Η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής από τη Λάρισα, Ευαγγελία Λιακούλη, είναι μαζί με τον Βασίλη Κεγκέρογλου οι δύο βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής που συμμετέχουν στη προανακριτική επιτροπή.

Μιλώντας στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για την ένταση και τη διένεξη με αφορμή την εξαίρεση των κ.κ. Τζανακόπουλου και Πολάκη, η κυρία Λιακούλη τονίζει ότι «καμία βασιμότητα δεν υπάρχει στις διαμαρτυρίες τους» και δηλώνει ότι «στις δημοκρατίες αποφασίζουν οι πλειοψηφίες, οι οποίες βεβαίως μπορεί να κάνουν και λάθος, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη του λάθους τους».

Ερ.: Είσθε, κυρία Λιακούλη, μέλος της προανακριτικής επιτροπής από το Κίνημα Αλλαγής. Γιατί προτείνατε τους κ.κ. Πολάκη και Τζανακόπουλο για μάρτυρες, ζητώντας την εξαίρεσή τους, από μέλη της Επιτροπής;

Απ.: Oι συγκεκριμένοι βουλευτές προτάθηκαν εύλογα ως μάρτυρες για τη συγκεκριμένη υπόθεση από το Κίνημα Αλλαγής και από άλλες παρατάξεις, καθώς οι ίδιοι, επικαλούμενοι επανειλημμένα τη θέση που κατείχαν στην προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά και την ανάμιξή τους στη συγκεκριμένη υπόθεση, έχουν μιλήσει πολλές φορές δημόσια, δήλωσαν δε ότι γνωρίζουν πολλά στοιχεία και εκφάνσεις αυτής, ακόμη και εντελώς απόρρητα, όπως τους προστατευόμενους μάρτυρες και πώς αυτοί προέκυψαν, ποιοι έχουν «κελαηδήσει» στην Αμερική, ποια ήταν τα κίνητρά τους κλπ.

Ακριβώς για το λόγο αυτό, προτάθηκαν ως μάρτυρες, προκειμένου να συμβάλλουν στη διερεύνηση της υπόθεσης. Από τη στιγμή εκείνη προέκυψε ένα σαφές και απολύτως λογικό ερώτημα: είναι δυνατόν να είναι κάποιος εισαγγελέας και μάρτυρας, ταυτόχρονα; Είναι δυνατόν να βρίσκεται στα χέρια του όλη η δικογραφία, να εμπλουτίζεται με όλες τις καταθέσεις των μαρτύρων που προτάθηκαν και θα καταθέσουν, αλλά και άλλων που τυχόν προκύψουν, να εξετάζει ο ίδιος -ως οιονεί εισαγγελέας- τους μάρτυρες και στο τέλος να καταθέσει και αυτός ο ίδιος ως μάρτυρας; Αντέχει αυτό σε κάποια λογική; Παραπέρα όμως, αντέχει και σε κάποια ηθική;

Ερ.: Πώς κρίνετε τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ μετά την απόφαση της πλειοψηφίας να αντικατασταθούν;

Απ.: Θα χρησιμοποιήσω μια φράση που παλαιότερα είχε πει ο τότε πρωθυπουργός -και τώρα αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ- κ. Τσίπρας: «τα σκυλιά γαυγίζουν, το καραβάνι προχωρά». Τα υπόλοιπα απαντήθηκαν μόλις παραπάνω. Ανυπόκριτα και έντιμα σας λέω ότι εγώ προσωπικά στενοχωρήθηκα πολύ με όλα όσα έγιναν στην επιτροπή, μετά την απόφαση της πλειοψηφίας να δεχθεί την αίτηση εξαιρέσεως. Ντράπηκα!

