Ο Κωνσταντίνος Παλτίδης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1981 και από μαθητής ξεχώρισε για το ταλέντο και την έφεσή του στη ζωγραφική. Ο πατέρας του ήταν τσαγκάρης, αλλά αυτό δεν εμπόδισε καθόλου τη στήριξη που παρείχαν οι γονείς του στην αγάπη που είχε για την τέχνη. Έτσι, από πολύ μικρός παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου και χρώματος σε ιδιωτικά και δημοτικά εργαστήρια, λαμβάνοντας και αρκετές διακρίσεις.

Στην Α' Λυκείου ξεκίνησε την προετοιμασία για την εισαγωγή του στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. «Τελειώνοντας το σχολείο, συνέχισα τα μαθήματά μου σε εργαστήριο της Θεσσαλονίκης για δυο χρόνια, έως ότου τελικά τον Οκτώβριο του 2001 πέτυχα την είσοδό μου στη σχολή των Αθηνών με ικανοποιητική σειρά (16ος). Την ίδια χρονική στιγμή πέρασα με επιτυχία και τις εξετάσεις στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπολόνια στην Ιταλία, αλλά τελικά επέλεξα να φοιτήσω στη σχολή που πάντα είχα ως πρώτη επιλογή».

Εκεί διδάσκεται ζωγραφική υπό τους Ιωάννη Βαλαβανίδη και Χρόνη Μπότσογλου. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του παρακολουθεί επίσης τα μαθήματα της νωπογραφίας και τεχνικής φορητών εικόνων από τον Παύλο Σάμιο. «Το 2006, ολοκληρώνοντας τον 5ετή κύκλο σπουδών, συμμετείχα αμέσως σε ομαδικές εκθέσεις», μου αφηγείται. Δουλειά του υπάρχει στη δημοτική Πινακοθήκη της Θεσσαλονίκης αλλά και σε ιδιωτικές συλλογές ανά την Ελλάδα και τον κόσμο.

Η δουλειά του εντάσσεται στο κίνημα του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού. Το καλλιτεχνικό αυτό ρεύμα αναπτύχθηκε μεταπολεμικά με κέντρο τη Νέα Υόρκη στα μέσα της δεκαετίας του '40. Μεγάλες διαστάσεις έργων, χειρονομιακές πινελιές και έντονα χρώματα. Οι πίνακές του χαρακτηρίζονται από τον αυτοσχεδιασμό, την απλότητα και τη χρήση μιας ελεύθερης φόρμας. 

«Ο θεατής», εξηγεί, «μπορεί να διακρίνει και να “διαβάσει” αβίαστα αυτό που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις του: μια μορφή, ένα ζώο, ένα τοπίο, ακόμα και μια ολόκληρη κατάσταση σε δράση! Λόγω των εντυπωσιακά μεγάλων διαστάσεων των έργων, ο οποιοσδήποτε μπορεί να αποτελέσει μέρος του έργου, να "εισχωρήσει" σε αυτό! Είναι έργα αυθόρμητα, με αυτοματοποιημένη γραφή και με μια υποσυνείδητη έκφραση. Λαζούρες και πάστες! Η δύναμη, η μαγεία και η γοητεία του χρώματος, ένα ανέμελο αποτύπωμα της στιγμής. Μπορεί να μη δεις τίποτα απολύτως σε αυτά όμως… μα και τα πάντα».

Τι σε απασχολεί ως νέο ζωγράφο σήμερα στην τέχνη;

Στις μέρες μας βλέπουμε πολλά αμφιλεγόμενα έργα σε όλους τους τομείς της τέχνης. Αυτό το οποίο με απασχολεί και με ενδιαφέρει είναι να δημιουργούνται και να βλέπουμε έργα που να έχουν υπόσταση και να περνάνε το μήνυμα για το οποίο φτιάχτηκαν.

Ποιος είναι ο στόχος σου;

Πάντα έχω στο μυαλό μου η δουλειά μου να αποκτήσει χαρακτήρα και προσωπικότητα. Είναι ίσως το ζητούμενο και το ιδανικό για έναν καλλιτέχνη. Δεν γνωρίζω εάν θα φτάσω κάποια στιγμή σε αυτό το σημείο, είναι αρκετά δύσκολο και έρχεται πάντα μέσα από την πολλή δουλειά!

Κατά τη γνώμη σου είναι κατανοητός ο εξπρεσιονισμός στην Ελλάδα;

Δυστυχώς στη χώρα μας, αν και τα τελευταία χρόνια έχει βελτιωθεί, το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων γνωρίζει λίγα πράγματα για τις τέχνες. Δεν διαβάζουμε αρκετά και αδιαφορούμε για την αισθητική που μας περιβάλλει. Δεδομένου αυτού, είναι δύσκολο κάποιος να κατανοήσει τα ρεύματα της ζωγραφικής ακόμα και τα πιο κύρια.

Πιστεύεις ότι υπάρχουν όρια στην τέχνη;

Δεν ξέρω να πω εάν υπάρχουν όρια στην τέχνη! Γνωρίζω όμως πως υπάρχουν έργα στις μέρες μας που περνούν το μήνυμά τους αλλά και κάποια άλλα που δεν το καταφέρνουν αυτό. Προσωπικά μου αρέσει η ελευθερία, αρκεί να μην λειτουργεί εις βάρος της ελευθερίας του άλλου. Πάντα οι απόψεις θα διίστανται πάνω σε αυτό το θέμα.

Ένα έργο σου ποτέ ακριβώς τελειώνει;

Τους πίνακές μου δεν τους δουλεύω πολύ χρόνο διότι η φιλοσοφία της δουλειάς αυτής είναι να αποτυπωθεί η στιγμιαία κίνηση της φόρμας. Όταν αυτό που βλέπω στο τελάρο μου θεωρώ πως ισορροπεί σχηματικά και χρωματικά, τότε σταματώ. Δε θα προμελετήσω ποτέ όμως το πως θα κινηθώ με το πινέλο που είναι η προέκταση του χεριού μου!

Πώς θα ζωγράφιζες το σήμερα;

Ζώντας σε αυτή την εποχή, νιώθω τεράστια ανάγκη να χρησιμοποιήσω περισσότερο χρώμα! Ειναι μια έντονη περίοδος που γεννά πολλά ερεθίσματα! Άγχος, πίεση, ανάγκη για ψυχική ανύψωση! Οφείλουμε να δώσουμε μια ώθηση σε αυτό δημιουργώντας ένα περιβάλλον που θα μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα και ευχάριστα. Το χρώμα πάντα λειτουργεί θετικά στην ψυχοσύνθεσή μας.

Θέλω να μου πεις μια υπόσχεση που δεν κράτησες και μια επιθυμία σου σήμερα.

Πιστεύω πως είμαι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να μην αθετεί τις υποσχέσεις του. Το θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό για τις ανθρώπινες σχέσεις οι οποίες βρίσκονται κι αυτές σε κρίση σήμερα! Ως επιθυμία μου έχω να δω αυτόν τον κόσμο να γίνεται καλύτερος. Το ξέρω ακούγεται κλισέ μα τώρα το έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ! Μέσα από αυτήν την παρακμή, σε όλους τους τομείς που ζούμε, θέλω να αλλάξουμε προς το καλύτερο! Θα το ήθελα πολύ! Να αλλάξουμε πρώτα τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τον εαυτό μας κι έπειτα θα αλλάξουν όλα τα υπόλοιπα γύρω μας.

Κείμενο / Φωτογραφίες: Στέφανος Καστρινάκης (Πρώτο Θέμα)