοινό αίσθημα όταν ασκείται βασιζόμενη στη νομιμότητα και όχι την ηθική. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν οι φτωχοί που γίνονται φτωχότεροι εν μέσω κρίσης, πρέπει να πειστούν να κάνουν υπομονή προς όφελος της εθνικής οικονομίας ενώ γνωστoποιείται ότι ο τέως Υπουργός Οικονομικών μετέφερε χρήματα όχι απλά εκτός Ελλάδας αλλά εκτός Ευρώπης... 

Η κυβέρνηση μετά την εκλογική νίκη, κινδυνεύοντας να τετραγωνίσει τον κύκλο των χαμένων εξαγγελιών, πρέπει πλέον με πράξεις να αποκηρύξει την πολιτική των νομότυπων συμψηφισμών. Στο πλαίσιο αυτό οφείλει να ξεκαθαρίσει για όλα όσα υποσχέθηκε και είναι αδύνατον να κάνει. Οφείλει να επιδείξει ανωτερότητα και να απορρίψει ανοιχτά τις αποτυχημένες συνταγές που μας οδήγησαν στην κρίση, αποδεχόμενη και τα δικά της λάθη ως αντιπολίτευση. Από το «δεν πληρώνω» (και «στους άλλους τα χρεώνω») μέχρι τον τσαμπουκά των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών που εξέθρεψε. Από τις θέσεις στη λαθρομετανάστευση μέχρι το χάϊδεμα των αντεξουσιαστών. Να δει το ηθικό της πολιτικής και όχι το ψηφοθηρικό. Να δει το συλλογικό και να υπερβεί το (εσω)κομματικό.

Η προηγούμενη συγκυβέρνηση τιμωρήθηκε γιατί υπέκυψε στον παλαιοκομματισμό και δεν έκανε τις μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε, κοροϊδεύοντας ταυτόχρονα λαό και τρόϊκα. Η παρούσα κυβέρνηση αφού κατάφερε με τις υποσχέσεις της να έρθει βιαστικά στην εξουσία είναι… υποχρεωμένη να πετύχει. Και δεδομένου ότι χαρακτηρίζεται ως αριστερή, όλοι αναμένουν να εισπράξει από τους έχοντες για να ελαφρύνει τους μη έχοντες χωρίς όμως να χαλάσει περεταίρω τις σχέσεις με τους εταίρους μας. Αυτή είναι η ελάχιστη απαίτηση πολιτικής ηθικής την οποία επιτάσσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα και η ευρωπαϊκή μας πορεία.

Ο Δρ. Μιλτιάδης Γ. Δεληχάς είναι στέλεχος της πολιτικής κίνησης Ευρώπη-Οικολογία που συνεργάζεται με το «Ποτάμι»