Δημόσια παρέμβαση, μετά τις συναντήσεις και επαφές με εμπόρους και καταστηματάρχες της
πόλης, πραγματοποίησε η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Ευαγγελία Λιακούλη, καλώντας τους Λαρισαίους να στηρίξουν τα καταστήματα της Λάρισας, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά τα εξής:

«Δεν είναι μυστικό πως ο εμπορικός κόσμος της Λάρισας και το λιανεμπόριο μέρα με τη μέρα, κυριολεκτικά, καταποντίζονται στο οικονομικό «τέλμα», που η πανδημία του κορονοϊού πάνω από ένα χρόνο τώρα, δημιουργεί.

Κι αν πέρυσι τέτοιες ημέρες, όλοι μας, πολίτες, καταναλωτές, έμποροι και επαγγελματίες μπορούσαμε - κι ήμασταν διατεθειμένοι - να πατήσουμε ένα ολιγόμηνο, σχεδόν ολικό «shut down» στις ανάγκες, τις δραστηριότητες και τις αγοραστικές μας συνήθειες, σήμερα αυτό φαντάζει «Γολγοθάς» για όλους , ανεξαιρέτως.

Η άκρως πνιγηρή για την κάθε λογής επιχειρηματικότητα,  κατάσταση,  έχει πλέον τα καταμετρημένα θύματά της.

Και σε ό,τι αφορά τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, τα θύματα πρωτίστως δεν είναι άλλα, από τον Άνθρωπο – τον επιχειρηματία της διπλανής πόρτας, τον Λαρισαίο έμπορο, τους Ανθρώπους δηλαδή που μας παρείχαν όχι μόνο τα απαραίτητα, αλλά και τις «απαραίτητες μικροπολυτέλειες» τον παλιό, καλό καιρό,  που δεν υπήρχαν μερικά και ολικά lockdowns, «click away», «click inside» κι όλα τα πιθανά κι απίθανα μέτρα που σκέφτηκε το κεντρικό κράτος, προκειμένου να κρατήσει το λιανεμπόριο ζωντανό, έστω και «διασωληνωμένο».

«Ζητείται όμως Ζωή, κι όχι επιβίωση» λέει ένα παλιό σύνθημα,  γραμμένο στον τοίχο· κι από αυτήν την άποψη η «διασωλήνωση» του κεντρικού κράτους, ουδόλως συνιστά Ζωή.

Περισσότερο, ίσως, να συνιστά μια αμυδρή ελπίδα Ζωής για τα μικρά εμπορικά καταστήματα της πόλης μας, που πλέον όμως έχουν καταφανώς φτάσει στα όριά τους.

Καθημερινά, διεκδικούμε από την Πολιτεία  να στηρίξει τους εμπόρους και το λιανεμπόριο με μέτρα στοχευμένα, αποτελεσματικά και κοστολογημένα, επειδή αυτή είναι η δουλειά της. Οι σύλλογοι των εμπόρων έχουν καταθέσει τις δικές τους προτάσεις και καθήκον και των δύο πλευρών είναι να βρουν  μια κοινά αποδεκτή βιώσιμη λύση, προκειμένου να υπάρξει επόμενη ημέρα, κι όχι η φρίκη των καλυμμένων με εφημερίδες τζαμαριών, με την κόκκινη  ένδειξη «ενοικιάζεται».

Αλλά αυτό είναι πολιτική.

Πολύ πιο πέρα  όμως από την πολιτική,  υπάρχει η κοινωνία.

Και η τοπική κοινωνία έχει χρέος να στηρίξει τον γείτονα, τον συμπολίτη, τον πατέρα ή τη μητέρα του «κολλητού» του παιδιού μας: τον έμπορο της διπλανής μας πόρτας, το εμπορικό του οποίου πολλές φορές πηγαίνει «από πάππου προς πάππον», συνιστώντας ζωτικό μέρος της εμπορικής ιστορίας της πόλης μας, συνιστώντας σημαντικό τμήμα της ταυτότητας του Λαρισαίου και της Λαρισαίας.

Γιατί καλή η κρατική στήριξη, αλλά ακόμη καλύτερη η αμέριστη συμπαράστασή μας στον Λαρισαίο και τη Λαρισαία έμπορο, με όρους όχι αμιγώς οικονομικούς, αλλά πρωτίστως Ανθρώπινους.

Στηρίζουμε και αγοράζουμε από τα καταστήματα των Λαρισαίων και στηρίζουμε την τοπική αγορά.

Γιατί αυτοί,  είμαστε Εμείς , η πόλη μας, οι  Άνθρωποί μας.

Την πόλη μας,  «σαν τα μάτια μας»  ...

«Κανείς Μόνος»  και στις αγορές μας»