Ο Οκτώβριος τελειώνει και το Οροπέδιο των Μουσών στο Όλυμπο, οι κορυφές του βουνού και τα μονοπάτια του, θα δοθούν ξανά πίσω στους πρωταγωνιστές, των  μύθων και των θρύλων που αγκαλιάζουν την κατοικία των 12 θεών της αρχαίας Ελλάδας.
Από τον Ιούνιο μέχρι το τέλος Οκτωβρίου, μόνον από το καταφύγιο «Γιώσος Αποστολίδης» περνάνε περί τους πέντε χιλιάδες ορειβάτες.  Κάποιοι από αυτούς, αγαπάνε αποκλειστικά και μόνο το βουνό, ενώ άλλοι, έλκονται από τους μύθους και τους θρύλους του.  Τους δώδεκα θεούς της αρχαίας Ελλάδας, το οροπέδιο των Μουσών ως  βάση εξωγήινων, τον λόφο πλάι στο «Χρήστος Κάκκαλος» να είναι πύλη που σε ταξιδεύει στην Ανδρομέδα και άλλα τέτοια.
Ο Λάζαρος Μποτέλης, γνωστός ως Λάρι για τους φίλους του, είναι εδώ και τέσσερα περίπου χρόνια, μαζί με τον Νίκο Τσαβδάρη, οι διαχειριστές του  καταφυγίου, χτισμένου στο μεγαλύτερο υψόμετρο στα Βαλκάνια.  Του επιβλητικού «Γιώσος Αποστολίδης».  «Είναι το ψηλότερο κτίσμα στα Βαλκάνια, στα 2.700μέτρα», λέει ο Λάζαρος  και συνεχίζει:  «Οι δημιουργοί του, ήταν πολύ μπροστά από την εποχή τους.  Να είναι καλά εκεί που είναι.  Δεν ξέρω τι πιστεύανε ή τι υπολογίζανε όσον αφορά την εξέλιξη του αθλήματος της ορειβασίας, όμως έχτισαν ένα μεγάλο καταφύγιο σε τέτοιο υψόμετρο, που εξυπηρετεί χιλιάδες ορειβάτες κάθε χρόνο.  Σκεφτείτε ότι χτίστηκε το 1961 και το 1962 έγινε η προσθήκη του δεύτερου ορόφου.
»Ο εμπνευστής του, ο Γιώσος Αποστολίδης, έχτισε αρχικά την «καλύβα του Γιώσου» όπως την λέμε, ή «το ανατιναγμένο», που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο κάτω από το καταφύγιο. Το έφτιαξε,  το 1959.  Υπήρξε μια απόφαση τότε, να το ανατινάξουν, επειδή θεωρήθηκε αυθαίρετο. Λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν την ιστορία των χαλασμάτων λίγο πιο κάτω από το «Γιώσος Αποστολίδης».  Τελικά το νέο καταφύγιο χτίστηκε σε ιδιόκτητο οικόπεδο του ΣΕΟ (Σύλλογος Ελλήνων Ορειβατών)».  Η ανατίναξη της καλύβας του Γιώσου, έγινε γνωστή στις 24 Οκτωβρίου του 1959 και ενώ όχι μόνον είχε χτιστεί το συγκεκριμένο καταφύγιο, αλλά είχε εξοπλιστεί κιόλας προκειμένου να φιλοξενεί ορειβάτες στις χειμερινές τους κυρίως εξορμήσεις στις κορυφές του Ολύμπου».
Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ
«Το καταφύγιο το κρατάμε ανοικτό από τις αρχές Ιουνίου, μέχρι το τέλος του Οκτωβρίου, ενώ και τον χειμώνα, δεν υπάρχει μήνας που να μην ανέβουμε», λέει ο Λάζαρος και συνεχίζει:  «Με τον Νίκο, έχουμε τη διαχείριση του καταφυγίου για τέταρτο συνεχόμενο χειμώνα και τρίτο συνεχόμενο καλοκαίρι. Είναι πολύ υπεύθυνη δουλειά.  Όχι μόνον επειδή θέλουμε να μείνει ο κόσμος που έρχεται ευχαριστημένος, αλλά και γιατί θέλουμε να είναι όλοι ασφαλείς όταν ανεβαίνουν στις κορυφές.  Όταν κάποιος ορειβάτης αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, ή αν συμβεί κάποιο ατύχημα, είμαστε οι πρώτοι που θα επέμβουμε.  Είναι τρομερά υπεύθυνη δουλειά. Συμβουλεύουμε πάντα τους ορειβάτες, για τις συνθήκες που θα αντιμετωπίσουν στο βουνό.  Τώρα για παράδειγμα, έχει πάγο στα  βράχια και πληροφορώ τους ορειβάτες ότι είναι από δύσκολο έως επικίνδυνο να δοκιμάσουν να ανέβουν  στο Μύτικα.   Είναι όμως μια φανταστική δουλειά.  Κουραζόμαστε πολύ με τον Νίκο για έξι μήνες, για να απολαύσουμε άλλους έξι τον χειμώνα, όταν ο κόσμος δεν είναι πολύς».
ΤΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΚΑΚΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΟΡΕΙΒΑΤΩΝ
Ο Όλυμπος, είναι το βουνό με τα περισσότερα ατυχήματα.  «Αυτό ισχύει και έχει να κάνει με το ότι έχει την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα», εξηγεί ο Λάζαρος και συνεχίζει:  «Τα διακόσια μέτρα πριν τον Μύτικα, είναι δύσκολα και ο περισσότερος κόσμος δεν είναι καλά πληροφορημένος όσον αφορά το τι θα συναντήσει.  Δεν είναι καν πληροφορημένος για το τι μπορεί να συναντήσει σε ένα βουνό όπως ο Όλυμπος, ακόμη και το καλοκαίρι.  Ο Όλυμπος έχει υψόμετρο 2917 μέτρα.  Δεν είναι μικρό υψόμετρο αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που ξεκινάνε από την παραλία με το φανελάκι, γιατί βλέπουν το βουνό από εκεί και πιστεύουν ότι οι ίδιες συνθήκες επικρατούν και επάνω.  Όμως αν πιάσει μια καταιγίδα εδώ, από τους 25 βαθμούς Κελσίου, η θερμοκρασία μπορεί να πέσει στους δέκα ή στους πέντε.  Οπότε μπορείς να καταλάβεις τι μπορεί να πάθει κάποιος που δεν είναι προετοιμασμένος.  Είναι αλήθεια, ότι σιγά σιγά τα πράγματα αλλάζουν τα ελληνικά βουνά.  Για να καταλάβεις τον κόσμο που βλέπαμε στο βουνό τα σαββατοκύριακα, την δεκαετία του 90, τώρα τον βλέπουμε τις καθημερινές.  Ανεβαίνει όλο και περισσότερος κόσμος στο βουνό και χτίζεται σιγά σιγά η παιδεία του.  Ας μην ξεχνάμε ότι το 75% της Ελλάδας, αποτελείται από ορεινούς όγκους. Λόγω της κρίσης, οι άνθρωποι προσανατολίζονται περισσότερο στην ποιότητα στην ζωή τους και όχι στο ό, τι νά΄ναι.  Γι’ αυτό αρχίζουν να ανεβαίνουν περισσότερο στο βουνό. Οι σύλλογοι πλέον κάνουν περισσότερες σχολές και όλοι και περισσότεροι τις παρακολουθούν.  Το αποτέλεσμα αυτών των σχολών, το βλέπουμε το χειμώνα κυρίως, στον κόσμο που ανεβαίνει γιατί το καλοκαίρι οι αναβάσεις είναι πιο εύκολες και μπορεί να ανέβει ο καθένας.  Υπάρχει μεγάλη εξέλιξη στην αναρρίχηση και στο ορειβατικό σκι, με αποτέλεσμα να διαγράφεται καλύτερη ορειβατική πορεία για την χώρα μας»
Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΟΥΝΟ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΥΜΝΑΣΤΗ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΥΣΤΑΚΙΔΗ
Ο Λάζαρος είναι Θεσσαλονικιός, αν και τα τελευταία χρόνια, ζει ανάμεσα στην Καλαμπάκα και τον Όλυμπο.   Η ενασχόληση του με το βουνό, προέκυψε τυχαία.  «Στην πρώτη Λυκείου, ο γυμναστής μας, ήταν ο Δημήτρης Μυστακίδης, ο οποίος ήταν και είναι ορειβάτης.  Είχε οργανώσει λοιπόν μια ανάβαση στο βουνό για τα παιδιά του Λυκείου και αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με την ορειβασία» θυμάται ο Λάζαρος και συνεχίζει: «Μετά γράφτηκα στην Ορειβατική Λέσχη Θεσσαλονίκης και άρχισα να κάνω εκδρομές.  Στην συνέχεια ασχολήθηκα με την αναρρίχηση και κατέληξα να γίνω οδηγός βουνού.  Όπως και ο Νίκος. Έτσι προέκυψε και  ιδέα μας, να αναλάβουμε ένα καταφύγιο.  Ήταν όνειρο μας να το κάνουμε.  Πόσο μάλλον, να αναλάβουμε ένα καταφύγιο όπως το «Γιώσος Αποστολίδης» που είναι το κτίριο στο μεγαλύτερο υψόμετρο στα Βαλκάνια. Παράλληλα ασχολούμαι και με το ορειβατικό σκι, όμως παίρνω μέρος μόνον σε μεγάλες διοργανώσεις του εξωτερικού, επειδή δουλεύω στις χαράξεις των αγώνων και έτσι δεν μπορώ να πάρω μέρος στο ελληνικό πρωτάθλημα».
Ο ΔΙΑΣ ΚΙ ΟΙ… ΕΞΩΓΗΪΝΟΙ!
Οι περισσότεροι, ανεβαίνουν στον Όλυμπο, αναζητώντας τις συγκινήσεις της ορειβασίας.  Δεν είναι όμως λίγοι αυτοί που ανεβαίνουν στον Όλυμπο, ακολουθώντας τους μύθους και τους θρύλους που τυλίγουν το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας.  «Είναι πολλοί αυτοί που έρχονται προκειμένου να δουν κάτι από τους δώδεκα θεούς, ή από το μυστήριο του Ολύμπου.  Ειδικά όταν βλέπουν την μορφή του Δία στον Βράχο κάτω από το στεφάνι, ενθουσιάζονται και αρχίζουν να πιστεύουν ακόμη περισσότερο τους θρύλους που τυλίγουν το βουνό.  Θυμάμαι μια φορά, ήταν Αύγουστος και το οροπέδιο ήταν γεμάτο με κόσμο που είχε ανέβει για το Αυγουστιάτικο φεγγάρι.  Εκείνη την περίοδο, το βουνό είναι γεμάτο και έχει πολύ δουλειά.  Είχαμε τελειώσει με τον Νίκο γύρω στη 1 το βράδυ και είχαμε βγει λίγο έξω  από την τζαμαρία για να χαλαρώσουμε.  Μας πλησίασε κάποιος και μας είπε:  «έ ρε παιδιά τι θα έχουν δει κι εσάς τα μάτια σας εδώ στον Όλυμπο». Τον αρχίσαμε λοιπόν κι εμείς με ιστορίες για εξωγήινους και τέτοια και τον αποτελειώσαμε».
Ο Λάρι και ο Νίκος συνεχίζουν να «φυλάνε» τις κορυφές του Ολύμπου από τα 2700μ.  όπου βρίσκεται το «Γιώσος Αποστολίδης».  Είναι έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, τους συμβουλές τους, ακόμη και την φαντασία τους, προκειμένου να μην φύγει κανένας δυσαρεστημένος από το βουνό-κατοικία των δώδεκα θεών της αρχαίας Ελλάδας.
Οι μύθοι κι οι θρύλοι που ακολουθούν αυτό το βουνό είναι πολλοί κι ορισμένοι ορειβάτες, προσπαθούν να τους ανακαλύψουν στις ομορφιές του Ολύμπου
humanstories.gr (Αντώνης Ρεπανάς)