Του Βασίλη Κόκκαλη, βουλευτή Λαρίσης ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Λένε πως η κοινή λογική δεν είναι και τόσο κοινή όσο πιστεύουμε. Τo αληθές της ρήσης αποδεικνύει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τη στάση του (και) στο ζήτημα της απόκτησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για λογαριασμό των κρατών- μελών της, πρόσβασης στις πατέντες των εμβολίων για τον κοροναϊό. Πριν μερικές εβδομάδες στη Βουλή ο πρωθυπουργός στην ουσία σάρκασε τον εαυτό του όταν ειρωνεύτηκε πρόσφατη σχετική πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα, η οποία έτυχε μάλιστα της έγκρισης και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Κι αυτό γιατί ήταν ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης που είχε προτείνει κάτι παρόμοιο τον περασμένο Απρίλιο σε διεθνή του αρθρογραφία. Οι ιδεολογικές του, ωστόσο, αγκυλώσεις και η πολιτική του αυταρέσκεια τον εμποδίζουν από το να υλοποιεί και προτάσεις της αντιπολίτευσης, όχι μόνο της αξιωματικής, οι οποίες είναι ικανές να σώσουν εκατοντάδες χιλιάδες ζωές. 

Από τη στιγμή που οι πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες δεν επιδεικνύουν τη στοιχειώδη κοινή λογική κι ανθρωπιά ώστε από μόνες τους να χαρακτηρίσουν τα εμβόλια δημόσια αγαθά και να τα προσφέρουν, αν όχι αφιλοκερδώς τουλάχιστον σε χαμηλές τιμές, σε όλα τα κράτη, είναι υποχρέωση των απανταχού κυβερνήσεων να κινήσουν σχετικές διαδικασίες. Κι όμως, κι ο κ. Μητσοτάκης αποδεικνύεται δέσμιος ακραίων αντιλήψεων που θέλουν την αγορά, εν προκειμένω τη φαρμακευτική, εντελώς αρρύθμιστη να λειτουργεί με μοναδικό γνώμονα το κέρδος, αδιαφορώντας για την ανθρώπινη ζωή. 

Γι’ αυτό κι ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν θέτει καν τις πατέντες ως θέμα προς συζήτηση στην ΕΕ, ενώ αντιθέτως επιμένει στο πιστοποιητικό εμβολιασμού το οποίο απορρίπτει η πλειονότητα των κρατών- μελών, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, και το οποίο δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που μπορεί, αν μπορεί, να επιλύσει. Κι αναρωτιέμαι, όπως και πολλοί συμπολίτες μου, αν όχι τώρα πότε θα υπάρξει καταλληλότερο μομέντουμ ώστε η γραφειοκρατία των Βρυξελλών να ξεκολλήσει και να απαιτήσει ό,τι αποτελεί δίκαιο αίτημα της ανθρωπότητας;

Γιατί δεν χάνω την αισιοδοξία μου

Για όλα αυτά, τώρα είναι η ώρα η ευρωπαϊκή οικογένεια να αφυπνιστεί προκειμένου να εξασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή παραγωγή εμβολίων, για να μην είναι όμηρος επιχειρηματικών συμφερόντων που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Στο εξωτερικό η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα έχει ήδη βρει ευήκοα ώτα και, μάλιστα, ανάμεσα και σε ηγέτες τα κόμματα των οποίων δεν ανήκουν στην ίδια πολιτική ομάδα με το ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Ο κ. Μητσοτάκης, ωστόσο, εξακολουθεί να κρατά τα αφτιά του κλειστά, συνεχίζοντας να παπαγαλίζει τις φτηνές δικαιολογίες των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών. 

Δεν χάνω, πάντως, την αισιοδοξία μου. Η ΕΕ, υπό την πίεση των ευρωπαϊκών λαών, αργά ή γρήγορα θα αναγκαστεί να θέσει τον δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων και να αξιώσει από τις φαρμακευτικές τα δέοντα. Διακινδυνεύω, έστω με σχετική ασφάλεια, την πρόβλεψη πως τότε κι ο Έλληνας πρωθυπουργός θα σπεύσει, σε μια νέα πολιτική του κυβίστηση, να ακολουθήσει το ρεύμα και να παρουσιαστεί υπέρμαχος του σπασίματος των πατεντών που μέχρι σήμερα λοιδωρεί. Ακόμα, όμως, κι αν συμβεί κάτι τέτοιο η αγωνία του ελληνικού λαού μπορεί να μετριαστεί, από την άλλη ωστόσο το συμπέρασμα που θα εξάγει θα γίνει ακόμα πιο αβίαστο: η Ελλάδα έχει, δυστυχώς, έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση πολύ κατώτερους των ιστορικών περιστάσεων. Και τότε το εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που έχει ως επίκεντρο τη δημόσια υγεία για όλους, το κοινωνικό κράτος δικαίου και τις ανάγκες των πολλών, θα γίνει ολοφάνερο ότι αποτελεί τη μοναδική αξιόπιστη εναλλακτική για το αύριο του τόπου και του λαού μας. Για το μέλλον που μας αξίζει.