Σε δήλωσή του για τη νέα σχολική χρονιά ο βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Νίκος Παπαδόπουλος αναφέρει τα εξής:
«Με τον προϋπολογισμό του 2017, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, αυξήθηκαν οι δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση στο 2,85 % επί του ΑΕΠ και με αυτό τον τρόπο ανατράπηκε η αρνητική πρόβλεψη του μεσοπρόθεσμου 2014-18 της προηγούμενης κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για συνεχή μείωση των δημόσιων δαπανών για την παιδεία, οι οποίες θα μειώνονταν με βάση αυτή την πρόβλεψη το 2017 στο 2,15% επί του ΑΕΠ (700 εκ. λιγότερα) και θα έφταναν μόλις στο 1,9 % επί του ΑΕΠ το 2018.
Σιωπηλά αλλά με συστηματική και εξαντλητική δουλειά του Υπουργείου Παιδείας, ανοίγουν και φέτος τα σχολεία στην ώρα τους με όλα τα βιβλία, όλους τους δασκάλους και καθηγητές στη θέση τους και με περισσότερους από 7.500 διευθυντές τοποθετημένους στα σχολεία τους από την 1η Αυγούστου οι οποίοι αναλαμβάνουν τα νέα τους καθήκοντα μετά από αξιοκρατικές και αδιάβλητες διαδικασίες που διήρκεσαν δύο μήνες.
Σε καμία σχεδόν χώρα το αυτονόητο άνοιγμα των σχολείων στην ώρα τους δεν θα ήταν αντικείμενο σχολιασμού. Σε εμάς, όμως, αυτό που έγινε δυνατό πέρσι για πρώτη φορά και επαναλαμβάνεται και φέτος είναι άξιο σχολιασμού για δύο λόγους: ο πρώτος είναι πως η κυβέρνηση αποδεικνύει ότι με αυστηρό προγραμματισμό είναι δυνατόν να επανέλθουμε σε μία κανονικότητα παρά τις δυσκολίες και σε σύγκρουση με διαπλοκές που τόσο μας βαρύνουν ως χώρα. Μπορούμε και το αποδεικνύουμε καθημερινά. Αρνούμενοι να εξυπηρετήσουμε μικροσυμφέροντα, προγραμματίζοντας εγκαίρως όλες τις περίπλοκες υπηρεσιακές μεταβολές που έγιναν για πρώτη φορά τόσο νωρίς, εξασφαλίζοντας τα απαραίτητα κονδύλια για τις προσλήψεις των 20.000 αναπληρωτών, και έχοντας κατανείμει τα σχεδόν 25.000.000 βιβλία σε όλα τα σχολεία, καταφέρνουμε και φέτος να λειτουργήσουν τα σχολεία από την πρώτη μέρα. Προφανώς και θα υπάρξουν προβλήματα, όμως, πολύ λιγότερα από πέρσι και τέτοια που δεν θα επηρεάσουν στο ελάχιστο την λειτουργία των σχολείων και ασφαλώς άμεσα θα επιλυθούν.
Υπάρχει, όμως, και ένας δεύτερος λόγος που δικαιολογεί τον σχολιασμό αυτού που είναι αυτονόητο σε άλλες χώρες: πρέπει ως κοινωνία να αναρωτηθούμε γιατί επί τόσα πολλά χρόνια και με τόσους περισσότερους υλικούς πόρους, δεν ήταν δυνατόν να αρχίσουν τα σχολεία να λειτουργούν από την πρώτη μέρα. Ας αναρωτηθούμε μήπως το απαράδεκτο αυτό καθεστώς ήταν αποτέλεσμα εξυπηρέτησης πελατειακών σχέσεων και έλλειψης ενός σοβαρού προγραμματισμού που δημιουργούσε και αναπαρήγαγε παθογένειες σε βάρος της εκπαίδευσης;
Στόχος μας είναι να ξανακερδίσουμε το δημόσιο σχολείο, να σταματήσουμε τη    βαθμιαία ακύρωσή του.
Ανοίγουν, λοιπόν, και πάλι επί Κυβερνήσεώς μας τα σχολεία στην ώρα τους.
Με την έναρξη του νέου σχολικού έτους εύχομαι στους μαθητές, φοιτητές, γονείς και στο εκπαιδευτικό προσωπικό καλή σχολική χρονιά, υγεία και  μια δημιουργική και εποικοδομητική χρονιά.»