Σε μήνυμά της για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτή η βουλευτής Λάρισας του ΚΙΝΑΛ κ. Ευαγγελία Λιακούλη αναφέρει τα εξής:

Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτή σήμερα.

Χειροκροτήματα και «μπράβο» από όλους μας, στους Ανθρώπους της πρώτης γραμμής,  που πάντα,  αλλά και τώρα, μέσα στην πανδημία,  κλήθηκαν να υπερβούν εαυτούς, να ξεπεράσουν προσωπικούς φόβους και να φροντίσουν όλους εμάς, με αφοσίωση και αλτρουισμό.

Οι νοσηλευτές σήμερα, στα δικά μας χειροκροτήματα, απάντησαν με πανό και βουβή διαμαρτυρία στους αύλειους χώρους των νοσοκομείων

Ζητούν άμεσα προσλήψεις, διότι το προσωπικό στις μονάδες υγείας είναι σοβαρά ανεπαρκές

Ζητούν πλήρη παροχή υγειονομικού υλικού, ασφάλεια και υγιεινή, στους χώρους εργασίας τους.

Ζητούν πλήρη επίταξη του ιδιωτικού τομέα υγείας.

Πίσω από τις μάσκες, οι νοσηλευτές- εμπροσθοφυλακή στην πανδημία,  είναι Άνθρωποι της βιοπάλης, της καθημερινότητας, με προσωπικές διαδρομές, με ζωή και  έξω  από τα νοσοκομεία, με ευάλωτες ομάδες και μικρά παιδιά, στα σπίτια τους.

Τους τιμούμε πραγματικά, όταν τα σκεφτόμαστε όλα αυτά.

Η Πολιτεία οφείλει να διασφαλίσει πλήρως τους όρους υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία τους και να ενισχύσει με προσωπικό τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας.

Η δημόσια υγεία και το ΕΣΥ  δοκιμάστηκε στην πανδημία και άντεξε.

Χρειάζεται  άμεση ενίσχυση και έμπρακτη αναγνώριση.

Οι ευχές και τα χειροκροτήματα για τους Ανθρώπους που το υπηρετούν, είναι ψυχολογικά σημαντικά για την περίοδο που διανύουμε, όμως ούτε αρκούν, ούτε λύνουν τα μεγάλα προβλήματα στο χώρο.

Είναι η σημερινή ημέρα, μια ευκαιρία σκέψης και διεκδίκησης, για όλα όσα πρέπει να γίνουν και δεν έγιναν.

Είναι όμως επίσης, μια ευκαιρία να δούμε τους νοσηλευτές από κοντά, να μιλούν για τη ζωή τους, τη δουλειά τους, για την καθημερινότητά τους, στα νοσοκομεία και στο σπίτι, για το τί άλλαξε, το πώς τους επηρρέασε, τί τους λείπει…

Να συναντήσουμε τον νοσηλευτή- Άνθρωπο.

Στην παρέλαση των  πάσης φύσεως ειδικών εδώ και δύο μήνες, έλειψε η παρουσία των νοσηλευτών. Δεν προτιμήθηκαν  στις συνεντεύξεις, δεν ακούσαμε να μας περιγράφουν τη καθημερινότητά τους, δεν είδαμε συνδέσεις και ανταποκρίσεις από το δικό τους μέτωπο.

Προφανώς ήταν πολύ απασχολημένοι με τις διπλοβάρδιες και τις εξαντλητικές υπερωρίες

Τους οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, αλλά κυρίως ανυπόκριτο και έμπρακτο σεβασμό».