Για την αριστερά μετά το τρίτο μνημόνιο μιλά στο NEWS 247 η πρώην βουλευτής Λάρισας Ηρω Διωτη, ή οποία συμμετείχε σε εκδήλωση διαφωνούντων του ΣΥΡΙΖΑ μετά και την παραίτηση της και από μέλος του κόμματος. Η κ. Διωτη εκτιμά ότι  ενδέχεται "ένα μέρος των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, άμα διαψευστούν κι άλλο οι προσδοκίες τους για «παράλληλα» προγράμματα και ισοδύναμα μέτρα να αποχωρήσει".

Σχολιάζει ότι η βούληση για ρήξη τελικά δεν υπήρξε "όσο κι αν κάποιοι και κάποιες πιστεύαμε το αντίθετο".

"Η πλήρης συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ και η υποταγή του στο νεοφιλελεύθερο μνημονιακό σχέδιο, η αλήθεια είναι ότι αφήνει προς στιγμή κοινωνική ερήμωση και την αριστερά στο σύνολό της σε μια αμηχανία και σε μια αίσθηση ήττας. Αλλoίμονο όμως αν η «σύγκρουση» όπως την ονομάζετε ήταν για το νόμισμα. Είναι για την αποδοχή του δόγματος του μονοδρόμου", σημειώνει και καταλήγει:

"Η ανάγκη για την υπεράσπιση των κοινωνικών αναγκών  παραμένει, άρα παραμένει η ανάγκη για την αριστερά."

Η κ.Διωτη υποστηρίζει επίσης ότι τώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι υπό επιτροπεία και θα υπηρετήσει τη συμφωνία, δεν μπορεί πια να εκφράσει τα αιτήματα της αριστεράς και εκτιμά ότι θα υπάρξει μια δικτύωση από κάτω προς τα πάνω με στόχο την αντίσταση στη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πραγματικότητα, διαχωρίζοντας όμως τη θέση της τόσο από τη ΛΑΕ όσο και από τους 53 και παραδεχομενη ότι πρέπει πρώτα να απαντηθεί το ερώτημα διαχείρισης του νομίσματος.

-Γιατί επιλέξατε σε αυτή τη χρονική στιγμή την αποχώρηση σας από το κόμμα;

Την απόφαση αυτή την είχα πάρει πολύ νωρίτερα. Ήθελα όμως να αποχωρήσω με ένα τρόπο που να τιμάει τη συλλογικότητα που πορεύτηκα τόσα χρόνια, αλλά και τους συντρόφους μου και τις συντρόφισσες μου. Ήθελα να μιλήσω ενώπιον της οργάνωσης μου για την διαφωνία μου και το σκεπτικό μου σχετικά με τις νέες συνθήκες. Πριν μια βδομάδα συνεδρίασε σε ολομέλεια, συνεπώς εκείνη ήταν και η στιγμή.

-Μετά την παραίτηση σας, θα μπορούσατε να πείτε ότι τελικά αισθάνεστε "προδομένη" από την εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ;

Δεν μου αρέσει ο όρος προδοσία. . Νομίζω ότι δύο είναι τα κυρία σημεία  της υπογραφής του τρίτου μνημονίου από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αφενός η αποδοχή του δόγματος ότι δεν υπάρχει εναλλακτική (ΤΙΝΑ) γεμίζοντας τον κόσμο απογοήτευση και στερώντας του την ελπίδα ότι υπάρχει και άλλος δρόμος και αφετέρου ότι με την προκήρυξη των εκλογών, αποστερηθήκαμε τη δυνατότητα να πάμε σε ένα συνέδριο που θα μπορούσε να εκπονηθεί ένα συγκροτημένο σχέδιο απεμπλοκής από το μνημόνιο. Κατ’ επέκταση στερηθήκαμε και την πολιτική μας στέγη κάτω από την οποία δρούσαμε, συνδιαμορφώναμε, αγωνιζόμασταν, συνθέταμε  ακόμα και μέσα από διαφοροποιήσεις και συγκρούσεις. Για αυτό έχουμε όλοι και όλες ευθύνες, ο καθένας και η καθεμιά από τη θέση που είχε, που δεν καταφέραμε με  συλλογικό τρόπο να δώσουμε απάντηση σε αυτά.

