«80 ακριβώς χρόνια φέτος, από το ΟΧΙ του ελληνικού λαού, στον ιταλικό και το γερμανικό φασισμό. 80 χρόνια είναι αρκετός καιρός σε απόλυτα μεγέθη, αλλά ΟΧΙ ικανός για να ξεχάσει η Ελληνική Πολιτεία, αλλά κι οι Έλληνες κι οι Ελληνίδες, τις θηριωδίες ενός από τα ειδεχθέστερα καθεστώτα, που έχει γνωρίσει ποτέ η Ανθρώπινη Ιστορία.

Κι όμως, η συλλογική μας μνήμη θα μπορούσε να είχε εξασθενήσει. 

Θα μπορούσαν τα συνθήματα, όπως κι οι λέξεις – ιδέες,  που συνεπήραν τους Ανθρώπους εκείνη τη μακρινή δεκαετία, να ακούγονται σήμερα ως κλισέ - μετά από τόσες δεκαετίες Δημοκρατίας, Κοινοβουλευτισμού, εξάπλωσης και μαζικής αποδοχής όλων σχεδόν ανεξαιρέτως των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη. 

Ευτυχώς, όμως, κάτι τέτοιο δεν συνέβη...

Πριν από λίγες εβδομάδες η Ελληνική Δικαιοσύνη έπραξε το καθήκον της επιβάλλοντας σκληρότατες ποινές, σε όλους όσοι τα τελευταία χρόνια χρησιμοποίησαν τα εργαλεία της Δημοκρατίας για να την αλώσουν από μέσα. Η ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής, και δεκάδες στελέχη της κρίθηκαν ΕΝΟΧΟΙ και δικαστικά, αφού πρώτα είχαν κριθεί ΕΝΟΧΟΙ στη συνείδηση του πολιτικού κόσμου, και εν συνεχεία κρίθηκαν ΕΝΟΧΟΙ από τους ίδιους τους πολίτες στις γενικές εκλογές του Ιουλίου του 2019, που τους άφησαν εκτός Βουλής. 

Χωρίς να ψάχνουμε για «συγχωροχάρτι» για όλα τα στραβά που σε ένα βαθμό έπρεπε να συμβούν, προκειμένου να ενηλικιωθούμε συλλογικά ως κοινωνία, τελικά, από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, κάτι κάναμε καλά.

 Πολιτικό σύστημα, εκπαιδευτικό σύστημα, Κοινωνία των Πολιτών κάτι κάναμε καλά: δεν ξεχάσαμε ποτέ τι σημαίνει φασισμός, τι σημαίνει καταπάτηση κάθε αρχής ανθρωπισμού, καταπάτηση κάθε αρχής συνεννόησης και διαλόγου. 

Δεν ξεχάσαμε τι σημαίνει φασισμός, είτε αυτός προέρχεται από εξωτερικούς εχθρούς, είτε από εσωτερικούς, που είναι και οι πιο επικίνδυνοι.

Οι εγχώριοι φασίστες - όπως και οι προκάτοχοι και πολιτικοί πρόγονοί τους στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου - όταν ήρθαν αντιμέτωποι με τις δίκαιες κυρώσεις της Ελληνικής Δικαιοσύνης, όπως τους άξιζε, στην κυριολεξία «ξεγυμνώθηκαν». Τα τρομαγμένα πρόσωπά τους, οι δικαιολογίες τους προκειμένου να εξασφαλίσουν μια πιο ευνοϊκή μεταχείριση από τους δικαστές, ακόμη και η εξαφάνιση του Υπαρχηγού τους, έδειξαν το πραγματικό πρόσωπο του φασισμού: αυτό της θρασυδειλίας.

Γιατί η Δημοκρατία μας μπορεί να είναι μεγαλόθυμη, μπορεί να είναι ανεκτική, μπορεί να καθυστερεί να πάρει αποφάσεις προκειμένου να σταθμίσει δεκάδες παράγοντες και να μην αδικήσει κανέναν, αλλά παράλληλα είναι και αμείλικτη με όλους, όσοι την επιβουλεύονται. Και αυτή ακριβώς είναι η δύναμή της. Αυτή είναι η σοφία της. Και οι εχθροί της δικαίως τρέμουν , όταν αυτή λέει  «ΟΧΙ »