Θυμίζει παλιά ελληνική ταινία από τα χρόνια του ποιοτικού κλασικού κινηματογράφου τότε που το ευφάνταστο σενάριο περίσσευε, όμως η περίπτωση είναι πέρα για πέρα αληθινή και ολοκληρώθηκε χθες στο Δικαστήριο της Λάρισας. Στην αίθουσα του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων καταδικάστηκαν 4 άτομα, όχι για μια, αλλά για δύο πλαστές διαθήκες που διεκδικούσαν την ίδια «γερή» κληρονομιά μιας ηλικιωμένης που περνούσε μόνη της τα τελευταία χρόνια της ζωής της.
Από τη μια πλευρά βρίσκεται ένας Λαρισαίος γιατρός, η μητέρα του και η θεία του. Η θανούσα είχε βαφτίσει τη μητέρα του γιατρού και φερόταν πως η ηλικιωμένη ήταν πολύ «περήφανη» για τον γιατρό και ήθελε να του γράψει όλη την περιουσία.
Από την άλλη βρίσκεται ένας αλλοδαπός που γειτνίαζε με τη γιαγιά και ισχυριζόταν πως του είχε ιδιαίτερη αδυναμία και γι’ αυτό ήθελε σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή να του αφήσει ό,τι είχε και δεν είχε.
Και οι δύο πλευρές αποφασίζουν με τον ίδιο τρόπο να διεκδικήσουν τα σπίτια της θανούσας αλλά βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια διαθήκη στα χέρια αλλά με διαφορετικούς κληρονόμους. Η μια καθιστούσε τον γιατρό ως τέτοιον και η άλλη τον αλλοδαπό.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη μεταξύ τους δικαστική διαμάχη και δημιουργούνται δύο διαφορετικές δικογραφίες οι οποίες ενώνονται και συνεκδικάζονται. Από την κληρονομιά μπορεί να μην πήρε κανένας τίποτα όμως από ποινές «πήραν» όλοι καθώς κρίθηκαν ένοχοι και καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης από 4 ως και 6 χρόνια.
Οι δύο διαθήκες κινητοποίησαν και αρκετούς γραφολόγους οι πραγματογνωμοσύνες των οποίων συγκρούονται ως προς τα συμπεράσματά τους μερικώς και ολικώς.
Ελευθερία