Είμαι νεοεκλεγείσα βουλευτής, δεν είχα ποτέ αντιμετωπίσει αυτό το πολιτικό παραλήρημα και αυτή την αγοραία συμπεριφορά, και σοκαρίστηκα. Δεν πίστευα ποτέ ότι για μια αίτηση εξαίρεσης με λογική, νομική και ηθική επιχειρηματολογία, θα δεχόμουν το πολιτικό builling που δέχθηκα. Επίσης, η εικόνα μας ήταν πραγματικά άθλια και ο κόσμος, όταν παρακολουθεί έναν καυγά- καλύτερα ένα κοινοβουλευτικό …ξεκατίνιασμα, πολλές φορές δεν μπορεί να ξεχωρίσει ποιος αυτό το επιδιώκει, ποιος το ξεκινά, ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί. Βλέπει στα κανάλια, να βρίζονται οι βουλευτές και βγάζει τα συμπεράσματά του για το σύνολο και όχι για το μέρος.

Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση της πλειοψηφίας, η οποία ελήφθη με συγκεκριμένη επιχειρηματολογία, με νομολογία από το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής για ακριβώς ίδια περίπτωση -με τη διαφορά βέβαια ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τότε δέχθηκαν και αυτοεξαιρέθηκαν-, είναι ένα γεγονός και πρέπει να γίνει σεβαστή.

Ερ.: Είναι κατά τη γνώμη σας βάσιμες οι διαμαρτυρίες τους;

Απ.: Καμία βασιμότητα δεν υπάρχει στις διαμαρτυρίες των δύο συναδέλφων κατά την άποψή μας. Πέρα από τις απόψεις όμως, προκύπτει από την υπόθεση αυτή, ένα σοβαρό θεσμικό ερώτημα, το οποίο εγώ θέτω δημόσια: στις δημοκρατίες αποφασίζουν οι πλειοψηφίες, οι οποίες βεβαίως μπορεί να κάνουν και λάθος, αναλαμβάνοντας και την ευθύνη του λάθους τους.

Όμως αυτός είναι ο όρος λειτουργίας μιας δημοκρατίας και έτσι ακριβώς λειτούργησαν πρόσφατα και οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κατά τη διακυβέρνηση της χώρας, με τη δική τους πλειοψηφία. Όταν οι μειοψηφίες διαφωνούν, πώς αλήθεια λειτουργεί το σύστημα; Ακτιβίστικα; Αλυσοδένεται κάποιος στα έδρανα και έρχεται η φρουρά να τον συλλάβει, γιατί διαφωνεί με την κάθε απόφαση; Αυτό είναι δημοκρατία;

Εγώ π.χ. που ήμουν εισηγήτρια της παράταξής μου για τις αλλαγές που έφερε η κυβέρνηση στον «Κλεισθένη» και ο υπουργός δεν δέχθηκε τις απόψεις μου, ούτε τις επισημάνσεις μου, τί έπρεπε να κάνω; Να τον βρίσω ελεεινά, να φωνάξω τα κανάλια και να τον αποκαλέσω «φασίστα» και «χουντικό»;

Τελικά, μάλλον σωστά πίστευα πάντα, πως η Αριστερά σήκωνε στην «πλάτη» της πολλούς περισσότερους «μάρτυρες» για τα ιδεώδη της, από όσους μπορούσε να διαχειριστεί. Δεδομένου ότι εδώ και πολλές δεκαετίες -ευτυχώς- η παραγωγή μαρτύρων έπαψε να υφίσταται από πλευράς της, και δεδομένου ότι η ιστορία όταν επαναλαμβάνεται, την πρώτη φορά είναι τραγωδία και τη δεύτερη φάρσα, σίγουρα υπάρχουν και προσωπικότητες που επιβεβαιώνουν το πασίγνωστο ρητό του Καρλ Μαρξ. Αλλά σε τελική ανάλυση ο καθένας έχει και τους «ήρωες» που του αξίζουν…

Ερ.: Η αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί ότι υπάρχει συνεννόηση της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ για να ενοχοποιηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι απαντάτε;

Απ.: Η απάντηση έχει δύο σκέλη κατά την άποψή μου, ένα ψυχολογικό και ένα πολιτικό. Σε ό,τι αφορά το ψυχολογικό κομμάτι: στην πολιτική, πολλές περισσότερες φορές από ό,τι στην ίδια τη ζωή συναντούμε το ψυχολογικό φαινόμενο της «προβολής». Σύμφωνα με τους ειδικούς η προβολή είναι ένας τρόπος αντίδρασης, με τον οποίο κάποιος προβάλλει τις δικές του ανεπιθύμητες σκέψεις και πεποιθήσεις σε κάποιον άλλο.

