Στις 16 Μαρτίου του 1988, η απόφαση του δικαστή Ανδρόνικου για αφαίρεση τεσσάρων βαθμών από την ΑΕΛ ρίχνει την ομάδα στην δεύτερη θέση της βαθμολογίας και σηματοδοτεί την απαρχή της σημαντικότερης στιγμής στην ιστορία της ομάδας μας.

Ολόκληρη η πόλη νοηματοδοτεί αυτή την απόφαση ως τελείως άδικη και σαν χτύπημα του κατεστημένου καθώς η ΑΕΛ καλπάζει εντός αγωνιστικών χώρων ακάθεκτη προς το πρώτο πρωτάθλημα που θα κατακτήσει ομάδα της περιφέρειας. Από εκείνη την στιγμή τελείως αυθόρμητα και χωρίς καθοδήγηση από πουθενά η Λάρισα βρίσκεται στα χέρια του λαού της και ο ξεσηκωμός λαμβάνει εξεγερσιακά χαρακτηριστικά.

Στις εθνικές οδούς και τις σιδηροδρομικές γραμμές στήνονται οδοφράγματα κόβοντας την χώρα στα δυο ενώ ο εμπορικός σύλλογος ακολουθεί επίσημα το αυθόρμητο κλείσιμο των καταστηματαρχών. Μητροπολίτης, Δήμαρχος, βουλευτές, φορείς, άπαντες συντρέχουν δίπλα στους φιλάθλους της ομάδας. Η πόλη νεκρώνει και η καρδιά της χτυπά στον ρυθμό της ΑΕΛ έχοντας μοναδικό στόχο την αλλαγή του άδικου νόμου και την επιστροφή των βαθμών που κατακτήθηκαν μέσα στο γήπεδο.

Τις πέντε μέρες που ακολουθούν μέχρι την δικαίωση χτίζεται ένα παγκόσμιο φαινόμενο ταύτισης ομάδας και πόλης και δημιουργείται ένα μοναδικό προηγούμενο αντίστασης και νίκης.

Ο Μάρτης του Κιλελέρ πήρε βυσσινί χρώμα και δίπλα στην εξέγερση των κολίγων προστέθηκε ο ξεσηκωμός και εν τέλει η δικαίωση του λαού της ΑΕΛ που σαν κλείσιμο ματιού του πεπρωμένου ήρθε ολοκληρωτικά την Πρωτομαγιά.

33 χρόνια μετά σε μια από τις δυσκολότερες στιγμές της ιστορίας μας οι μνήμες δεν έχουν ξεθωριάσει.

Το εξεγερσιακό κλίμα της εποχής δίνει παρών σε κάθε πτυχή των δραστηριοτήτων μας κι αυτή η συμπόρευση με τις 5 ημέρες του Μάρτη του 1988 θα μας ακολουθεί για πάντα.

ΑΕΛ - Αθλητική Ένωση Λάρισας