Σε προγραμματισμένη διαδικτυακή εκδήλωση του τομέα Ισότητας των Φύλων του Κινήματος Αλλαγής με θέμα «Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα Οικογενειακού Δικαίου» συμμετείχε η βουλευτής ν. Λάρισας Ευαγγελία Λιακούλη – και με την ιδιότητα της μαχόμενης ποινικολόγου – συμμετέχοντας και στην προκειμένη περίπτωση στη δημόσια συζήτηση που έχει ξεκινήσει, σε σχέση με τη συνεπιμέλεια των παιδιών διαζευγμένων γονέων, υπό το πρίσμα μάλιστα της επικείμενης νομοθετικής παρέμβασης του Υπουργείου Δικαιοσύνης για το ζήτημα.

Κατά την τοποθέτησή της η Λαρισαία βουλευτής επεσήμανε εισαγωγικά μεταξύ άλλων τα εξής:

«Όπως γνωρίζετε και η ίδια έχω την ιδιότητα της μαχόμενης ποινικολόγου, με αποτέλεσμα να έχω επανειλημμένα ακούσει ‘’από πρώτο χέρι’’, τα όσα απασχολούν τους εκατοντάδες διαζευγμένους γονείς και των δύο φύλων, που κατά καιρούς έχω υπερασπιστεί. Αν μη τι άλλο, όμως, θα πρέπει να επικρατήσει η λογική σε ένα τόσο λεπτό κι ευαίσθητο ζήτημα, όπως αυτό της συνεπιμέλειας των παιδιών, μετά από ένα διαζύγιο. Και αυτό γιατί δεν είναι, απλώς, ζήτημα επιλογής ‘’με τη μαμά’’ ή ‘’ το μπαμπά’’, αλλά ζήτημα το οποίο θα πρέπει επιτέλους, να εξετάσουν με ορθολογισμό, δύο ψυχικά υγιείς άνθρωποι με κριτήριο τα παιδιά τους».

Στη συνέχεια, και ειδικότερα σε σχέση με τις διαπιστωμένες ολιγωρίες από πλευράς της Πολιτείας η Ευαγγελία Λιακούλη ξεκαθάρισε πως μέχρι σήμερα το νομικό πλαίσιο που ισχύει, δίνει κατά κανόνα την γονική μέριμνα και στους δύο γονείς από κοινού, ενώ την επιμέλεια έχει ο γονέας με τον οποίο ζει το παιδί, συμπληρώνοντας πως: «Έτσι, ωστόσο, αρκετές φορές παραβιάζεται το δικαίωμα στην επικοινωνία από την πλευρά του γονέα, που έχει την επιμέλεια του παιδιού, κι ενώ σε αυτές τις υποθέσεις αντιδικίας, κανονικά, θα έπρεπε να παρεμβαίνει κοινωνικός λειτουργός ή και ψυχολόγος, στην Ελλάδα δυστυχώς σπάνια συμβαίνει κάτι τέτοιο, από τη στιγμή που δεν διαθέτουμε ένα καλά οργανωμένο σύστημα τέτοιων κοινωνικών υπηρεσιών».

Επιπλέον η βουλευτής υπογράμμισε πως με το νέο νομοσχέδιο, καταφανώς, η κυβέρνηση «πετάει το μπαλάκι στα Δικαστήρια» ή καταφεύγει στα ημίμετρα των διαμεσολαβητών, αντί να ασχοληθεί σοβαρά με την δημιουργία και στήριξη ενός ολοκληρωμένου συστήματος κοινωνικών υπηρεσιών: «και τόσο ως μάνα δύο αγοριών, όσο κι ως γυναίκα και ποινικολόγος, γνωρίζω καλά πως το Δικαστήριο δεν αποτελεί πρόσφορο μέρος, προκειμένου  να λύνονται υποθέσεις για το μέλλον των παιδιών».

Παράλληλα, η Ευαγγελία Λιακούλη τόνισε την ανάγκη να εκσυγχρονιστεί το νομοθετικό πλαίσιο, που είχε οραματικά θεσπιστεί επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ το μακρινό 1996, σήμερα ωστόσο χρήζει αναθεώρησης, λέγοντας: «Δε μπορεί ένας δικαστής που ενδεχομένως μέχρι πριν λίγους μέρες εκδίκασε ασφαλιστικά μέτρα για δάνεια (πχ) να κρίνει το μέλλον ενός παιδιού, το οποίο ο ίδιος δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει κι ούτε  έχει τα επαγγελματικά εφόδια να το κάνει. Δε μπορεί ένας δικαστής, όσο αφοσιωμένος στο έργο του κι αν είναι, να χειρίζεται θέματα τέτοιας ευαισθησίας με τη δέουσα προσοχή, όταν χειρίζεται μια μεγάλη και άσχετη μεταξύ τους πολλές φορές γκάμα αστικών υποθέσεων, που του διασπά την όποια προσπάθεια βαθιάς κατανόησης κι ενσυναίσθησης.

Σε αυτό το πλαίσιο, σπουδαία είναι η συνεισφορά του Κινήματος Αλλαγής στον σχετικό δημόσιο διάλογο, σχετικά με τη θεσμοθέτηση τη Δημιουργία Ειδικού Τμήματος Οικογενειακού Δικαστηρίου και τη θέσπιση Οικογενειακού Δικαστή, που με τόλμη καιρό τώρα είχε ζητήσει το ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο μιας νέας και  ‘’ολιστικής’’ αντιμετώπισης αυτών των τόσο κρίσιμων, για πολλές διαζευγμένες οικογένειες, θεμάτων. Είναι λοιπόν κι αναντίρρητα, σύγχρονη ανάγκη στο πλαίσιο των πολιτικών δικαστηρίων και για λόγους ορθολογικούς, δικαιοπολιτικούς και συνταγματικούς, να θεσπιστεί κάτι τέτοιο».

«Σε κάθε περίπτωση, λέξη κλειδί στο μυαλό μου, για αυτές τις περιπτώσεις παραμένει η ‘’εξατομίκευση’’. Πάντοτε βέβαια σε συνδυασμό με τις λέξεις ‘’ευαισθησία’’ και ‘’ενσυναίσθηση’’, προκειμένου να βρούμε, όλοι μαζί, την ‘’χρυσή τομή’’, με μόνο γνώμονα το μέλλον των παιδιών», κατέληξε χαρακτηριστικά η Ευαγγελία Λιακούλη.