Το Σάββατο 04/07/2020  ο Πολιτιστικός Σύλλογος Δένδρων, ο Δήμος Τυρνάβου, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Λάρισας με την υποστήριξη του «Let's do it Greece», των Προσκόπων Αμπελώνα και του Συλλόγου Φίλων Διαχρονικού Μουσείου Λάρισας διοργανώνουν καθαρισμό του αρχαιολογικού χώρου της Άργισσας.

Στόχος της δράσης είναι να αναδειχθεί ο συγκεκριμένος σημαντικός αρχαιολογικός χώρος που είναι παγκοσμίως γνωστός.

Συνάντηση των εθελοντών στις  08.30 στην πλατεία του χωριού στα Δένδρα Τυρνάβου.

Όσοι επιθυμούν να συμμετέχουν στην εθελοντική δράση  ή χρειάζονται πληροφορίες μπορούν να επικοινωνούν στα τηλέφωνα: 6909458535, 6971639949.

Λίγα λόγια για τον αρχαιολογικό χώρο της Άργισσας

Η Άργισσα ήταν μια από τις πρώτες πόλεις που οργανώθηκαν και κατοικήθηκαν.

Βρίσκεται στη βόρεια όχθη του Πηνειού, 5,5 χλμ. περ. Δ-ΒΔ της σύγχρονης πόλης της Λάρισας. Ο αρχαιολογικός χώρος περιλαμβάνει λόφο (μαγούλα) ύψους 9μ., μήκους 400μ. και πλάτους 100μ., ο οποίος διαμορφώθηκε από την συνεχή κατοίκησή του κατά τους προϊστορικούς χρόνους, και την αρχαία πόλη Άργισσα ή Άργουρα, διάσπαρτα κατάλοιπα της οποίας εκτείνονται κυρίως βόρεια και ανατολικά της προϊστορικής μαγούλας

Η προϊστορική μαγούλα βρισκόταν τόσο κοντά στον Πηνειό που ένα τμήμα της έχει διαβρωθεί και καταστραφεί από τη ροή του ποταμού. Για πρώτη φορά μία πολύ μικρής κλίμακας ανασκαφή στη θέση πραγματοποιήθηκε το 1908 από τον Χ. Τσούντα.

Ωστόσο, αρκετά χρόνια αργότερα, το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, με επικεφαλής τον καθηγητή Βλαντιμίρ Μιλόιζιτς (V. Milojcic) πραγματοποίησε πιο συστηματική ανασκαφική έρευνα της θέσης.

Ήταν η εποχή (1953-1958) που η ίδια γερμανική αποστολή διενήργησε ανασκαφές και σε άλλους γειτονικούς προϊστορικούς οικισμούς, στη μαγούλα Οτζάκι (κοντά στα σημερινά Δένδρα) και στη μαγούλα Αράπη (κοντά στη σημερινή Γιάννουλη) και, λίγα χρόνια αργότερα (1966), στη μαγούλα Αγία Σοφία, κοντά στο σημερινό ομώνυμο οικισμό.

Η ανασκαφική τομή των Γερμανών στη μαγούλα της Άργισσας είχε μήκος 30μ., πλάτος 8μ. και έφθασε σε βάθος 9μ. Τα πιο πρώιμα στρώματα ανθρώπινης παρουσίας που εντοπίστηκαν στη θέση χρονολογούνται στη Μέση Παλαιολιθική περίοδο και περιλάμβαναν λίθινα εργαλεία κατασκευασμένα με την λεγόμενη τεχνική Λεβαλουά, καθώς επίσης και απολιθωμένα οστά ζώων.

Με βάση τα ανασκαφικά δεδομένα η κατοίκηση της θέσης, ίσως με κάποια διαστήματα διακοπής κατά τους νεολιθικούς χρόνους και παχιές επιχώσεις της Πρώιμης και Μέσης Εποχής του Χαλκού, φθάνει έως και τη Ρωμαϊκή περίοδο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η μαγούλα της Άργισσας ήταν μία από τις λίγες θέσεις, όπου εντοπίστηκαν τα πιο πρώιμα στρώματα
νεολιθικής κατοίκησης της λεγόμενης ακεραμικής νεολιθικής περιόδου.

Ωστόσο, πιο πρόσφατη εξέταση των ανασκαφικών δεδομένων, ανατρέπει την άποψη αυτή. Ήδη από το τέλος της Εποχής του Χαλκού, από τους μυκηναϊκούς χρόνους, η εγκατάσταση απλώθηκε σταδιακά και στο πεδινό τμήμα βόρεια της μαγούλας.

Η πόλη ήταν αρκετά σημαντική, καθώς αναφέρεται από τον Όμηρο στον κατάλογο των νηών (πλοίων) που απέστειλαν οι ελληνικές πόλεις στην Τροία ως ανήκουσα στο βασίλειο του Πολυποίτη. Αργότερα, η προϊστορική μαγούλα αποτέλεσε την  ακρόπολη της αρχαίας πόλης των ιστορικών χρόνων που ανήκε στην Πελασγιώτιδα.

Οι Γερμανοί ανασκαφείς υπέθεσαν την ύπαρξη ναού των Κλασικών χρόνων επάνω στην ακρόπολη, ενώ στον πεδινό χώρο ανατολικά αυτής τοποθέτησαν την αγορά. Η αρχαία Άργισσα οχυρώθηκε ίσως δύο φορές, μία στα Αρχαϊκά–Κλασικά χρόνια καιμία στην Ελληνιστική περίοδο.

Επτά τύμβοι στη θέση «Πέντε Μαγούλες», περίπου 2 χλμ. ανατολικά της ακρόπολης, που παραμένουν ανεξερεύνητοι, πιθανότατα ανήκουν
στην επικράτεια της αρχαίας πόλης της Άργισσας και σχετίζονται με το ανατολικό νεκροταφείο της που εκτείνεται στην ίδια περιοχή.