Είναι ένας μηχανισμός άμυνας, που προστατεύει τον ίδιο από το να δει πραγματικά τον εαυτό του. Θα πρέπει, ωστόσο, να τονιστεί ότι όσο πιο αδύναμη είναι η πολιτική αυτοπεποίθηση κάποιου, τόσο πιο πολύ καταφεύγει σε τέτοιους μηχανισμούς άμυνας, ακόμα και όταν αντιμετωπίζει ένα μικρό σχετικά άγχος -όπως μια προανακριτική επιτροπή στη Βουλή.

Η δε πολιτική απάντηση είναι απλούστερη: αν οι καλοί συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν πως έχουμε κάνει υπόγειες διαδρομές με τη ΝΔ, καλό θα ήταν να προσκομίσουν στο δημόσιο διάλογο και τις ανάλογες πολιτικές αποδείξεις. Ειδάλλως, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να προωθούν και να διασπείρουν μια κοινή πολιτική συκοφαντία. Δεν θα μπω στον πειρασμό να μετρήσω πόσες φορές η πολιτική συκοφαντία κυριάρχησε στην πρακτική συγκεκριμένων παρατάξεων…

Ερ.: Τι αναζητά η προανακριτική επιτροπή; Τις τυχόν ευθύνες του κυρίου Παπαγγελόπουλου για χειραγώγηση της Δικαιοσύνης ή αν δωροδοκήθηκαν πολιτικά πρόσωπα από τη Νοvartis;

Απ.: Είδατε που στο τέλος κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε τί ψάχνουμε; Η Βουλή ψήφισε και αποφάσισε τη σύσταση της τρέχουσας προανακριτικής επιτροπής, που εντέλλεται να διερευνήσει τους φερόμενους ως παράνομους και αντιθεσμικούς χειρισμούς του τέως υπουργού κυρίου Δημήτρη Παπαγγελόπουλου στη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης για την υπόθεση Novartis και τυχόν αντιθεσμικές παρεμβάσεις του.

Ερ.: Πώς αποτιμάτε τους πρώτους μήνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη;

Απ.: Είμαι ένας άνθρωπος που θεωρεί την υπομονή μεγάλο προσόν. Επίσης έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στην έννοια του χρόνου, γιατί σε αυτήν τη διάσταση κρίνονται όλοι και όλα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προς το παρόν απολαμβάνει το «μήνα του μέλιτος», που επάξια κέρδισε. Από τότε δηλαδή που υποσχόταν σε όλους τα πάντα και αφού έγινε πιστευτή, κέρδισε και τις εκλογές. Υπενθυμίζω πως υποσχέθηκε άνευ όρων και περιορισμών ανάπτυξη, που θα δούμε εάν και πότε θα έρθει.

Θυμίζω πως υποσχέθηκε πλήθος ξένων επενδυτών, που δεν βλέπουμε -ακόμη τουλάχιστον- να συνωστίζονται στα σύνορά μας. Θυμίζω πως εκεί που έβλεπε το αίσχος της Μόριας, τώρα βλέπει μια θαυμάσια υποδομή υποδοχής προσφύγων και μεταναστών, που απλώς χρειάζεται αποσυμφόρηση. Θυμίζω πως θα έλυνε το χάος που δημιούργησε ο «Κλεισθένης Ι» στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά τώρα συμβιβάζεται και με «λευκούς γάμους» μεταξύ αυτοδιοικητικών παρατάξεων, που είναι καταδικασμένοι βέβαια να σβήσουν με την πρώτη ενδοδημοτική ή ενδοπεριφερειακή μικροδιένεξη.

Θυμίζω πως ζητούσε τη διάχυση της αριστείας, μέχρι να ανακαλύψει ότι μπορούν να συμβιβαστούν και με λιγότερο «άριστους» διοικητές, μετακλητούς κλπ . Θυμίζω πως υποσχέθηκε πολλές και σοβαρές πρωτοβουλίες για την ουσιαστική βελτίωση της Συμφωνίας των Πρεσπών… αλλά γι’ αυτό καλύτερα ας μην μιλάμε, καθώς ακόμη είμαστε ζαλισμένοι από τον πρωτοφανή πολιτικό στρόβιλο της κυβέρνησης.

