Ο επικεφαλής της «Πρωτοβουλίας Αξιών» κ. Παναγιώτης Γούλας σε απάντησή του για το θέμα του δανείου διευκρινίζει ότι «προτείναμε την αναβολή της απόφασης – και δεν καταψηφίσαμε το δάνειο – ζητώντας αφενός να έχουμε την πραγματική εικόνα για την οικονομική κατάσταση του Δήμου και αφετέρου να υπάρξει χρόνος για την υποβολή των προτάσεων των δύο ακόμη Τραπεζών , που όπως μας ενημέρωσε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος, δείξανε ενδιαφέρον.»

Αναλυτικά η δήλωσή του:

Τις τελευταίες ημέρες και με αφορμή την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για το προτεινόμενο από τη Δημοτική Αρχή δάνειο, η παράταξή μας και ο επικεφαλής της, βρέθηκαν στο στόχαστρο της επίθεσης είτε μέσω ανακοινώσεων της ίδιας της Δημοτικής Αρχής, είτε στελεχών της.

Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις οι επιθέσεις αυτές άγγιξαν τα όρια της χυδαιότητας ή της στοχευμένης παραπληροφόρησης.

Δημόσιες τοποθετήσεις διαστρεβλώθηκαν, αναρτήσεις τύπου «καταζητείται» εμφανίστηκαν στο διαδίκτυο, παραπέμποντας σε άλλες εποχές και παντελώς αντιδημοκρατικές στάσεις.

Οφείλουμε λοιπόν να διευκρινίσουμε:

1.    Προτείναμε την αναβολή της απόφασης – και δεν καταψηφίσαμε το δάνειο – ζητώντας αφενός να έχουμε την πραγματική εικόνα για την οικονομική κατάσταση του Δήμου και αφετέρου να υπάρξει χρόνος για την υποβολή των προτάσεων των δύο ακόμη Τραπεζών , που όπως μας ενημέρωσε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος, δείξανε ενδιαφέρον.

Είναι πιο σημαντική η διαφάνεια και η εξασφάλιση του ανόθευτου ανταγωνισμού στη λήψη τέτοιων αποφάσεων,  από λίγες ημέρες καθυστέρησης. Διευκρινίσαμε  ότι δεν έχουμε πρόβλημα με τους όρους του δανείου αλλά με το συνδυασμό της οικονομικής συγκυρίας, του αγνώστου των οικονομικών εξελίξεων επόμενων μηνών και των οικονομικών δεδομένων του Δήμου.

Η θέση της Δημοτικής Αρχής ότι τάχατε κάτι τέτοιο οδηγεί την πόλη σε «ομηρία», είναι τουλάχιστον αστεία. Πως εξηγείται η «ομηρία» όταν το μόνο που ζητάς είναι περισσότερες επιλογές, μεγαλύτερη διαφάνεια και πραγματική εικόνα για μια κατάσταση που όλοι αντιλαμβάνονται πως γίνεται χειρότερη . Και αναφερόμαστε στα οικονομικά του Δήμου.

2.    Καταθέσαμε στοιχεία που είναι συγκρίσιμα με την προηγούμενη χρονιά και που επί της ουσίας κανένας δεν τα αμφισβήτησε. Δεν είμαστε «βαθεις γνώστες του δημοσίου λογιστικού» αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνουμε τα βασικά συγκριτικά στοιχεία του 2018 και 2019.

Το κλείσιμο της χρονιάς – όχι χρονικά αλλά λογιστικά – σε οδηγεί σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα , που παρ’ όλες τις προσπάθειες παρερμηνείας οδηγούν στο ότι η οικονομική κατάσταση του δήμου επιδεινώνεται.

3.    Και θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε και τα πιο πρόσφατα στοιχεία από την εκτέλεση του προϋπολογισμού του Δήμου για τον Ιούνιο αν η Δημοτική Αρχή σύμφωνα με τη νομοθεσία (άρθρο 15 του Ν.4305) είχε  αναρτήσει στην ιστοσελίδα της. Βέβαια οι 10 ημέρες που προβλέπει για την ανάρτηση αμελητί, μετά το πέρας κάθε ημερολογιακού μήνα, έχουν παρέλθει και καμία ανάρτηση δεν έχει υπάρξει.

Κάπως έτσι βέβαια εξηγείται το «θαύμα» της αύξησης των αποθεματικών από 13,5 εκ. ευρώ –που μας διαβεβαίωνε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος- πριν λίγες ημέρες,  στα 14,8 εκ σύμφωνα με την τελευταία δήλωσή του!