-Γιατί το κομμάτι του κόμματος που αποφάσισε να διαχωριστεί, απέτυχε εκλογικά κατά την άποψη σας;

Ενώ αντιλαμβανόμουν και αντιλαμβάνομαι την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός πολιτικού φορέα που πραγματικά θα έσπαγε το δόγμα του ότι δεν υπάρχει εναλλακτική και θα παρέθετε ένα συγκροτημένο σχέδιο σύγκρουσης και ανατροπής του μνημονιακού πια καθεστώτος , εκτιμώ ότι η ΛΑΕ κουβαλούσε παθογένειες που  δεν μπόρεσε να ξεπεράσει, φάνηκε ότι δεν διδάχτηκε από την εμπειρία της 7μηνης  διαπραγμάτευσης  και επιπλέον δεν κατάφερε να πείσει για την επάρκεια των επεξεργασιών της. Άλλωστε ο τρόπος με τον οποίο  διεξήχθη ο προεκλογικός αγώνας, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και με τα διλήμματα τα οποία τέθηκαν (παλιό-νέο, καλύτερος πρωθυπουργός, κ.λ.π), και σε μια κατάσταση σοκ για ευρύτερα κομμάτια του κόσμου. καθόρισε και το αποτέλεσμα .Παρ’ όλα αυτά αποχώρησε  μεγάλο κομμάτι από το ΣΥΡΙΖΑ που δεν εντάσσεται στη ΛΑΕ και που θα μείνει ενεργό στην πλειοψηφία του.

-Προσωπικά, πιστεύετε πως είστε πιο κοντά στην Κίνηση των 53+;

Η κίνηση των 53+ είναι οργανικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. Ανεξάρτητα με το αν είχα αναφορά όταν ήμουν μέλος σε αυτό το ρεύμα σκέψης και αντίληψης, οι επιλογές μας  και η εκτίμηση μας τελικά για τη συγκυρία είναι διαφορετικές, για αυτό εξάλλου και αποχώρησα.

-Θα προκύψει νέα πολιτική κίνηση μετά την Πρωτοβουλία που ανακοινώσατε την Παρασκευή; Πού θα βρείτε συμμάχους, σε ποια κόμματα και σε ποιους τομείς της κοινωνίας; Ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις / δράσεις σας;

Η Πρωτοβουλία αυτή (πρωτοβουλία για τη δικτύωση της ριζοσπαστικής αριστεράς), είναι μια δικτύωση ανθρώπων που έφυγαν από το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και άλλων πολλών,  οι οποίοι συνευρίσκονται και συζητάνε προς το παρόν για το τι συνέβη,  αλλά και για το πώς πρέπει να ενεργοποιηθεί η κοινωνία προκειμένου να αντιμετωπίσει καταστάσεις πολύ δύσκολες που έρχονται, όπως για παράδειγμα οι πλειστηριασμοί  πρώτης κατοικίας ή πως μπορεί οι αριστεροί άνθρωποι να ενεργοποιηθούν και να οργανωθούν σε μια κατεύθυνση αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πραγματικότητα που θα θίξει άμεσα τις ζωές τους. Αυτή η δικτύωση έχει μια λογική από κάτω προς τα πάνω. Οι συζητήσεις για φορέα και συμμαχίες δεν είναι ώριμες και δεν είναι αυτός ο στόχος για την ώρα.

-Εκτιμάτε ότι θα έχουμε και νέες κινήσεις ανεξαρτητοποίησης από τον ΣΥΡΙΖΑ; Και πόσο μπορεί εν τέλει να αντέξει αυτή η κυβέρνηση;

‘Όσο θα εφαρμόζεται αυτή η πολιτική, σε μια κοινωνία και οικονομία επί της ουσίας διαλυμένες, ένα μέρος των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, άμα διαψευστούν κι άλλο οι προσδοκίες τους για «παράλληλα» προγράμματα και ισοδύναμα μέτρα να αποχωρήσει. Ζούμε πάντως σε μια πολύ ρευστή κατάσταση πολιτικά, που οι προβλέψεις είναι δύσκολες για την κυβέρνηση. Η μόνη βεβαιότητα είναι ότι αυτό το πρόγραμμα συνεχίζει την ύφεση και δοκιμάζει τις αντοχές του κόσμου, που η αλήθεια είναι ότι έχει στερέψει από υπομονή. Τώρα το πόσο θα αντέξει αυτή η κυβέρνηση εξαρτάται από την πίστωση χρόνου που δίνει ο κόσμος, από την έλλειψη πολιτικού αντιπάλου, από τη δυσκολία προς ώρας να φτιαχτεί ένα υποκείμενο πολιτικό που θα απαντάει στα ερωτήματα της συγκυρίας, από τις εξελίξεις στην ευρωζώνη κ.ο.κ..

