Η Αντιδημαρχία Πολιτισμού & Επιστημών του Δήμου Λαρισαίων και η Κινηματογραφική Λέσχη Λάρισας, παρουσιάζουν το βιβλίο της ηθοποιού Σοφίας Φιλιππίδου «Το τραγούδι της μαύρης τρύπας», την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2022 στις 19:30 στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν η δημοσιογράφος Κωνσταντίνα Καρυδάκη και η συγγραφέας.

Θα διαβάσουν αποσπάσματα οι ηθοποιοί και θεατρολόγοι Παναγιώτης Μπάκας και Θεοδώρα Μουκούλη και οι ηθοποιοί Αλίκη Τσάκου και Νίκος Ζαρκογιάννης.

 

Βιογραφικό Συγγραφέως

Η Σοφία Φιλιππίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη.

Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και θέατρο στο Κρατικό Ωδείο της ίδιας πόλης.

Έκανε για έναν χρόνο μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Δραματουργίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ. Υπήρξε μέλος του Θεατρικού Εργαστηρίου της «Τέχνης» Θεσσαλονίκης (1971-1979) και της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης» (1980-1985).

Εργάστηκε για οκτώ χρόνια ως ωρομίσθια καθηγήτρια γερμανικών στα ΚΑΤΕΕ Σίνδου, θέση την οποία εγκατέλειψε αμέσως μετά τη μονιμοποίησή της. Από το 1985 ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως ηθοποιός, σκηνοθέτις και συγγραφέας.

Έχει συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους μεγάλους σκηνοθέτες στα κεντρικά θέατρα της Αθήνας, όπως και με το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης Κάρολου Κουν, το Θέατρο Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής», το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, το Ηρώδειο, το Θέατρο Λυκαβηττού, τα Φεστιβάλ Αισχύλεια, Φιλίππων κ.ά.

Το 2000 ίδρυσε τη φοιτητική ομάδα «Ιδαίοι Δάκτυλοι» στο Πνευματικό Ίδρυμα «Κρητική Εστία». Με την Ομάδα ανέβασε δώδεκα παραστάσεις πειραματιζόμενη πάνω σε συνθέσεις ποιητικών, λογοτεχνικών και θεατρικών κειμένων.

Δίδαξε θέατρο και υποκριτική στα «Σεμινάρια λαϊκής επιμόρφωσης» του Υπουργείου Παιδείας σε όλη την Ελλάδα κατά το διάστημα 2002-2005. Από το 2010 είναι καλλιτεχνική διευθύντρια της ΑΜΚΕ «τ3χνη» και ασχολείται κυρίως με την έρευνα, τη μετάφραση και τη σκηνοθεσία.

Τον Δεκέμβριο του 2015, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη το βιβλίο της “Με μια σκάλα στο φεγγάρι”, που περιλαμβάνει τα κείμενα της στήλης «Η ματιά της Σοφίας» από την εφημερίδα «Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία» (2012-2014). “Το τραγούδι της μαύρης τρύπας. Μικρά κείμενα με τίτλους και υποσημειώσεις” είναι το δεύτερο βιβλίο της.

Οπισθόφυλλο

 “Αν είναι αλήθεια πως η ιστορία του έρωτα και του ανθρώπου έχει από καιρό τελειώσει, μάλλον θα είμαι ένα παιδί που μιλάει για τη χαρά και για τα δάκρυα των πραγμάτων, ένα παιδί που παίζει με υλικά του νου, του ονείρου και της φαντασίας και με στίχους και ποιήματα καταραμένων και εθνικών ποιητών, ένα παιδί που παίρνει λόγια από μεγάλους λογοτέχνες, αποσπάσματα από ιστορίες πολέμων, από τον Θουκυδίδη και τις τραγωδίες και ανάσες από τα αριστουργήματα και παύσεις από τον Μπέκετ, που είναι σαν γκρεμοί, και από τον Σαίξπηρ, και από μνήμες και αισθήσεις, και από παραμύθια και από κείνο το ίδιο παραμύθι που έβαζα να μου λέει η γιαγιά μου η Σοφία, η πολύ φτωχιά, για μια κοπέλα που την κυνηγούσαν να την πιάσουν αλλά ποτέ δεν τη φτάνανε, και από τις προσευχές και τα ξόρκια που μου έλεγε η μάνα μου για να με ξεματιάσει, όταν την έπαιρνα κάθε μέρα στο τηλέφωνο, «μαμά, ξεμάτιασέ με μέ τα γαρίφαλα που σκάνε» (τι ωραία που μυρίζουν τα γαρίφαλα όταν καίγονται), κι έφευγε ο καπνός από το κεφάλι μου μαζί με το κακό το μάτι κι έλεγε η μάνα μου «όλα τα παιδιά μου είναι καλά, αλλά εσύ είσαι το καλύτερο, γι’ αυτό θα υποφέρεις.

Έχεις καλή ψυχή», μου έλεγε, «έτσι σ’ έκανε ο Θεός», και πλάθω ιστορίες μ’ αυτά και με άλλα πιο ευτελή υλικά και με το χώμα από τις γλάστρες μου, και με αποφόρια και μεταχειρισμένα πουκάμισα… γαζώνω και με κουρέλια ράβω με τα χέρια μου και με την τρέλα μου, και δεν φοβάμαι να πω τη λέξη «τρέλα» για να ζω, να γράφω και να κάνω θέατρο. Κι ας κάνετε «αναγνώριση χώρου» αποστρέφοντας το βλέμμα σας όταν σας μιλάω! Εγώ τα βλέπω τα δάκρυά σας.” Σοφία Φιλιππίδου