Ερ.: Για την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, τι έχετε να πείτε;

Απ.: Στην παρούσα φάση, ο ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει περισσότερο μποξέρ που μετρά στο παθητικό του απανωτά knockouts, παρά μια αξιωματική αντιπολίτευση με στιβαρό σχέδιο ανακατάληψης της εξουσίας. Στέκει άβουλος, μοιραίος και πολλές φορές ξαφνιασμένος, παρακολουθώντας παθητικά την ατζέντα που κάθε φορά θέτει η κυβέρνηση.

Τα ψευδεπίγραφα συνέδρια που προκηρύσσει, οι κάθε λογής πλατφόρμες, οι υπό κατάρρευση «Γέφυρες» και οι μαζικές εγγραφές μελών τύπου «παρέας» που κάποτε -αν ποτέ ξεπεράσει την φοβικότητά του- συμβούν, περισσότερο «χρυσώνουν το χάπι» της νέας οδυνηρής πραγματικότητας, παρά την αντιμετωπίζουν. Και έτσι, όπως ανέφερα και παραπάνω, επιλέγει τακτικές κραυγών και αλαλαγμών, σαν τη μόνη τακτική ενός ΣΥΡΙΖΑ που πνίγεται, αλλά δεν βρίσκει κάτι άλλο για να πιαστεί…

Ερ.: Στο ΠΑΣΟΚ η απόφαση για έκτακτο συνέδριο πυροδότησε ένταση και αντιδράσεις από στελέχη και βουλευτές. Ποια είναι η δική σας άποψη;

Απ.: Η απόφαση για τη διεξαγωγή του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ είχε ληφθεί προ μηνών, με καταληκτική ημερομηνία το πρώτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη. Η δική μου θέση είναι ότι το Συνέδριο αποτελεί ένα αυθεντικό πολιτικό φόρουμ διαλόγου, ανταλλαγής απόψεων, εμπλουτισμού ιδεών και συζήτησης των κεντρικών πολιτικών θέσεων οι οποίες πρέπει να επικαιροποιούνται, ώστε να ανταποκρίνονται στα σύγχρονα δεδομένα και ανάγκες των πολιτών. Ο,τιδήποτε άλλο, που δεν υπηρετεί ακριβώς αυτό τον σκοπό, είναι προσωπικές στρατηγικές που δεν αφορούν το χώρο και τις συλλογικές πολιτικές επιδιώξεις του. Υπάρχει και η εμπειρία και η κρίση πλέον, για να αντιλαμβανόμαστε κάθε φορά ποιος υπηρετεί τον εαυτό του και ποιος υπηρετεί το σύνολο.

Ερ.: Με ποιες προϋποθέσεις, πιστεύετε, το Κίνημα Αλλαγής θα ενισχύσει τη πορεία του;

Απ.: Το Κίνημα Αλλαγής έχει χρέος να πάψει να λειτουργεί στην βάση του «εγώ» και να πορευθεί εφεξής στη βάση του «εμείς». Τεράστια, υπερτροφικά «εγώ», από όπου και αν αυτά προέρχονται, δεν έχουν καμία θέση στα σύγχρονα πολιτικά δεδομένα και έβλαψαν ιστορικά το χώρο μας. Το Κίνημα Αλλαγής, είναι ο αυθεντικός προοδευτικός χώρος, με την τεράστια παρακαταθήκη του ΠΑΣΟΚ που εκδημοκράτισε τη χώρα και άλλαξε τη ζωή των πολιτών.

Η κοινοβουλευτική ομάδα εργάζεται σκληρά, τα στελέχη μας στην αυτοδιοίκηση προσφέρουν καλές υπηρεσίες στον τόπο και οι τελευταίες εκλογές επιβεβαίωσαν πανηγυρικά ότι η παράταξή μας, ήρθε για να μείνει. Οι πολίτες μας έδωσαν σινιάλο και έβαλαν αλάρμ. Περιμένουν από εμάς τη φρέσκια επάνοδό μας στην κεντρική σκηνή. Αντιλαμβάνονται αργά αλλά σταθερά ότι το παραμύθι του «κακού ΠΑΣΟΚ» που έφερε τα μνημόνια και του «καλού ΣΥΡΙΖΑ» που θα τα σβήσει με ένα άρθρο και θα τα σκίσει σε μια βραδιά, δεν προσφέρει τίποτε στη χώρα.