-Ποια είναι η οικονομική εναλλακτική που θα προτείνατε εσείς; Συμφωνείτε με την πρόταση της ΛΑ.Ε. για απεμπλοκή από το ευρώ;

Δεν είναι εύκολη η απάντηση σε αυτό μετά και από όλες τις εξελίξεις των τελευταίων μηνών. Κατά τη γνώμη μου κι ακριβώς επειδή ζούμε εδώ και πέντε χρόνια, από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, έναν οικονομικό και κοινωνικό πόλεμο, οφείλαμε να ήμαστε προετοιμασμένοι για  μια σύγκρουση με το κυρίαρχο μπλοκ της ευρωζώνης. Και αυτό είναι η ήττα μιας στρατηγικής που μας αφορά όλους συλλογικά που συμμετείχαμε στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς αυτό θα είχε διάφορα αποτελέσματα, απρόβλεπτα σε ένα μεγάλο βαθμό.

Μια ρήξη όμως δεν είναι απλά μια απεμπλοκή από το ευρώ, είναι ρήξη με τις πολιτικές λιτότητας, είναι το να έχεις ένα δικό σου σχέδιο με ιεραρχήσεις και προτεραιότητες στο εσωτερικό μέτωπο, είναι οργάνωση του κοινωνικού στη βάση της αλληλεγγύης και της αντιμετώπισης έκτακτων καταστάσεων, είναι προετοιμασία του κόσμου της εργασίας και των ανθρώπων που πλήττονται για μια νέα κατάσταση πρωτόγνωρη τα τελευταία χρόνια, είναι οι απαντήσεις που οφείλεις να δώσεις σε μεγάλα ζητήματα που απασχολούν τους ευρωπαϊκούς λαούς και όχι μόνο αυτούς. Και για να γίνουν αυτά θα απαιτούνταν η πολιτική βούληση να πάρεις σαφή θέση με το ποιους είσαι, κι αυτή η θέση θα ήταν  θέση μάχης. Αυτή η βούληση  δεν υπήρξε, όσο κι αν κάποιοι και κάποιες πιστεύαμε το αντίθετο.

-Υπάρχει λύση εντός Ευρωζώνης; Πώς σας "ακούγεται" η πρόταση Βαρουφάκη;

Έτσι όπως είναι αυτή τη στιγμή οι συσχετισμοί στην ευρωζώνη και η αρχιτεκτονική του ευρώ νομίζω πως όχι. Θα έλεγα όμως πως και εκτός δεν λύνονται άμεσα όλα τα προβλήματα. Ένα νόμισμα θέλει στήριξη και πολύ εύκολα μια χώρα εκτός θα μπορούσε να πέσει πάλι στον δανεισμό από το Δ.Ν.Τ ας πούμε και σε νέα μνημόνια.

Αυτά δεν είναι θέματα ατομικών προτάσεων όμως και ιδεών μονό, αλλά  συλλογικών επεξεργασιών, πλατιάς συζήτησης με την κοινωνία και προετοιμασίας για να ανοίξει πραγματικά και όχι με συνθήματα, ένας διαφορετικός δρόμος

-Τελικά υπάρχει αριστερά μετά το τρίτο μνημόνιο, και πού την προσδιορίζετε; Η σύγκρουση της αριστεράς είχε να κάνει μόνο με το νόμισμα, ή υπήρχαν και άλλα ζητήματα;

