Εχουν περάσει πάνω από 24 χρόνια από εκείνο το βράδυ που ένας αξιωματικός, τότε ήδη έμπειρος και εκπαιδευμένος σε όλες τις μορφές ανορθόδοξου πολέμου, φορτωμένος με την πλήρη εξάρτυσή του, πάνω σε ένα αρματαγωγό στον Βόλο, ήταν έτοιμος, μαζί με άλλα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων (Ε.Δ.), να αποπλεύσει για το Ανατολικό Αιγαίο.

Η νύχτα ήταν εκείνη της 30ής Ιανουαρίου 1996 και αξιωματικός ο τότε ταγματάρχης, υποδιοικητής του 505 Τάγματος Πεζοναυτών, Κωνσταντίνος Φλώρος.

Εννιά χρόνια νωρίτερα, στην κρίση του ’87, υπολοχαγός τότε, ο Κωνσταντίνος Φλώρος περνούσε τέσσερις μήνες στη Χίο, αναμένοντας τις εντολές.

Σήμερα, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός πλέον, Κωνσταντίνος Φλώρος, βρίσκεται στην κορυφή των Ενόπλων Δυνάμεων, καλούμενος, μάλιστα, να διεκπεραιώσει μια αποστολή ιδιαίτερα περίπλοκη.

Μέχρι σήμερα, στα 59 χρόνια του, ο κ. Φλώρος δεν έχει επισκεφθεί ποτέ την Τουρκία, ωστόσο, όπως φαίνεται, στο πλαίσιο των νέων καθηκόντων του θα πρέπει να το κάνει, μάλιστα σε μια συγκυρία πιο κρίσιμη από ποτέ.

Γιος αξιωματικού του Πεζικού, ο Κωνσταντίνος Φλώρος ουδέποτε είχε αμφιβολία ότι θα ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα, παρότι ο πατέρας του διαφωνούσε και ήθελε να γίνει γιατρός.

Παρότι γεννήθηκε στη Χαλκίδα, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ανήλικης ζωής του στην Αθήνα, στη Λήμνο, στη Λάρισα, ακολουθώντας, όπως όλα τα παιδιά των στρατιωτικών, τη νομαδική ζωή του πατρός του.

Πιτσιρικάς ακόμα, του άρεσε να κάνει βόλτες στο αλιευτικό του παππού του στη Μύρινα της Λήμνου, μαζί με τον κολλητό του Λεωσθένη, με τον οποίο μιλάνε ακόμα τακτικά. Η Λήμνος αποτελεί νησί με ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του αρχηγού ΓΕΕΘΑ μέχρι και σήμερα.

Οπως και οι ρίζες του παππού του από την Προποντίδα και της γιαγιάς του από την Καισάρεια, από την οποία και έχει κληρονομήσει τα δύο από τα τέσσερα χαλιά που κατόρθωσε να περισώσει όταν, το 1923, πήρε τον δρόμο της προσφυγιάς.

Η πορεία του Κωνσταντίνου Φλώρου από τη στιγμή που εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων μέχρι την αποφοίτηση μοιάζει σε όλους όσοι τον γνωρίζουν μια ευθεία γραμμή. Σχεδόν όλοι αναφέρουν ότι ουδέποτε αντιλήφθηκαν τον Κωνσταντίνο Φλώρο, είτε ως νεαρό ηγήτορα είτε ως επιτελή, ως κάποιον που έκανε κάτι άλλο πέρα από το καθήκον του.

Δεν είδε ποτέ τον Στρατό ως επάγγελμα και, ενδεχομένως, αυτό εξηγεί και την παροιμιώδη φυσική αντοχή του. Απόστρατος υπαξιωματικός με τον οποίο η «Κ» ήρθε σε επικοινωνία, είπε ότι η φιλοσοφία του Κωνσταντίνου Φλώρου ως εκπαιδευτή συνοψιζόταν στη φράση «όταν η ψυχή θέλει, το σώμα ακολουθεί» και ήταν πάντα πρώτος στο να δώσει το παράδειγμα.

Στις πορείες 80 χιλιομέτρων που κατέληγαν σε βολή, ο Κωνσταντίνος Φλώρος ανεβοκατέβαινε τη φάλαγγα προκειμένου να εμψυχώσει τους αλεξιπτωτιστές. Οταν έφθαναν εξουθενωμένοι στο πεδίο βολής, ο Κωνσταντίνος Φλώρος είχε διανύσει τα διπλάσια χιλιόμετρα. Αλλά και εκεί, δεν άφηνε κανέναν να πάρει ανάσα αν δεν επιτύγχανε το βέλτιστο, δηλαδή 10 στις 10 επιτυχημένες βολές.

Στο πεδίο της εκπαίδευσης ήταν αμείλικτος, όμως έξω από αυτό δεν έμοιαζε καθόλου με τον «κέρβερο» που όλοι φοβούνταν να απογοητεύσουν. Υπάρχουν παροιμιώδεις ιστορίες που λένε όλοι όσοι τον αποκαλούν ακόμα «λοχαγό τους», ενώ οι ίδιοι και ο Κωνσταντίνος Φλώρος τις συζητούν όταν συναντιούνται, ενθυμούμενοι εκείνα τα χρόνια.

