Στεφάνι για την επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου στο άγαλμα του Ρήγα Φεραίου, στην ομώνυμη πλατεία,  κατέθεσαν ο Δήμαρχος Λαρισαίων Απόστολος Καλογιάννης και ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Νεολαίας κ. Γιώργος Κατρανάς.

Ο Δήμαρχος συνοδεύονταν από τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Δημήτρη Δεληγιάννη και τον αντιδήμαρχο Γιάννη Αλεξούλη, ενώ η αντιπροσωπεία του Δημοτικού Συμβουλίου Νεολαίας αποτελούνταν από τα μέλη του προεδρείου Δημήτρη Λαδόπουλο και Κυριακή Τσιαντού.

Απ. Καλογιάννης: Οι μνήμες δεν χάνονται όταν η ιστορία είναι ζώσα

Ο δήμαρχος Λαρισαίων στο μήνυμά τους για την φετινή επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τονίζει τα εξής: 

«Η 17η Νοέμβρη είναι μια κορυφαία στιγμή για τη δημοκρατία στη χώρα μας. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου με το διαχρονικό της σύνθημα «Ψωμί Παιδεία Ελευθερία» αποτελεί  ορόσημο που καθόρισε το χαρακτήρα του πολιτεύματός  μας και  διαμόρφωσε τη φυσιογνωμία της ίδιας της δημοκρατίας μας.

Είναι η σημαντικότερη στιγμή στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας, μετά τους αγώνες για την εθνική μας κυριαρχία.

Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα και παρά τις διαφορετικές φωνές που ακούγονται στο δημόσιο διάλογο (αυτή είναι άλλωστε η πεμπτουσία της δημοκρατίας) ένα πράγμα είναι σαφές: Οφείλουμε στους πρωταγωνιστές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τη δέουσα τιμή, αναγνωρίζοντας το πολιτικό βάρος της πράξης τους, τους αγώνες,  τις θυσίες και το αίμα που έχυσαν  για την πατρίδα και τη λευτεριά της.

Δυστυχώς, τη φετινή χρονιά, η απόδοση αυτής της τιμής, δεν μπορεί να γίνει όπως θα θέλαμε.

Οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί μέσα στην πανδημία, δεν μας επιτρέπουν να εκφράσουμε με τον τρόπο που αρμόζει την ευγνωμοσύνη μας για τους αγώνες των  φοιτητών κόντρα στη χούντα των συνταγματαρχών.

Όμως η απόδοση της τιμής στους ήρωες του Πολυτεχνείου, δεν περνάει μόνο μέσα από το συμβολισμό, αλλά και από την ουσία της καθημερινής μας στάσης: Το αίτημα για εμβάθυνση της δημοκρατίας, είναι πάγιο και διαρκές.

Η προσήλωση στα ιδανικά της ελευθερίας, της εθνικής ανεξαρτησίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης, είναι και οφείλει να είναι σταθερά διαχρονική. Και η  συμμετοχή μας στους μαζικούς αγώνες οφείλει να μην  είναι επετειακή, όσο κι αν εμπνέεται από τις επετείους.

Είναι η στάση της ζωής μας και η πίστη μας στο δημοκρατικό ήθος και τους κοινωνικούς αγώνες. Είναι η δίψα για την πρόοδο και τη βελτίωση της κοινωνίας μας που μας ενεργοποιεί σε κάθε προσπάθεια.

Που μας δίνει δύναμη να συνεχίζουμε στο δρόμο που χάραξε ο Νοέμβρης του ’73 και που εντέλει δικαιώνει στην πράξη τη στάση των φοιτητών του Πολυτεχνείου.

Κι αν φέτος οι συνθήκες μας στέρησαν το συμβολισμό, οι μνήμες δεν χάνονται όταν η ιστορία είναι ζώσα. Θα έρθει ο καιρός που οι φωνές μας ξανά θα ενωθούν, τιμώντας όσους έπεσαν για μια καλύτερη Ελλάδα.»