Του Βασίλη Κόκκαλη, βουλευτή Λάρισας ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
 
Ήταν Κυριακή 2 Μαΐου 1893 όταν περίπου 2.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην Αθήνα για να διαδηλώσουν, ζητώντας την καθιέρωση της οκτάωρης ημερήσιας εργασίας. Από τότε έχουν περάσει 128 χρόνια, αλλά φαίνεται πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει βάλει σκοπό να μας γυρίσει πολύ πιο πίσω, στο μεσαίωνα.

Με το εργασιακό νομοσχέδιο που αναμένεται να εισαχθεί στη Βουλή εντός του Μαΐου ο πρωθυπουργός επιβεβαιώνει τους προεκλογικούς μας φόβους, έρχεται δηλαδή ως οδοστρωτήρας των εργασιακών δικαιωμάτων, φτάνοντας στο σημείο να καταργεί, ανάμεσα σε άλλες «καινοτομίες», μια παγιωμένη κατάκτηση του εργατικού κινήματος, το οκτάωρο.

Καθιερώνει, επί της ουσίας, τις απλήρωτες υπερωρίες, καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις, υποκαθιστώντας τις με ατομικές- λες κι ο εργαζόμενος έχει την ίδια δύναμη απέναντι στον εργοδότη του- υποβαθμίζει εκ νέου το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), απελευθερώνει τις καταχρηστικές απολύσεις και περιορίζει κι αυτό το δικαίωμα στην απεργία, την οποία καθιστά πολύ πιο δύσκολη για να κηρυχθεί, φτάνοντας στο σημείο και να την
ποινικοποιήσει.

Μπορεί Μητσοτάκης- Χατζηδάκης να παρουσιάζουν το νομοσχέδιό τους ως δήθεν προοδευτικό και προς όφελος των εργαζομένων, αλλά στην πραγματικότητα είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του ΣΕΒ. Ας μην λησμονούμε, άλλωστε, ότι ο σημερινός υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Άκης Σκέρτσος ήταν γενικός διευθυντής του Συνδέσμου όταν είχε εναντιωθεί με την ψηφιακή καταγραφή των υπερωριών που είχε εισάγει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Οι βιομήχανοι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες υπαγορεύουν και η κυβέρνηση εκτελεί, ήδη από τις πρώτες εβδομάδες που η ΝΔ ανέλαβε την εξουσία. Ήταν Ιούλιος του 2019 όταν καταργήθηκε ο νόμος για τις  αιτιολογημένες απολύσεις.

Ακολούθησαν η αναστολή των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η υποβάθμιση του ΣΕΠΕ και η μείωση των προστίμων στις παραβάσεις υπερωριών. 

Ευκαιρία για τη δημιουργία κοινωνικού μετώπου

Μια κυβέρνηση με αυτό το αντεργατικό παρελθόν και παρόν είναι αδύνατο να την εμπιστευτείς και για το μέλλον. Μια κυβέρνηση που κάθε τρεις και λίγο έρχεται να νομιμοποιήσει εργοδοτικές αυθαιρεσίες είναι λογικό να φοβίζει την κοινωνική πλειοψηφία. Αντί να συζητάμε για το πώς θα αξιοποιήσουμε τις νέες τεχνολογίες ώστε να εργαζόμαστε λιγότερο- η σχετική συζήτηση έχει ανοίξει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες- καλούμαστε να αμυνθούμε απέναντι στην οπισθοδρόμηση, να δώσουμε δηλαδή μια μάχη για τα αυτονόητα. 

Χωρίς, όμως, στο Μέγαρο Μαξίμου και στα υπουργεία να το συνειδητοποιούν μας δίνουν και την ευκαιρία να συμπτύξουμε ένα κοινωνικό μέτωπο κόντρα σε νεοφιλελεύθερες λογικές που τις έχουν απορρίψει ακόμα και στη Μέκκα του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ. Ο Αμερικανός πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, δήλωσε πρόσφατα πως ποτέ και πουθενά στον κόσμο οι φοροαπαλλαγές μόνο για τους πλούσιους δεν δημιούργησαν χιλιάδες θέσεις εργασίας. 

Ομοίως, ποτέ και πουθενά η συμπίεση του εργατικού κόστους δεν έφερε ανάπτυξη για τους πολλούς. Το διαπιστώσαμε και στην Ελλάδα με πικρό τρόπο κατά τα μνημονιακά χρόνια, όταν θεσμοθετήθηκε ακόμα και υποκατώτατος μισθός για τους νέους κάτω των 25 χρόνων. Το εργασιακό νομοσχέδιο, ακριβώς επειδή μειώνει τους μισθούς, χτυπά και τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.

Ο μειωμένος μισθός συνεπάγεται μείωση και της κατανάλωσης και συνεπώς μεγαλύτερη ύφεση για ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. 

Για το δικαίωμα στην εργασία με ανθρώπινους όρους

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεσμεύεται να παλέψει με ενότητα κι αλληλεγγύη για το δικαίωμα στην εργασία με ανθρώπινους όρους κι αξιοπρεπή αμοιβή, με διασφάλιση της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, για το δικαίωμα στην προσωπική και οικογενειακή ζωή, για ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας και παιδείας και για εύρωστο κοινωνικό κράτος.

Εν τέλει, για περισσότερη δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη γιατί μόνο ο εργαζόμενος που στέκεται γερά στα πόδια του έχει και την πραγματική ελευθερία να στηρίζει τους θεσμούς και το κράτος δικαίου.