Το 1989 παρέλαβε το πτυχίο του υποβρύχιου καταστροφέα από τον τότε υποδιοικητή της ΔΥΚ, Ευάγγελο Αποστολάκη. Θα περνούσαν ακόμα πολλά χρόνια ώσπου να τον συναντήσει, όταν πια ανέλαβε επιτελάρχης και στη συνέχεια υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ. Λίγο αργότερα, πέρασε και το Σχολείο Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ στο Φορτ Μπραγκ, στη Νότια Καρολίνα, αριστεύοντας ως ο πρώτος από τους ξένους σπουδαστές του 1992.

Από το 2005 έως το 2008 υπηρέτησε στο Ανώτατο Συμμαχικό Στρατηγείο Δυνάμεων Ευρώπης (SHAPE) στη Μονς και επιστρέφοντας φοίτησε στη ΣΕΘΑ. Επί αρχηγίας ΓΕΕΘΑ του Μιχάλη Κωσταράκου ανέλαβε στον Α΄ Κλάδο, ενώ τον Φεβρουάριο του 2016 άρχισαν να γίνονται ευρύτερα αντιληπτές οι επιτελικές αρετές του, καθώς τότε ανέλαβε τον γενικό συντονισμό του μεταναστευτικού-προσφυγικού ζητήματος, από πλευράς του ΓΕΕΘΑ. Εναν χρόνο αργότερα έγινε επιτελάρχης και εν συνεχεία υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ.

Αγαστή συνεργασία

Η συνεργασία ανάμεσα στον Κωνσταντίνο Φλώρο ως υπαρχηγό και τον τότε αρχηγό ΓΕΕΘΑ Ευάγγελο Αποστολάκη ήταν αγαστή και ενδεικτική του χαρακτήρα του ανδρός. Σε κάποια δύσκολη φάση για τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, ο Κωνσταντίνος Φλώρος ουδέποτε σκέφτηκε να ελιχθεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο για να υπονομεύσει τον τότε ανώτερό του. Σε γενικές γραμμές, η αυστηρή στρατιωτική λογική του Κωνσταντίνου Φλώρου αποτελεί ένα από τα πιο ευδιάκριτα χαρακτηριστικά του. Η λογική του είναι τετράγωνη.

Η τεράστια εμπειρία του Κωνσταντίνου Φλώρου στις Ειδικές Δυνάμεις αποτελεί και τον λόγο που προχώρησε τόσο γρήγορα η νέα Διοίκηση Ειδικού Πολέμου, κάτω από την οποία επιτυγχάνεται μεγαλύτερη διακλαδικότητα.

Επόμενο στοίχημα για τον κ. Φλώρο είναι η αλλαγή της Δομής Δυνάμεων για την περίοδο 2020-2034. Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ φαίνεται ότι διατηρεί άριστη σχέση με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, κάτι που φάνηκε κατά την κρίση του Εβρου. Οσοι γνωρίζουν όσα διημείφθησαν στα τέλη Φεβρουαρίου μεταξύ Πενταγώνου και Μεγάρου Μαξίμου λένε ότι οι κ. Μητσοτάκης και Φλώρος συνεννοούνται χωρίς πολλά λόγια.

Με αντίληψη

Ο Κωνσταντίνος Φλώρος είναι ένας ακούραστος αναγνώστης της Ιστορίας – ελληνικής και παγκόσμιας. Μπορεί να κινείται με άνεση, όχι χαρακτηριστική για στρατιωτικό, σε όλες τις ιστορικές περιόδους, ενώ οι φίλοι του επισημαίνουν ότι θαυμάζει ιδιαιτέρως το έργο του ιστορικού Θάνου Βερέμη.

Δεν είναι τυχαίο ότι η οπτική γωνία του στα θέματα του Γενικού Επιτελείου δεν είναι αμιγώς στρατιωτική, αλλά ευρύτερη, γεωπολιτική, με αντίληψη της ιστορικότητας που τις περισσότερες φορές κουβαλούν οι σύγχρονες εξελίξεις. Γι’ αυτό και όσοι τον γνωρίζουν επισημαίνουν ότι έχει καλλιεργήσει διπλωματικές αρετές σπάνιες για ανθρώπους του Στρατού Ξηράς, πολλώ δε μάλλον των Ειδικών Δυνάμεων. Μάλιστα, στους κύκλους συμμαθητών, φίλων και συναδέλφων του κυκλοφορεί ένα «πείραγμα» για το... χρώμα της στολής που φοράει.

Πολλές φορές, του λένε χαριτολογώντας ότι συμπεριφέρεται ως στέλεχος του Πολεμικού Ναυτικού και όχι του Στρατού Ξηράς. Πρόκειται, βέβαια, για μια ακόμα ένδειξη των οριζόντων του Κωνσταντίνου Φλώρου, ο οποίος αντιλαμβάνεται την αξία της διακλαδικότητας, δίχως να ξεχνά ότι σε περίπτωση κρίσης, το Ναυτικό και η Αεροπορία θα γείρουν την πλάστιγγα, αλλά ο Στρατός Ξηράς θα σιγουρέψει τη νίκη.

Βασίλης Νέδος (Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)