Aυτό που βλέπετε είναι ένας κρατήρας, που δημιουργήθηκε πιθανότατα από πρόσκρουση μετεωρίτη, με διάμετρο γύρω στα 250m και βάθος γύρω στα 100m, στα βόρεια του χωριου Πετρόπορος (ανατολικά των Τρικάλων)
Αυτό που διακρίνουμε στο κέντρο του πυθμένα του κρατήρα και είναι αρκετά περίεργο είναι μια ολοστρόγγυλη λίμνη διαμέτρου 60 μέτρων περίπου.
Η μορφή αυτού του κρατήρα δείχνει σαφώς ότι προέρχεται από πτώση μετεωρίτη!
Το έδαφος του λόφου είναι ασβεστολιθικό και ερημοποιημένο και, κανονικά, δεν κρατάει καθόλου νερό .
Η παραμονή του νερού μέσα στον κρατήρα οφείλεται στα αδιάβροχα πετρώματα γύρω από την τρύπα που δημιουργήθηκαν μετά από κάποια βίαιη εκρηξηγενή δραστηριότητα (σε τέτοιες περιπτώσεις - για να το πούμε απλά - τα πετρώματα λιώνουν και κλείνουν οι πόροι τους) .
Τέτοιες λιμνούλες στη Γεωλογία ονομάζονται maar και προέρχονται είτε από πτώση μετεωρίτη είτε από ηφαιστειακή δραστηριότητα. Υπάρχουν πολλές τέτοιες σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα οι μόνες γνωστές (ως τώρα) περιπτώσεις είναι οι δύο δίδυμες λίμνες Ζερέλια (νότια του Αλμυρού), διαμέτρου 150 και 250 μέτρων, που είναι εξακριβωμένο ότι προέρχονται από πτώση μετεωρίτη.
Δίπλα ακριβώς απο τον κρατήρα και το εκλησσάκι της Αγίας Παρασκευής που βρίσκεται στην κορυφή του υπάρχει αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας πόλης των Πελλιναίων.

Η πόλη έχει μυθολογική παράδοση, καθώς την ίδρυσε ο Πέλιννος, που ήταν γιος του Οιχαλιέα, από την πόλη του Ευρύτου Οιχαλία. Η πρώτη αναφορά της Πέλιννας γίνεται από τον Πίνδαρο, που την αναφέρει ως πατρίδα του Ιπποκλή, ο οποίος νίκησε στα Πύθια σε αγώνες διαύλου το 498 π.Χ. Η αρχαία Πέλιννα ταυτίστηκε με τα ερείπια στο βραχώδες ύψωμα που βρίσκεται στον ορεινό όγκο του Πελινναίου όρους, στη θέση «Παλαιογαρδίκι», 3 χλμ βορειανατολικά του χωριού Πετρόπορος.
Η τοπική ονομασία για το βύθισμα είναι «Ζούρπαπας» (τρελός παπάς) ή «Βούντσμα» και συνοδεύεται απο ένα παλιό θρύλο.
O Θρύλος του Ζούρπαπα
Ένας από τους επικρατέστερους θρύλους για τη δημιουργία της δολίνης, από όπου πήρε και την ονομασία «Ζούρπαπας», έχει ως εξής:
Στην πλατεία κάποτε γινόταν ένας γάμος. Ένας παπάς πάντρευε τη μια του κόρη, την ομορφότερη. Όμως όταν την είδε να χορεύει, του άρεσε τόσο πολύ που άρχισε να κάνει ανήθικες σκέψεις. Προφανώς πιωμένος την πλησίασε, την άρπαξε και τη φίλησε. Εκείνη τη στιγμή άνοιξε η γη και κυριολεκτικά κατάπιε την πόλη. Μόνο η εκκλησία έμεινε άθικτη στην άκρη της θεόρατης τρύπας

Δείτε το βίντεο:

 Golden Movies (Πασχάλης Μάντης)