Του Βασίλη Κόκκαλη, βουλευτή Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Το είπε πολύ πετυχημένα ο Αλέξης Τσίπρας όταν μίλησε για το «σύνδρομο της τρίτης εβδομάδας κάθε μήνα», όταν τελειώνουν δηλαδή τα χρήματα μιας μέσης οικογένειας για να τα βγάλει πέρα και ξεκινά τις προσευχές και τις ικεσίες για να επιβιώσει και την τέταρτη εβδομάδα. Κάποιες φορές, άλλωστε, οι αριθμοί δεν λένε ψέματα και είναι αμείλικτοι με εκείνους που έχουν μετατρέψει την εξαπάτηση σε πολιτική επιστήμη. Ο πληθωρισμός έφτασε στο  3,4% τον Οκτώβριο αφού οι αυξήσεις σε  καύσιμα, αγαθά πρώτης ανάγκης, μεταφορές και πρώτες ύλες είναι τεράστιες: το φυσικό αέριο, για παράδειγμα, ξεπέρασε σε αύξηση το 132,3%, το πετρέλαιο θέρμανσης το 45,9%, τα καύσιμα το 22,3%, ο ηλεκτρισμός το 18,9%. Το Δεκέμβριο, μάλιστα, τα τιμολόγια του ρεύματος μπορεί να σκαρφαλώσουν ακόμα και κατά 150% με βάση το πού βρίσκεται σήμερα η χονδρική τιμή της ενέργειας. Για να μην αναφερθώ στις εκρηκτικές ανατιμήσεις στο ελαιόλαδο, στο κρέας ή στα λαχανικά και σας μαυρίσω ακόμα περισσότερο την ψυχή. Η πραγματικότητα είναι, ωστόσο, πως η ακρίβεια, πέρα από όλα τα άλλα, υπονομεύει κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας.

Η Ελλάδα βιώνει, λόγω της πανδημίας και των τραγικών λαθών και παραλείψεων της κυβέρνησης, μια υγειονομική τραγωδία. Ιδίως στη Λάρισα η κατάσταση είναι απελπιστική και τα μηνύματα που λαμβάνω καθημερινά για την αντοχή των δύο νοσοκομείων της πόλης είναι απελπιστικά. Ο σκληρά δοκιμαζόμενος ελληνικός λαός, ωστόσο, δεν έχει να αντιμετωπίσει «μόνο» τον κορονοϊό, αλλά και την κοινωνική του περιθωριοποίηση. Πρόσφατα η ΕΛΣΤΑΤ επιβεβαίωσε αυτά που γνωρίζαμε όσοι κυκλοφορούμε στους δρόμους και δεν αμπελοφιλοσοφούμε σε περίκλειστα γραφεία: ένας στους τέσσερις συμπολίτες μας ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας. Αυτή η κυβέρνηση, δηλαδή, δημιουργεί ένα νέο κύμα νεόπτωχων λειτουργώντας ως απλός παρατηρητής της αισχροκέρδειας στην αγορά ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων, μοιράζοντας φιλοδωρήματα εν είδει αύξησης του κατώτατου μισθού ή ενίσχυσης για την πληρωμή των τιμολογίων του ρεύματος. Ποιος να το περίμενε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαζε τη χώρα από τα μνημόνια το καλοκαίρι του 2018 πως μέσα σε τρία μόλις χρόνια θα οδηγούσαν την κοινωνία σε νέα ανθρωπιστική κρίση οι ίδιοι που ευθύνονται και για την προηγούμενη… 

Μέτρα κοινής λογικής και κοινωνικής ευαισθησίας

Τα μέτρα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία κινούνται στη σφαίρα της κοινής λογικής όταν αυτή συνδυάζεται με κοινωνική ευαισθησία και πολιτική βούληση υπεράσπισης των πιο αδύναμων: μείωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα, έλεγχος των καρτέλ στην αγορά ενέργειας, παρέμβαση στην τιμολογιακή πολιτική της ΔΕΗ αντί για την εκχώρησή της σε ιδιώτες, αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ, γενναία, γενικότερα, στήριξη των ευάλωτων νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που είναι ήδη πολλαπλά επιβαρυμένες από την κρίση της πανδημίας και με μείωση των φορολογικών τους υποχρεώσεων, καθώς κι ενίσχυση της ενεργοβόρου βιομηχανίας. 

Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι πολυτέλεια, ιδίως αν λάβουμε υπόψη πως έχουμε λαμβάνειν μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης. Εκτός αν τα ευρωπαϊκά πακέτα η κυβέρνηση τα προορίζει για 30 επιχειρήσεις κολλητών και φίλων όπως πολύ φοβάμαι, και με βάση όσα έχουμε δει μέχρι τώρα, πως συμβαίνει. Δεν είναι δυνατό να «σνομπάρουν» τα χρήματα ιδιοκτητών ακινήτων αξίας 800.000 ευρώ και να τους δίνουν φοροαπαλλαγές, να μοιράζουν 42 εκατομμύρια ευρώ στα ΜΜΕ με αδιαφανείς διαδικασίες και μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ ακόμα σε απευθείας αναθέσεις και να μην έχουν για να δώσουν στους μικρομεσαίους που στενάζουν. Επιτέλους, λίγη ντροπή…