Η αριστερά υπάρχει και πάντα θα υπάρχει γιατί είναι γέννημα της  ανάγκης  των ανθρώπων για μια ζωή με κοινωνική δικαιοσύνη.  Η πλήρης συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ και η υποταγή του στο νεοφιλελεύθερο μνημονιακό σχέδιο, η αλήθεια είναι ότι αφήνει προς στιγμή κοινωνική ερήμωση και την αριστερά στο σύνολό της σε μια αμηχανία και σε μια αίσθηση ήττας. Αλλοίμονο όμως αν η «σύγκρουση» όπως την  ονομάζετε ήταν για το νόμισμα. Είναι από την αποδοχή του δόγματος του μονοδρόμου όπως είπα και πιο πάνω. Βασικά προτάγματα της αριστεράς για  αναδιανομή του πλούτου, για προστασία των εργασιακών σχέσεων , για επαναφορά του κατώτατου μισθού, για σύγκρουση με ένα μοντέλο διακυβέρνησης που αναπαρήγαγε πελατειακές αντιλήψεις και νοοτροπίες πολλών χρόνων χωρίς κανέναν  κοινωνικό έλεγχο, για υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών, όχι από εμμονή στο κρατισμό, άλλα ως  εργαλεία ανάπτυξης για την κοινωνία, αγνοούνται. Οπότε η  ανάγκη για την υπεράσπιση των κοινωνικών αναγκών  παραμένει, άρα παραμένει η ανάγκη για την αριστερά.  Τώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι υπό επιτροπεία και θα υπηρετήσει τη συμφωνία, τι να πει για όλα τα παραπάνω;

-Κατά την άποψη σας, υπάρχει αυτή τη στιγμή διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ από την μνημονιακή πολιτική ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που ακολουθήθηκε τα περασμένα έτη; Περιμένατε αυτή την εξέλιξη με το θέμα των πλειστηριασμών;

Δεν αμφισβήτησε κανείς ότι η υπογραφή του 3ου μνημονίου από το ΣΥΡΙΖΑ ήταν προϊόν εκβιασμού. Ούτε αμφισβητείται ότι η  ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ των τελευταίων πολλών χρόνων, είχαν στο πυρήνα τους τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία που εν πολλοίς συμπυκνώνεται  μέσα στα μνημόνια που έχουν υπογραφεί. Η  εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής είναι αμείλικτη. Γιατί δεν είναι μόνο ένα οικονομικό πρόγραμμα.. Είναι η επικράτηση του ΤΙΝΑ, είναι η προσπάθεια εμπέδωσης στους λαούς ότι αυτό είναι το μέλλον τους και η μοίρα τους και πως σ αυτό πρέπει να υποταχθούν. Και το πλαίσιο είναι σκληρό και περιοριστικό γιατί στο τέλος της μέρας απ’ αυτό κάποιοι κερδίζουν πολλά. Η ταύτιση της αριστεράς λοιπόν στη συνείδηση του κόσμου με κόμματα που εφάρμοζαν όλα αυτά τα χρόνια αντιλαϊκές πολιτικές  είναι επόμενο να συμβεί μετά τις εξελίξεις με αυτή την κυβέρνηση που αναδείχτηκε και εκτινάχτηκε ακριβώς από την αμφισβήτηση όλου αυτού του πλαισίου. Ελάχιστα πράγματα από αυτά που πρέσβευε  όπως είπα και πριν θα μπορέσουν να γίνουν.

Ο εκβιασμός είναι διαρκής, όπως φαίνεται και από τη στάση διαφόρων Ευρωπαίων αξιωματούχων, με τελευταία αυτή του Λετονού εκπροσώπου της Μέρκελ, Ντομπρόβσκις. Το θέμα των πλειστηριασμών εντάσσεται σε αυτόν τον εκβιασμό. Άλλωστε ο κώδικας πολιτικής δικονομίας που ψηφίστηκε το καλοκαίρι άνοιγε το ζήτημα. Κι όπως είδατε οι πιέσεις από την πλευρά των δανειστών για τα κόκκινα δάνεια είναι αδιανόητες. Δεν νομίζω ότι ξενίζει κανέναν αυτό. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι αυτή είναι η τακτική τους που στο τέλος αν δεν έχεις την πολιτική βούληση για κάτι άλλο καταλήγει σε επώδυνους συμβιβασμούς και στην υλοποίηση του προγράμματος του αντιπάλου.