Μόνο ως μνημείο παλαιοκομματικής πρακτικής, σύμφυτης με το «ένδοξο» παρελθόν αλλά και το παρόν της δεξιάς αντίληψης περί ιδιοκτησίας του κράτους, μπορεί να χαρακτηριστεί η επισημοποίηση της απόφασης της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να ορίσει – επιτέλους! - το διοικητικό συμβούλιο του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας.

Μετά το πανελλαδικής εμβέλειας σκάνδαλο με τις τοποθετήσεις των διοικητών των νοσοκομείων, όπου κάθε παλαιάς κοπής κομματάρχης «είδε φως και μπήκε», μετά την εγκληματική καθυστέρηση τοποθέτησης διοικητή στο Γενικό Νοσοκομείο και αφού έχει μεσολαβήσει ένας ολόκληρος χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου το ιστορικό νοσοκομείο της πόλης έμεινε χωρίς διοίκηση, οδηγώντας στην επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία υποβάθμισή του, η τοποθέτηση του διοικητικού συμβουλίου αποκαλύπτει άλλη μία σκανδαλώδη διαδικασία.

Όπως συνάγεται από τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν, τη θέση του αντιπροέδρου του διοικητικού συμβουλίου αναλαμβάνει ένας συνταξιούχος Εθελοντής Μακράς Θητείας (ΕΠΥ – ΕΜΘ) του Στρατού Ξηράς, χωρίς πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, χωρίς καμία πείρα στη διοίκηση της δημόσιας υγείας, αλλά με τα «παράσημα» του υπεύθυνου συντονισμού και κινητοποίησης της τοπικής οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας και του μέλους της Πολιτικής Επιτροπής του κόμματος!

Πέρα από το παράτυπο του πράγματος, αναρωτιέται κανείς πως είναι δυνατό να λειτουργήσει εύρυθμα το Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, μεσούσης της πανδημίας και χωρίς τις απαραίτητες μόνιμες προλήψεις υγειονομικού προσωπικού, καθώς και την ενίσχυσή του σε ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, όταν προτεραιότητα των κυβερνώντων είναι να βολέψουν τους ημέτερους του κομματικού σωλήνα;