Τον γύρο της Λάρισας κάνει τελευταία η είδηση για έναν σύλλογο καλοφαγάδων-κρεατοφάγων που δραστηριοποιούνται στην επαρχιακή πόλη αλλά και στα γύρω χωριά του Θεσσαλικού κάμπου, με στόχο την ανεύρεση του καλύτερου φαγητού και πιο συγκεκριμένα του καλύτερου πρόβειου κρέατος στα κάρβουνα.

Προκειμένου να μάθουμε περισσότερα ήρθαμε σε επαφή με τον πρόεδρο του συλλόγου Φίλων σούβλας και ψητών, Βαλάντη Κοκοράβα, ο οποίος με πολύ χιούμορ μας εξηγεί τη φιλοσοφία αλλά και το πρωτόκολλο του συλλόγου, που βασίζεται βασικά στην αγάπη των μελών του για το φαγητό στις καλές ψησταριές.

«Σε κάθε τραπέζι μαζευόμαστε γύρω στα 20 άτομα μέσο όρο και καταναλώνουμε πάνω από 20 κιλά κρέας. Παραγγέλνουμε αποκλειστικά κρεατικά και συγκεκριμένα πρόβειο κρέας, πρόβεια παϊδάκια, λουκάνικα και κεμπάπ στα κάρβουνα και ποτέ δεν κάνουμε εξαιρέσεις για χοιρινό ή κοτόπουλο. Τα συνοδεύουμε με αλοιφές-γύρω στα 10 με 12 πιάτα τζατζίκι ή τυροσαλάτα και πατάτες.

Δεν παραγγέλνουμε άλλα συνοδευτικά, ποτέ σαλάτες ούτε καν χωριάτικη. Ένα από τα καλύτερα γεύματα που θυμάμαι είναι όταν ψήσαμε και φάγαμε επί τόπου μια ολόκληρη προβατίνα 29 κιλών. Επίσης ποτέ δεν παίρνουμε μπίρες γιατί φουσκώνουν, μόνο χύμα λευκό κρασί και χωνευτικά αναψυκτικά, σόδες και κόλα. Κάποιοι μπορεί να πίνουν και δέκα κουτάκια μέχρι το τέλος του γεύματος.»

Όπως μαθαίνουμε από τον Βαλάντη ο σύλλογός τους υφίσταται από το 2014 αλλά πρόσφατα έφτιαξαν το γκρουπ τους στο facebook για να συντονίζουν καλύτερα την ανεύρεση της εκάστοτε ταβέρνας που θα επισκεφτούν, να ανταλλάζουν πληροφορίες για κρεατοφαγικά στέκια και να απαντούν στις ερωτήσεις του κάθε ενδιαφερόμενου.

Κάποιος θα μπορούσε να τους χαρακτηρίσει «μερακλήδες» food bloggers αλλά στην φιλοσοφία τους δεν ανήκει η δημοσίευση φωτογραφικού υλικού από τα λουκούλια γεύματα που κάνουν. Με την ως τώρα εμπειρία τους άραγε, ποιο είναι το βασικό συστατικό ώστε ένα κρέας να είναι νόστιμο;

«Το μυστικό σε κάθε περίπτωση είναι το μεράκι του ψήστη. Η πρώτη ύλη παίζει καθοριστικό ρόλο, για παράδειγμα πως σιτεύεται το ζώο το τελευταίο διάστημα ώστε να είναι μαλακό και αν είναι νεαρό ή μεγάλο σε ηλικία. Έπειτα το καλύτερο φαγητό και τους μάστορες του είδους όπως τους αποκαλούμε, βρίσκει κανείς στα πέριξ της πόλης.

Με τους ψήστες έχουμε μια αμοιβαία σχέση αλληλοεκτίμησης. Δεν γίνεται να μην μας προσέχουν άλλωστε καθώς ο λογαριασμός που κάνουμε σε κάθε ψησταριά ξεκινά από 500 ευρώ και μπορεί καμιά φορά να ξεπεράσει τα 700. Η παραμονή μας σε κάθε ταβέρνα διαρκεί γύρω στις 3 ώρες, από την στιγμή που έρθουν τα φαγητά βέβαια...εξαφανίζονται σε χρόνο ντετέ.»

Λέει ο Βαλάντης στην ATHENS VOICE. Όπως μαθαίνουμε μάλιστα η επιλογή της ταβέρνας γίνεται προσεκτικά μέρες πριν, όπως επίσης ακολουθείται και ελαφριά διατροφή ώστε να ευχαριστηθούν καλύτερα την επικείμενη κρεατοφαγική τους μάζωξη.

«Όλα τα μέλη του συλλόγου προσέχουμε την υγεία μας και κανείς δεν έχει πρόβλημα με το στομάχι ή την χοληστερίνη του. Αρχικά σκεφτήκαμε μήπως θέσουμε ορισμένους κανόνες αξιολόγησης προτού εντάξουμε κάποιο νέο μέλος στην ομάδα μας, μετά όμως καταλήξαμε πως το φαγητό είναι κάτι το τόσο ωραίο, που γιατί να μην έχει την δυνατότητα να συμμετάσχει οποιοσδήποτε στα τραπέζια που κάνουμε; Μακάρι να μας ακολουθούσαν και γυναίκες!»

Kατερίνα Καμπόσου (athensvoice.gr)