«Η προώθηση της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού στο εξωτερικό, είναι για την παράταξή μας ένα ζήτημα που υπερβαίνει τα όρια της εκπαιδευτικής πολιτικής της Ελλάδας, αποτελεί εθνική υπόθεση, και ως τέτοια, δεν λογίζεται ως αντικείμενο μόνο ενός θεσμού, ούτε μπορεί να περιοριστεί αυστηρά στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση».
Τα παραπάνω σημείωσε, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του σε φορείς της διασποράς, με θέμα την εκπαιδευτική πολιτική της Ελλάδας στη διασπορά και την πολιτική της για την προώθηση της ελληνικής γλώσσας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ο αν. Τομεάρχης Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων της ΝΔ, βουλευτής Ν. Λάρισας κ. Χρήστος Κέλλας.
«Για εμάς, εξίσου σημαντική με την πολιτική του κέντρου για την ελληνόγλωσση πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη διασπορά, είναι και η γενικότερη πολιτική της χώρας για την προώθηση της ελληνικής γλώσσας στο εξωτερικό και η διατήρηση της εθνοπολιτισμικής ταυτότητας των Ελλήνων που ζούνε μακριά από το μητροπολιτικό κέντρο», τόνισε, χαρακτηριστικά,  ο Λαρισαίος πολιτικός.
Ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση, με αφορμή την πρόσφατη νομοθετική της παρέμβαση, ο κ. Κέλλας σημείωσε πως «επιχειρείται μια βίαιη κατάργηση των αμιγών Ελληνικών Σχολείων, τα οποία μετατρέπονται από το σχολικό έτος 2018-19 σε «δίγλωσσα σχολεία» στη βάση «διακρατικών συμφωνιών» (για την τύχη των οποίων δεν γνωρίζουμε τίποτε έως σήμερα), χωρίς εκπαιδευτικό σχεδιασμό, χωρίς επεξεργασμένο αναλυτικό πρόγραμμα από το ΙΕΠ, χωρίς εβδομαδιαία ωρολόγια προγράμματα για τις δύο σχολικές βαθμίδες, χωρίς σχολικά εγχειρίδια και διδακτική μεθοδολογία, και το σημαντικότερο, χωρίς προοπτική ισότιμης πρόσβασης των αποφοίτων αυτών των σχολείων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση της αλλοδαπής και της ημεδαπής.
Επιπλέον τα δείγματα γραφής και στις άλλες σημαντικές παραμέτρους της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης είναι μάλλον αποθαρρυντικά για την προοπτική που επιφυλάσσει η κυβέρνηση στα θέματα προώθησης της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού στο εξωτερικό».
Ο αναπληρωτής Τομεάρχης Εκπαίδευσης της ΝΔ, αναφέρθηκε ιδιαίτερα στα:
i.    Κλειστά σχολεία ελλείψει επαρκούς στελέχωσης κατά την έναρξη της προηγούμενης σχολικής χρονιάς
ii.    Συνεχείς διαμαρτυρίες των οργανώσεων εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του εξωτερικού για παιδαγωγικά, διοικητικά και οργανωτικά ζητήματα της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης
iii.    Ελλιπή εβδομαδιαία ωρολόγια προγράμματα και αναρίθμητες χαμένες διδακτικές ώρες σε καίρια γνωστικά αντικείμενα, εξαιτίας της έλλειψης εκπαιδευτικών βασικών ειδικοτήτων κυρίως στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση
iv.    Αδυναμία διαπραγμάτευσης και ολοκλήρωσης κορυφαίων για των ελληνισμό της διασποράς σχολικών κτιριακών υποδομών, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Λύκειο του Μονάχου.
v.    Καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων (Βαυαρία και αλλού) χωρίς σχεδιασμό, με μοναδικό γνώμονα την εξοικονόμηση πόρων σε βάρος της παρεχόμενης εκπαίδευσης στο εξωτερικό
vi.    Αδυναμία εύρεσης έγκαιρα κατάλληλης σχολικής στέγης και σύναψη μισθωτηρίων συμβάσεων.
vii.    Αναίτια επιβάρυνση του οικονομικού προϋπολογισμού της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης με επιμίσθια, την ώρα που καταργείται η δυνατότητα νέας απόσπασης ή παράτασης σε εκπαιδευτικούς που επιθυμούν να εργαστούν χωρίς επιμίσθιο
viii.    Συστηματοποιημένη υποβάθμιση του ρόλου των παροικιακών οργανώσεων στη λήψη αποφάσεων για θέματα προώθησης της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού στο εξωτερικό
«Για την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, γνώμονας στη χάραξη μιας αναβαθμισμένης σε ποιότητα και επίπεδο εκπαιδευτικής πολιτικής για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση, ήταν και θα είναι στο μέλλον, το εθνικό και μόνον συμφέρον», κατέληξε ο κ. Κέλλας, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις για μια εκσυγχρονιστική πολιτική που να αφορά την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό, με αλλαγή του μοντέλου οργάνωσης και ανάδειξης της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης, από συγκεντρωτικό και υδροκεφαλικό που εμφανίζεται σήμερα, σε υποστηρικτικό, πλουραλιστικό και ευέλικτο, εναρμόνιση των αμιγών Ελληνικών Σχολείων με το εκπαιδευτικό σύστημα των χωρών υποδοχής σε μεγάλα αστικά κέντρα της διασποράς, προώθηση και υποστήριξη των ενταγμένων μορφών ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στις άλλες περιπτώσεις και σύνδεσή τους με το εκπαιδευτικό σύστημα  των χωρών υποδοχής, δημιουργία νέου Δίγλωσσου Σχολείου, με σύγχρονο Πρόγραμμα Σπουδών για όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, ανοιχτό και σε μη ελληνικής καταγωγής μαθητές, αναδιοργάνωση του πλαισίου απόσπασης εκπαιδευτικών στο εξωτερικό, αλλαγή του ρόλου του Συντονιστή Εκπαίδευσης, τόσο ως προς το περιεχόμενό του όσο και ως προς το καθηκοντολόγιό του.