Χρειάζεται άμεσα το Κίνημα να επανασυνδεθεί με την κοινωνία. Εκεί είναι ο κόσμος μας και εκεί είναι η ψυχή μας. Ένα παράδειγμα: η φετινή επέτειος της 3ης Σεπτέμβρη ήταν διαφορετική. Την γιορτάσαμε στην εκλογική μου περιφέρεια, τη Λάρισα, και αποφασίσαμε να μην ακολουθήσουμε την πεπατημένη, όχι μόνο δική μας αλλά και όλων των κομμάτων που εξαντλούν τις επετείους και τα συνέδριά τους σε ατέλειωτες ομιλίες, μέχρι εξαντλήσεως του… ακροατηρίου.

Συνδέσαμε τη γιορτή μας που ήταν αφιερωμένη στην αγροτοκτηνοτροφία, με τους παραγωγούς όλου του νομού. Συνδεθήκαμε με τους πολίτες, μιλήσαμε τη γλώσσα μας ξανά. Συναντηθήκαμε, δοκιμάσαμε τα προϊόντα τους, ενημερωθήκαμε, ανταλλάξαμε απόψεις και σκέψεις, χαρήκαμε! Αυτό είναι. Τόσο απλό, τόσο όμορφο και τόσο ουσιαστικό.
Ερ.: Η αυτόνομη πορεία του Κινήματος Αλλαγής αρκεί ή χρειάζεται πολιτική συμμαχιών και ποιες είναι αυτές;

Απ.: Το Κίνημα Αλλαγής εκ φύσεως – και το έχει αποδείξει στην πορεία του – δεν φοβάται τις συνεργασίες στη βάση προγραμματικών συγκλίσεων. ‘Αλλοι απέδειξαν ότι είχαν μόνο προσωπικές στρατηγικές και όταν αυτές δεν ευοδώθηκαν, απέδρασαν, αλλά και χάθηκαν από τον πολιτικό χάρτη. Έχουμε, ωστόσο – και γι’ αυτό ο ελληνικός λαός στις τελευταίες εκλογές μας ενίσχυσε – πολύ συγκεκριμένο πρόγραμμα, πολύ συγκεκριμένες στοχεύσεις και πολύ συγκεκριμένο σχέδιο επαναφοράς της Ελλάδας στην θέση που της αξίζει.

Πολιτευόμαστε μακριά από μίζερα μεταμνημονιακά παροράματα, αλλά και ψευδεπίγραφες επικλήσεις σε μια «κανονικότητα» του «νόμος και τάξη» που μπάζει από παντού, ενώ ακόμη διαμορφώνεται. Η πρόσκλησή μας είναι ανοιχτή και απευθύνεται σε όλες εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που ενστερνίζονται τα δημοκρατικά μας πιστεύω, αλλά και την προοδευτική μας ατζέντα. Γιατί αποδεδειγμένα δεν λειτουργούμε στη βάση αποκλεισμών, αλλά στη βάση μιας άδολης και καλόπιστης συνεργασίας με όλους και για όλα.

Έχουμε απογοητευτεί πολλές φορές, αλλά παραμένουμε αισιόδοξοι πως διαλεκτικά όλες οι όμορες πολιτικά δυνάμεις κάποτε θα συγκλίνουν προς τις θέσεις μας, όπως άλλωστε συνέβη πολλές φορές κατά το παρελθόν. Αυτή άλλωστε είναι η μοίρα της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Να βρίσκεται σε μεγάλες, αιώνιες περιπέτειες, αλλά και μέσα από την πορεία της να πραγματώνει το σκοπό της, να βαθαίνει τις δημοκρατίες, γλείφοντας ταυτόχρονα τις πληγές της, πληγωμένη αλλά περήφανη…

Μιχάλης Μιχαήλ (ΑΠΕ-ΜΠΕ)