Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγος

Η ανακυττάρωση του πολιτικού δυναμικού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ξεκίνησε με παρέλαση νέων πολιτικών στελεχών που αναμένεται να στελεχώσουν μέρος των ψηφοδελτίων του κόμματος αλλά και θέσεις ευθύνης σε περίπτωση ανάληψης της εξουσίας
Ένα είδος πολιτικού «κάστινγκ» στα πρότυπα των γνωστών μουσικών «κάστινγκ», που έχουν κατακλύσει τις τηλεοπτικές οθόνες μας. Βαρύγδουπα βιογραφικά, πολύωρες συνεντεύξεις με πρωτοκλασσάτα πολιτικά στελέχη, ακόμη και έλεγχος ποινικού μητρώου.
Τέρμα πια, σε επιλογές από τον κομματικό σωλήνα, από αφισοκολλητές, από οικογενειοκρατία και από άλλους παράγοντες τύπου Γκόρτσου. Αξιοκρατία. Πετυχημένοι σαραντάρηδες-πενηντάρηδες στην κοινωνία. Και επαγγελματικά και κοινωνικά. Όμως, ένα κόμμα για να κερδίσει τις εκλογές και για να στρατολογήσει νέους ψηφοφόρους, κάποιοι θα πρέπει να τρέχουν από καφενείο σε καφενείο, να κολλάνε αφίσες για τις προεκλογικές εκδηλώσεις να οργανώνουν συγκεντρώσεις, να «εκτεθούν» στα έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα υποστηρίζοντας τις θέσεις του κόμματος, να «ματώσουν» για το όνομα! Χρειάζεται να έχουν και την πολιτική στο DNA τους εκτός από μεταπτυχιακές περγαμηνές και πτυχία..
Να πιστεύουν σ’ αυτό που καλούνται να υπηρετήσουν. Να έχουν «ζυμωθεί» με τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας. Και τότε πρόσθετα προσόντα να είναι τα πτυχία, η ηλικία, και τα Μητρώα!
Διαφορετικά εμφιλοχωρεί ο κίνδυνος να μακροημερεύσουν και πάλι όσοι μοιράζουν «μούφα» συντάξεις, υπόσχονται αβέρτα – κουβέρτα όσα θέλουν να ακούσουν ψηφοφόροι που πιστεύουν ότι θα μας σώσει η τράπεζα της Ανατολής. Ένα μέρος των ψηφοφόρων ασπάζεται ακόμη την ευτελή μικροκομματικού επιπέδου επικοινωνιακή λογική, της όποιας πολιτικής απάτης σκαρφίζονται, οι ιδεολόγοι του κόμματος.
Είναι γεγονός ότι η ανανέωση του πολιτικού δυναμικού προχωρά με γοργούς ρυθμούς σε όλες τις χώρες. Νέοι πολιτικοί σχηματισμοί εμφανίζονται στο πολιτικό προσκήνιο προβάλλοντας το «Νέο» και το «Διαφορετικό» προσπαθώντας να κερδίσουν ψηφοφόρους με νέα πρόσωπα και  νέες λύσεις. Τα παραδείγματα πολλά. Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία, Ποτάμι στην Ελλάδα, το κόμμα του Απλού Ανθρώπου στην Ινδία. Τόπο στα νιάτα, στροφή στο άφθαρτο κομμάτι της κοινωνίας και στη νεολαία είναι ο μονόδρομος των περισσότερων πολιτικών σχηματισμών. Ανανέωση με όρους αξιοκρατίας και άνοιγμα στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία για την επίτευξη των προεκλογικών εξαγγελιών.
Τα κόμματα έχουν ανάγκη από τη φρεσκάδα και την ορμή που θα δώσουν τα νέα πρόσωπα. Οι πολίτες έχουν απογοητευθεί από τα επαναλαμβανόμενα λάθη των πολιτικών και έχουν απαξιώσει την πολιτική εκφράζοντας την περιφρόνηση τους με αποχή από τις εκλογές ή με την επιλογή της «εκδικητικής» ψήφου.
Όμως τολμηρό το εγχείρημα να βαδίζεις με νέα πρόσωπα στο δύσκολο πεδίο μιας εκλογικής μάχης. Εκλογές ίσον πόλεμος, η γνωστή ρήση των περισσότερων γκουρού της πολιτικής επικοινωνίας.
Στα ερωτήματα της «αποστράτευσης» των παλιών και του ποσοστού της αναλογίας των νέων στα ψηφοδέλτια καλούνται να απαντήσουν οι εκάστοτε αρχηγοί των κομματικών σχηματισμών.
Ο Κινέζος στρατηγός Σουν Τζου στην τέχνη του πολέμου σημείωνε ότι «οι στρατηγοί που δεν συμβουλεύονται τοπικούς αρχηγούς, είναι ανίκανοι να επωφεληθούν από τα πλεονεκτήματα που τους προσφέρονται». Το μίγμα, δομημένης στρατηγικής ανθρώπινου δυναμικού νέων και παλιών στελεχών, είναι το κομβικό σημείο που εγγυάται την εκλογική νίκη. 
Ο Γκόρτσος είναι και θα είναι πάντα αναγκαίος!