4.    Ο  Δήμος προφανώς έχει έσοδα αλλά έχει και έξοδα. Και όσο τα έσοδα βαίνουν μειούμενα, επηρεάζονται και τα έξοδά του, τα προϋπολογισθέντα έργα, οι προμήθειες ή οι υπηρεσίες. Αλλά ο Δήμος έχει και χρέη, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Οι υποχρεώσεις του δηλαδή που επιμόνως κρύβονται, λες και αποτελούν μέγα «κρατικό μυστικό». Τη στιγμή μάλιστα που το ποσοστό 60% του χρέους σε σχέση με τα συνολικά  έσοδα του Δήμου αποτελεί προϋπόθεση για τη λήψη δανείου;

5.    Γιατί είμαστε σε ένα αβέβαιο οικονομικό περιβάλλον που κανείς μα κανείς δεν ξέρει πως θα εξελιχθεί μέσα στο Φθινόπωρο. Όταν τα πράγματα αλλάζουν εμείς θα σφυρίζουμε αδιάφορα και αυτάρεσκα θα δηλώνουμε ότι οι όποιες επιλογές μας δεν θα λάβουν υπόψη τις καινούργιες εξελίξεις;

Μπορεί ο όποιος σχεδιασμός να γίνει με τα δεδομένα της προ πανδημίας εποχής; Αυτή είναι υπεύθυνη στάση απέναντι στους πολίτες και την πόλη; Όταν αποφασίζαμε για το leasing τον περασμένο Οκτώβριο δεν ήταν εντελώς διαφορετικά τα δεδομένα, όχι ως προς τις ανάγκες της Υπηρεσίας Καθαριότητας αλλά ως προς το οικονομικό περιβάλλον. Πόσο δύσκολο είναι να γίνει κατανοητό το αυτονόητο;

6.    Μια τελευταία επισήμανση ως προς τα οικονομικά: Οι Λαρισαίοι πολίτες πληρώνουν ούτε λίγο ούτε πολύ, 15 εκ ευρώ το χρόνο για το τέλος καθαριότητας και φωτισμού (άρθρο 25 Ν. 1828/89). Αυτό φαίνεται από τον προϋπολογισμό του Δήμου.

Περίπου 60 εκ την τετραετία δηλαδή! Είναι χρήματα που πρέπει να αποδοθούν στους ίδιους τους πολίτες (αυτή είναι η έννοια της ανταποδοτικότητας). Και θεωρεί η Δημοτική Αρχή  μέγα κατόρθωμα τα έργα των  5 εκ ευρώ που αναφέρει στην ανακοίνωσή της; 4 στόλοι οχημάτων θα είχαν αγοραστεί αλλά…

Αλλά παρόλα αυτά έπρεπε να επιβαρυνθεί ο Δήμος με δάνειο…

Τέλος δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε ότι, για εμάς δημοκρατική λειτουργία και συνεργασία δεν μπορεί να γίνει υπό συνθήκες εκβιασμού και απειλών.

Αν για κάποιους το συμφέρον της πόλης είναι κατ΄ ανάγκη το πολιτικό τους συμφέρον, θα μας βρίσκουν απέναντι.

Αν υπάρχουν λογικές του τύπου «η πόλη είμαι εγώ» ή «ότι λέω είναι το ορθό» θα μας βρίσκουν επίσης απέναντι. Αν κάποιοι πιστεύουν ότι με χυδαίες επιθέσεις έμμισθων υπαλλήλων  και στελεχών τους εναντίον μας, θα επιβάλλουν τη σιωπή και την υποταγή είναι γελασμένοι.

Άλλωστε αυτοί που θα μας κρίνουν είναι οι πολίτες και κανείς άλλος.

Τέλος, ο Δήμαρχος της πόλης οφείλει να πάρει θέση για τις χυδαίες  επιθέσεις στο πρόσωπο μου,  από τον ειδικό του σύμβουλο. Αν συμφωνεί με την τακτική και τα γραφόμενά του ας σιωπήσει  και ας γίνει  συνένοχος σε μια εξωθεσμική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά, που δυναμιτίζει κάθε περίπτωση συνεννόησης. Αν όχι, αν δηλαδή διαφωνεί  έχει μόνο μία επιλογή...

Όλοι μας κρινόμαστε.